گویا دعوای قوای مجریه و قضائیه در حال وارد شدن به فازهایی جدید است!
فارغ از اینکه حق با کدام طرف ماجراست و اینکه مجری قانون اساسی از یک طرف و حافظ امنیت کشور از طرف دیگر پنجه بر چهره‌ی منافع ملی و سرمایه های اجتماعی نظام می کشند؛ اقدامِ امروزِ رییس جمهور حرکتی تأمل برانگیز بود!
صبح جمعه، بیست و چهارم دیماه، رئیس جمهور در اقدامی پسندیده و برای تجلیل و بزرگداشت آیت الله هاشمی رفسنجانی در حرم حضرت امام (قَدَّسَ الله نفسَهُ الزَکِیَّه) حاضر شد.
در پایان مراسم و طبق عرف همیشگی، رییس جمهور اقدام به مصاحبه و ارائه ی سخنانی کوتاه، با محوریتِ تجلیل از آیت الله هاشمی نمود.آنچه در این بین آزار دهنده به نظر می رسید؛ حضور مهدی هاشمی در معیَّتِ رئیس جمهور بود.
این حضور از آن جهت تأسف بار است که در فاسدترین دولت های موجود در کره ی ارض نیز شاید نتوان موردی یافت که یک محکوم اقتصادی - امنیتی که برای دریافت میلیون ها دلار رشوه و اقدامات ضد امنیتیِ وی، ادله ی کافی و منجر به صدور حکم وجود داشته است و سیستم قضائی مملکت -با استناد به هر ادله ای- وی را مجرم تشخیص داده است و اقدام به حبس و تعزیر وی نموده است؛ با بی توجهیِ تعمدی، دوش به دوش رئیس جمهور، در قاب رسانه ظاهر شود!
شاید از این رهگذر رئیس دولت بخواهد اینگونه القاءِ قدرت نماید که احکام قضاییِ قوه ای که امروز آن را - به حق یا ناحق- معارضِ خود می پندارد؛ برای وی پشیزی ارزش ندارد. لکن این اقدامِ رئیسِ جمهوری اسلامی ایران که باید اصلی ترین محور مبارزه با مفاسد اقتصادی نیز شخص وی باشد؛ در حکم انتحاری است که این تصور را برای عموم پیش می آورد که با استفاده از دستمالِ کثیف، نمی توان شیشه ای تمیز داشت! حسین نعیم‌آبادی / تابناک رضوی
