آیت آلله سيد حسن خميني:
او از دشنام ها واكسينه شده بود. زيرا ابتدا، از سه دسته فحش خورده بود: ضد انقلاب ها، چپ ها و راست ها،ديگر حرفي نمانده بود كه به اون گفته نشود.
کد خبر: ۳۶۳۷۷۹
تاریخ انتشار: ۰۱ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۴ 20 January 2017
به گزارش تابناک آذربایجان غربی آیت الله سيد حسن خميني صبح امروز جمعه یکم بهمن ماه  در بیست و چهارمین مجمع عمومی انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران در رابطه با ویژگیهای آیت الله هاشمی رفسنجانی سخنان مهمی ایراد کرد که متن کامل آن به شرح زیر می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
حوادث تلخي را در هفته هاي گذشته از سر گذرانديم: رحلت تلخ آيت الله هاشمي و حادثه آتش سوزي روز گذشته؛ كه به بازماندگان اين دو مصيبت تسليت عرض مي كنيم. 
آقاي هاشمي از زمره بزرگترين شخصيت هاي سیاسي چند سده اخير ايران است. 
حجاب معاصرت، ابعاد شخصيتي ايشان را به طور كامل براي جامعه مشخص نكرده است. 
در ٥٠ سال گذشته به جز امام كه فاصله زيادي با ديگران هستند، كمتر كسي را مانند آقاي هاشمي مي بينيم كه در همه صحنه ها حضور دارد. 
ايشان از ابتداي مبارزات، مانند "وزير خارجه امام" بود. 
در ميان مبارزان جزو سرآمدان بود، در زندان محور هر حركتي است. در ايران كسي مانند ايشان كه در همه عرصه هاي مبارزاتي پيش مي رود، تا مرز اعدام مي رود، با همه گروهها در ارتباط است و...كمتر وجود دارد. پس از انقلاب هم در جايگاه هاي مختلف چنين بودند. 
شايد كسي را مانند ايشان نبينيم كه محور اكثر انتخابات هاي كشور است و شخصا " گفتمان" نزاع هاي سياسي و انتخاباتي بود. 
ايشان انسان بسيار با هوشي بود و با شنيدن موضوع، مي توانست چندين بُعد آن را تشخيص دهد. اين هوش، با تجربه توام شده بود. 
او انسان بسيار شجاعي بود: اگر به نتيجه اي مي رسيد، روي آن مي ايستاذ. 
آقاي هاشمي شجاعت برگشتن از خطا داشت؛ دگم نبود. موارد زيادي را از اين موضوع سراغ دارم. 
او مي توانست تصميمات غلط گذشته را تبديل به پيروزي كند و ذكاوت هاي خود را در قالب "پيروزي" جلوه دهد. 
آقاي هاشمي رياكار نبود. اين ويژگي در هم لباسي هاي ما تا حدي سراغ دارم.
وقتي كتاب خاطراتشان را كه گاهي براي مطالعه به من مي دادند، مي گفتم چرا اين را مي خواهيد در كتاب بيان كنيد؟ مي گفت خب من اين كارا را كرده ام! 
مي گفت من به امام به اين خاطر علاقه مند شدم كه رياكار نبود.
يكبار كه فشار روي ايشان زياد بود گفتم امسال در عيد نوروز كجا مي رويد؟ گفت به كيش مي روم. گفتم با وجود اين بحث ها، امسال هم مي رويد؟ گفت هرسال مي رفتم؛ امسال هم مي روم. 
هيچ وقت وضع زندگي خود را پنهان نمي كرد و ابايي نداشت كه ديگران بفهمند. 
آقاي هاشمي كينه نداشت؛ اما فراموش نمي كرد. در مواجهه سياسي با افراد اگر لازم بود، آن گذشته ها را ترتيب اثر نمي داد اما فراموش نمي كرد. 
اين ويژگي، براي جلوگيري از تكرار تجربه هاي تلخ، لازم است. 
يك روز در اوج حوادث بعد از ٨٨، يك خطيب در تلويزيون تندترين سخنان را نسبت به شخص ايشان گفته بود. بعد از ظهر در جلسه دانشگاه آزاد ايشان را ديدم؛ گفتند آن خطيب را بعد از سخنراني ديدم؛ گفتم به روي او آورديد؟ گفتند نه. گفتم او چيزي گفت؟ گفتند نه! 
