وی دوران دبستان و سال‌های اول دبیرستان را در تنها دبستان و دبیرستان منطقه گذرانید و در ۱۳۴۵ هجری شمسی از دبیرستان نقش جهان پایتخت، دیپلم طبیعی را گرفت و همان سال در رشته‌ی علوم آزمایشگاهی در دانشگاه جندی شاپور اهواز پذیرفته شد و در ۱۳۵۰ هجری شمسی به دریافت درجه‌ی کارشناسی نایل شد.
سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ را با درجه ستوان دومی، در لباس سربازی و در شهرهای تهران، تبریز و مشهد سپری کرد و در ۱۳۵۲ به عنوان دبیر(کارشناس) آزمایشگاه در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول بکار شد.
وی در ۱۳۵۲ در آزمون کارشناسی ارشد کالبد شناسی دانشگاه مشهد شرکت کرد و پذیرفته شد و دوره‌ی مذکور را طی 2.5 سال با درجه ممتازی به پایان رساند و در ۱۳۵۵ آزمون ورود به خدمت علمی دانشکده پزشکی مشهد را با موفقیت گذراند و به عنوان اولین مربی غیر پزشکی به جمع اعضای هیئت علمی آن دانشکده پیوست.
این استاد برجسته آناتومی، در ۱۳۶۵ برای گذراندن دوره‌ی دکترای علوم تشریحی به دانشگاه علوم پزشکی تهران رفت و در ۱۳۶۸ رساله‌ی دکترای خود را با نام "آخرین نقطه حیات" در خصوص عظیم ترین خلقت خداوند، یعنی دستگاه هدایتی قلب انسان با درجه‌ی ممتاز به پایان برد و تا این اواخر در دانشگاه علوم پزشکی کرمان به تدریس اشتغال داشت.
وی از دانشجویان نخستین دوره کارشناسی علوم آزمایشگاهی اولین دوره کارشناسی ارشد کالبد شناسی و نخستین دانشجوی دکتری علوم تشریحی در کشور بود.
وی علاوه بر تدریس علم پزشکی و تشریحی و کالبد شناسی انسانی، دارای آثار و تألیفاتی در زمینه‌ی علوم پزشکی است که برخی از آنها شامل روش‌های علمی آزمایشات بالینی، سلول‌های هوایی استخوان گیجگاهی، آناتومی و فیزیولوژی برای پیراپزشکان، کالبد شناسی سر و گردن، کالبد شناسی اعصاب، کالبد شناسی و کالبد شکافی دستگاه عصبی مرکزی، کالبد شناسی دستگاه هدایتی قلب انسان(آخرین نقطه حیات)، تشریح موضعی و مصور سر و گردن، کالبد شناسی توصیفی انسان، تشریح موضعی و مصور تنه، تشریح موضعی و مصور اندام‌ها و مفاصل؛ از آن جمله هستند.
از دیگر آثار این استاد علم و اخلاق می‌توان به ویرایش مجموعه مقالات اولین کنگره آناتومی ایران، پانزده گفتار در شناخت جهان اصغر، تشریح موضعی و مصور مغز و نخاع، تشریح عمومی برای پیراپزشکان، فهرست کتب چاپی طب و تشریح، جلوه‌های جنین شناسی در قرآن مجید و گزیده تاریخ و اخلاق پزشکی را نیز نام برد.
همچنین در 15 اسفند سال گذشته اولین موزه آناتومی سروگردن کشور به نام دکتر محمدعلی امامی میبدی و با حضور ایشان در کرمان افتتاح شد.