روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی با اشاره به سخنان اخیر آیت الله مصباح یزدی مبنی بر اینکه "عده ای افتخار می کنند به امام جام زهر نوشاندند"، به شدت از او انتقاد کرد. چه کسانی جام زهر را به امام نوشاندند؟ این پرسشی است که فراوان مطرح شده است. به عنوان یکی از آخرین بسیجیهای خمینی که سالهای آخر جنگ را سعادت همنفسی با رزمندگان داشت. پاسخ را هم از بعد کربلای 4 شروع میکنم. درست یادم هست که آن روزهای سرد را فرمانده که از ستاد اهواز آمده بود با خواندن پیام فرمانده قدرتمند آن روز جنگ، آیتالله هاشمی رفسنجانی، به ترمیم روحیه رزمندگان پرداخت. همان فرماندهی که امروز "بدهکاران دیروز جنگ" به دنبال عامل نوشاندن جام زهر به امام در لباس او هستند. بله، ما با پیام فرمانده، روحیه سازی کردیم و با فرمان همو دوهفته بعد عملیات کربلای 5 را آغاز کردیم و ماشین جنگی دشمن را به گل نشاندیم و نقشههای مستشاران شرقی و غربی عراق را نقش بر آب کردیم اما در همین عملیات هم که خطوط یک و دو و سه دشمن را شکستیم و به قول سردار قاآنی میتوانستیم تا بغداد بتازیم اما نیروی تازه نفسی که باید میتاخت نبود. آنان که به دنبال مقصرند جلوی آینه بایستند مقصر را خواهند یافت که اگر آن روز پای کار بودند اگر خود را از قم و تهران و مشهد آن طرفتر میرساندند ماجرا جور دیگری رقم میخورد. اگر مرد جنگ بودند در عاشورای 8 ساله حاضر میشدند. حضور هم پیشکش، حداقل با چند سخنرانی به یاری رزمندگان میآمدند نه اینکه همه سخنرانیهای شهادت طلبانه شان و تکریم جهادشان تاریخ سالهای بعد از دفاع مقدس را داشته باشد! صریح عرض کنم؛ کسانی جام زهر را به امام نوشاندند که به جبهه نیامدند. از دفاع مقدس حمایت نکردند حالا طلبکار هم شدهاند که اگر برخی بر آنها صفت تواب هم بگذارند کیست که نداند خون همه توابین به اندازه یک قطره خون در همراهی سید الشهدا ارزش و اثر نداشت. سخنرانیهای امروز آقایان به توان هزار هم که برسد به اندازه یک ساعت حضور در جبهه ارزش ندارد حتی به اندازه یک سخنرانی آن روز هم اثر ندارد.بگذریم که اگر پای حساب و کتاب به میان آید غایبان دیروز، امروز نه در جای پرسشگر که در جای متهم باید بنشینند، همین!