تیتر شهر: اما در حال حاضر سازمان های فرهنگی تفریحی در شهرداری‌ها به ویژه در شهرهای با بافت سنتی، برگزاری برنامه های شادی بخش برای شهروندان را فراموش کرده و برنامه های فرهنگی صرفا برای صرف بودجه های مصوب یا پیمودن مسیر کلیشه‌های هرساله برای اجرای برنامه های فرهنگی، اجرایی می شود.
به گزارش تیتر شهر،
استفاده روز افزون از تکنولوژی، سر و صدای ترافیک شهری، درگیری مردم با
روزمرگی به سبب سبک زندگی شهرنشینی و افزایش روز افزون جمیعت شهرها، ایجاد
نشاط اجتماعی و فراهم کردن عوامل گسترش شادی در شهرها را ناگزیر کرده و
مدیران شهری به این مقوله به عنوان یک ضرورت شهری می نگریند.
متاسفانه به سبب بافت فرهنگی خاص در برخی شهرهای کشورمان، ابراز شادی و ایجاد نشاط اجتماعی با محدودیت برای همه اقشار مواجه است و از همین رو مدیران شهری در بخش فرهنگی، باید برنامه هایی را در شهرهای کشورمان اجرایی کنند که ضمن گسترش فرهنگ شادی، چارچوب‌های فرهنگی خاص را نیز مدنظر داشته باشد.
تحقق این امر در شهرهای با بافت سنتی و مذهبی کار دشوارتری را بر عهده شهرداری ها گذاشته است که می توان این شرایط را با مشارکت دادن مردم در برنامه های فرهنگی که زمینه شادی را در دل خود دارد، کمی مرتفع کرد.
در شرایط کنونی همه شهرهای کشورمان امکان برگزاری یک برنامه واحد برای ایجاد نشاط در جامعه را ندارد و از همین رو باید شادی متناسب با شرایط زمان و مکان در شهرها برنامه‌ریزی و محقق شود.
با توجه به اینکه ایران در حوزه شادی رتبه ۱۱۴ام را در رده بندی سازمان جهانی بهداشت دارد. افسردگی در ایران آمار نسبتا بالایی دارد. آمار بالای مصرف مواد مخدر شادی‌آفرین و مشروبات الکلی، زنگ خطری برای این مسئله است. شادی‌های اجتماعی ما در حد ارتباط کلامی توقف کرده و از ارتباطات رفتاری و احساسی واقعی خبری نیست. تفریحات فردی غیرفعال مانند رفتن به مراکز خرید، رفتن به رستوران‌ها، پاساژ گردی، تماشای تلویزیون، تمسخر دیگران و جک گفتن تا حدی جای شادی اجتماعی را گرفته است.
اما در حال حاضر سازمان های فرهنگی تفریحی در شهرداری‌ها به ویژه در شهرهای با بافت سنتی، برگزاری برنامه های شادی بخش برای شهروندان را فراموش کرده و برنامه های فرهنگی صرفا برای صرف بودجه های مصوب یا پیمودن مسیر کلیشه‌های هرساله برای اجرای برنامه های فرهنگی، اجرایی می شود.
عدم توجه به نشاط اجتماعی در شهرها سبب بروز آسیب های اجتماعی یا تشدید آنها می شود که متاسفانه هم اکنون بسیاری از شهرهای ایران که ظرفیت بسیاری برای ایجاد نشاط دارند اما از آسیب های اجتماعی متعدد رنج می برند و آینده شهروندان در چنین شهرهایی با تهدید روانی روبرو است. از همین رو به عنوان مثال نمی توان نقش یک پارک شهری و یا یک سینما و تئاتر را در توسعه و ایجاد روابط سالم اجتماعی و کاهش فشارهای روانی نادیده گرفت.
