به گزارش تابناک یزد،اینجا آمریکاست؛ ایالت تگزاس؛ سال ۱۹۸۰. صدای دلخراش ترمز یک ماشین، همه را میخکوب می‌کند.
دختري 13ساله در حال عبور از خيابان، دچار سانحه شده و در اثر برخورد يك ماشين، جا در جا، فوت مي‌كند. راننده مست بوده و در اثر مصرف مشروبات الكلي، متوجه عبور آن دخترك نمي‌شود.
مادر دختر، پس از سوگواري به اين فكر مي‌افتد كه يك اقدام مؤثر انجام دهد تا اين حوادث كمتر شود و فرزندان كمتري در خيابان جان خود را از دست بدهند.
او مادران مشابه خود را كه فرزندانشان را در اينگونه سوانح از دست داده‌اند، شناسايي مي‌كند و با آنها گروهي را شكل مي‌دهد. «گروه مادران مخالف با رانندگي در حالت مستي»، بيش از 35سال است كه فعاليت مي‌كند و دست به تبليغات مؤثر فرهنگي و تربيتي مي‌زند. طبق آمار ارائه‌شده، اين گروه توانسته است ميزان حوادث ناشي از رانندگي در حالت مستي را 50درصد كاهش دهد و اين در حالي است كه هزينه‌هاي خود را از طريق مردم و عوايد خيريه تأمين مي‌كند. اين نتيجه اقدام براي نياز است. براي اقدامات مؤثر در سطح جامعه حتما به امكانات وسيع يا اقدامات عجيب و غريب نياز نيست؛ فقط اراده و باور براي رسيدن به وضع مطلوب راهگشاست.
زمستان گذشته پيرزني اهل يزد، يك فراخوان ملي ارائه مي‌كند. پويشي كه يك‌تنه موج وسيعي از اقدامات و تحركات آرماني را در سطح كشور سبب مي‌شود. «ننه‌عصمت» با هوشمندي جلوي دوربين جشنواره عمار ظاهر مي‌شود و چند جمله كوتاه به مردم مي‌گويد: من در ايام دفاع‌مقدس براي رزمنده‌ها دستكش مي‌بافتم تا در سرماي زمستان، دست‌هايشان به اسلحه نچسبد. امروز فرزندان ما، آنان كه در راه دفاع حرم در سوريه به ستيز با داعش برخاسته‌اند، با همان سرماي سخت دست و پنجه‌نرم مي‌كنند. دوباره بايد دست‌به‌كار شويم و دستكش ببافيم. بر اثر اين فراخوان هوشمندانه ظرفيت‌هاي بي‌بديل مردمي، آزاد و حجم وسيعي از امكانات و كمك‌ها، به سمت جبهه‌هاي مبارزه با تكفير، گسيل مي‌شود.
اين هر دو مثال نشان مي‌دهد كه هر كدام از ما مي‌توانيم در محيط پيرامون‌مان نقش ايفا كنيم؛ نقش‌هايي كه مي‌تواند ويژه خود ما باشد، اما ضريب نفوذ بيابد و ذهن و قلب ديگران را براي حمايت از خود اقناع كند. پس خوب است دقايقي به نقش خود بينديشيم.
همشهری