اگر يادمان بود « قطام » سراغمان نمی‌آمد!

صدای زنگ ، خبر از پیامکی می دهد که آمده است. باز می کنم و می خوانم؛
 
اگر يادتان بود
 
و
 
باران گرفت
 
دعايي به حال بيابان كنيد...
 
اين پيام يك دوست است در گراميداشت شب هاي قدر كه آتشم مي زند، آتش، چنان كه شعله هاي رقصان تا آسمان قد مي كشد و من مي سوزم. مي سوزم از يادي كه مرا فراموش شده است از يادي كه باد آن را در لحظه هاي غفلت و فراموشي ما ربوده است.
 
كه اگر يادمان بود، قصه اين نبود، اگر يادمان بود، بيابان ها به قحط سالي دچار نمي شدند. اگر يادمان بود، در شهرها و روستاها كساني كه يا در دين با ما برادرند و يا در خلقت برابر، به اسارت شيطان نمي رفتند. اگر يادمان بود، برخي ها مجبور نبودند، بر سر راه جبر، اختيار خويش ببازند و ايمان خويش نيز هم.
 
اگر يادمان بود، واكسي ها را مي ديديم و پسرکان و دختركاني كه سر چهارراه ها گل مي فروشند را نيز هم و کاری می کردیم که اگر امام علی بود انجام می داد.
 
اگر يادمان بود، بايد آن قدر مرد كيسه بر دوش در كوچه ها راه مي افتادند و به هم شانه مي زدند، كه هيچ شانه اي زيربار فقر خم نشود. اگر يادمان بود، بايد پشت به پشت هم مي داديم تا پشت هيچ كداممان خالي نشود. اگر يادمان بود، در كنار افق هاي دور، همين نزديكي ها را هم مي ديديم كه فقر امان خيلي هامان را بريده است.


اگر یادمان بود، به فراموشی دچار نمی شدیم تا برخی ها هر چه می خواهند بخورند و هر غلطی دل شان می خواهد بکنند و با یقه بسته، از ایمان و اعتماد مردم یقه بگیرند. اگر یادمان بود نه اختلاس ها رکورد می شکستند و نه کسی جرات می کرد برای خود فیشی بنویسد که حق را نا حق کند. اگر یادمان بود که برخی ها به ناحق بر جایگاهی که حق دیگران است تکیه نمی زدند و تریبون های پرشمار را به جنگ اعتماد مردم نمی فرستادند...
 
اگر يادمان بود، خیلی کارها می کردیم . هم در سفره نیازمند ماهي می گذاشتیم و هم  ماهيگيري ياد مردم مي داديم تا اين قدر جوانان در كنار كوچه ها لحظه ها را و ساعت ها را با بيكاري سپري نكنند. اگر يادمان بود از مولا علي ياد مي گرفتيم و كشاورزي را رونق مي داديم تا كشورمان، استقلال را بهتر لمس كند و بيكاري، به نخجيرگاه شيطان تبديل نشود.

اگر يادمان بود براي استعدادهاي طلامانندي كه به خاطر فقر از تحصيل باز مي ماند و... چاره اي مي انديشيديم. اگر يادمان بود، همه ظرفيت هاي توسعه كشور را به فراموشي نمي سپرديم و خانه بر«نفت» بنا نمي كرديم، اگر يادمان بود آن جوان سيد كه در دو سال زندگي دوبار گير دزد افتاده از هستي ساقط نمي شد و فلان خانواده همه اميدهايش را در ناهمراهي بعضي از مسئولان كفن نمي كرد. اگر يادمان بود در كنار لعنت بر ابن ملجم، خود را چنان اصلاح مي كرديم كه ابن ملجم وار به روي مولا تيغ نكشيم.
 
اگر يادمان بود، ايمان چنان عميق مي كرديم، كه هيچ چاهي، ما را به مرگ نكشد.اگر يادمان بود، چراغ يقين را چنان در دل مي افروختيم كه تاريكي فرو ريزد و شيطان نتواند ما را در پناه آن شكار كند. اگر يادمان بود « قطام » ، اين نماد دنياخواهي باطل كيشانه و هوس‌آلود ما را تيغ به دست به سراغ سجده هاي مولا نمي كشاند. اگر يادمان بود، بيابان ها را چنان آباد مي كرديم كه نقاشان برايش تابلوي جنگ بكشند، اگر يادمان بود، براي باران، زمان مشخص و زمين معين نمي كرديم و چنان بزرگ مي شديم كه باران را براي همه زمين ها مي خواستيم اگر يادمان بود، رابطه زمين و آسمان آن قدر خوب بود كه همه جا باران مي باريد و ايران هم به گلستان جهان تبديل مي شد با ٣1 بوستان به پهنه ٣1 استان كشور... اگر يادمان بود...

غلامرضا بنی اسدی / تابناک خراسان رضوی