با توجه به گسترش سریع شهرنشینی و افزایش زندگی تکنولوژیک، امروزه زندگی توام با استرس و افزایش میزان اضطراب در حوزه زندگی روزمره، مشکلات روحی و روانی انسانها افزایش یافته است. در چنین فضایی توجه به مولفه های سلامت روانی که یکی از مهمترین اولویت های برنامه ریزان و سیاستگذاران است ضروری است. یکی از مولفه های سلامت روانی نشاط اجتماعی است که خود عامل سرزندگی و شادابی، افزایش سرمایه های اجتماعی می باشد و از گرایش به ناهنجاری‌های اجتماعی جلوگیری می کند.
متاسفانه به سبب بافت فرهنگی خاص در برخی شهرهای کشورمان، ابراز شادی و ایجاد نشاط اجتماعی با محدودیت برای همه اقشار مواجه است و از همین رو مدیران شهری در بخش فرهنگی، باید برنامه هایی را در شهرهای کشورمان اجرایی کنند که ضمن گسترش فرهنگ شادی، چارچوب‌های فرهنگی خاص را نیز مدنظر داشته باشد.
تحقق این امر در شهرهای با بافت سنتی و مذهبی کار دشوارتری را بر عهده شهرداری ها گذاشته است که می توان این شرایط را با مشارکت دادن مردم در برنامه های فرهنگی که زمینه شادی را در دل خود دارد، کمی مرتفع کرد.
در شرایط کنونی همه شهرهای کشورمان امکان برگزاری یک برنامه واحد برای ایجاد نشاط در جامعه را ندارد و از همین رو باید شادی متناسب با شرایط زمان و مکان در شهرها برنامه‌ریزی و محقق شود.
با توجه به اینکه ایران در حوزه شادی رتبه ۱۱۴ام را در رده بندی سازمان جهانی بهداشت دارد. افسردگی در ایران آمار نسبتا بالایی دارد. آمار بالای مصرف مواد مخدر شادی‌آفرین و مشروبات الکلی، زنگ خطری برای این مسئله است. شادی‌های اجتماعی ما در حد ارتباط کلامی توقف کرده و از ارتباطات رفتاری و احساسی واقعی خبری نیست. تفریحات فردی غیرفعال مانند رفتن به مراکز خرید، رفتن به رستوران‌ها، پاساژ گردی، تماشای تلویزیون، تمسخر دیگران و جک گفتن تا حدی جای شادی اجتماعی را گرفته است.
اما در حال حاضر سازمان های فرهنگی تفریحی در شهرداری‌ها به ویژه در شهرهای با بافت سنتی، برگزاری برنامه های شادی بخش برای شهروندان را فراموش کرده و برنامه های فرهنگی صرفا برای صرف بودجه های مصوب یا پیمودن مسیر کلیشه‌های هرساله برای اجرای برنامه های فرهنگی، اجرایی می شود.
عدم توجه به نشاط اجتماعی در شهرها سبب بروز آسیب های اجتماعی یا تشدید آنها می شود که متاسفانه هم اکنون بسیاری از شهرهای ایران که ظرفیت بسیاری برای ایجاد نشاط دارند اما از آسیب های اجتماعی متعدد رنج می برند و آینده شهروندان در چنین شهرهایی با تهدید روانی روبرو است. از همین رو به عنوان مثال نمی توان نقش یک پارک شهری و یا یک سینما و تئاتر را در توسعه و ایجاد روابط سالم اجتماعی و کاهش فشارهای روانی نادیده گرفت.
با توجه به گسترش سریع شهرنشینی و افزایش زندگی تکنولوژیک، امروزه زندگی توام با استرس و افزایش میزان اضطراب در حوزه زندگی روزمره، مشکلات روحی و روانی انسانها افزایش یافته است. در چنین فضایی توجه به مولفه های سلامت روانی که یکی از مهمترین اولویت های برنامه ریزان و سیاستگذاران است ضروری است. یکی از مولفه های سلامت روانی نشاط اجتماعی است که خود عامل سرزندگی و شادابی، افزایش سرمایه های اجتماعی می باشد و از گرایش به ناهنجاری‌های اجتماعی جلوگیری می کند.