ظرفيت روحي از ويژگي هاي ايشان بود. 
پركاري هم با "هوش" و شانه دادن به هركاري از خصلت هاي آقاي هاشمي بود. 
حساسيت وسواس گونه به اقتصاد و معيشت مردم ديمر ويژگي ايشان بود؛ توجه به توليد اشتغال و...
ايشان باور داشت كه وقتي مومنين اداره جامعه را در دست گرفته اند جامعه بايد به بهترين نحو اداره شود و در غير اين صورت ايدئولوژي آنها هم زير سوال مي رود. 
آقاي هاشمي هيچ گاه " قهر "نمي كرد. اگر جايي مي رفت يا نمي رفت، در راستاي منفعت يا هدف گذاري خودش بود. در سخت ترين شرايط هيچ جاي پايي را از دست نمي داد و براي تك تك سنگرهايي كه در اختيار داشت مي جنگيد. 
بسيار به خدا اميدوار بود. او بسيار خوشبين بود.                                                                        
آقاي هاشمي شاگرد خوب مكتب امام بود. 
او خود را بزك نمي كرد؛ همانگونه كه بود خود را نشان مي داد.                                      او به صحت مسيري كه انتخاب كرده بود، يقين داشت. 
ايماني كه به خدا، مردم و هدف باعث آرامش او شده بود. 
او خيلي "غصه خور" نبود. فقط در يك جا ديدم كه ملتهب است كه به عللي آن مورد را نمي گويم، در ساير موارد آرام بود.                                                                                ايشان مي گفت صبح ها حدود سه/ سه و نيم بيدار مي شوم و همان موقع اينترنت و شبكه هاي اجتماعي را مطالعه مي كنم. 
يكبار هم نگفت من وقتي در آن ساعت بيدار مي شوم، نماز مي خوانم. بعدها از خانواده شان شنيدم كه قرآن و نماز مي خوانند.                                                              
ويژگي ديگر ايشان تقدم منافع ملي بر مافع شخصي بود. اين را ابتدا از ابوي شنيدم؛ اما بعدا خودم مشاهده كردم. 
ردصلاحيت ايشان را در سال ١٣٩٢ پيش بيني كرده بودم و به ايشان گفتم. 
وقتي ردصلاحيت اتفاق افتاد، صبح تماس گرفتم و گفتم ناهار به دفترشان مي روم. وقتي رفتم، ايشان را بسيار سرحال ديدم. 
از نظر روحي ايشان به هدفشان رسيده بودند. 
سپس گفتم شب در منزا خدمتتان مي رسم. همان زمان تلويزيون هم خبر را اعلام كرد؛ واقعا خوشحال بود. گفت نميدانم با اين حجم كار با وجود انتظارات چه كنم؟
برخي به ايشان گفتند اين حيثيت بدست آمده را براي كسي خرج نكن؛كسي هم فكر نمي كرد آقاي روحاني پيروز شود. 
من معتقد بودم كانديداهاي موجود نبايد كنار روند. 
ايشان مي دانست با سرمايه بدست آمده، منافع ملي را بر منافع شخصي ترجيح دهد؛ البته خدا هم به ايشان كمك كرد.
ما بعضا منيّت هاي در هم تنيده اي را براي خود تعريف مي كنيم كه مانع كار مي شود.
آقاي هاشمي در عين اينكه منيت نداشت، اما قدر خود را مي دانست.                             اگر لازم مي شد با بخشدار فلان بخش هم تلفني صحبت كرد يا سوار ماشين مي شد و براي پيگيري يك كار مي رفت. 
او از فحش و دشنام نمي ترسيد. سياستمداري كه از فحش بترسد، خود را به ارزان ترين قيمت فروخته است. 

او از دشنام ها واكسينه شده بود. زيرا ابتدا، از سه دسته فحش خورده بود: ضد انقلاب ها، چپ ها و راست ها. 
ديگر حرفي نمانده بود كه به اون گفته نشود. 
آقاي هاشمي به شدت به امام علاقه مند بود؛ علاقه اش مانند علاقه پسر به پدر بود.                                                                                                                           علاقه او به امام مجتهدانه بود. 
امام را به عنوان يك مكتب فكري مي ديد كه بايد به امهات فكر او اتكا كرد و با آن انديشه بتوانيم به نيازهاي روز پاسخ دهيم. 


اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار