انتخابات ریاست جمهوری و سناریو های محتمل
با حذف محمود احمدی نژاد از آرایش انتخاباتی اردیبهشت سال آتی چند تا سناریو محتمل به نظر می رسد.
سناریو اول تکرار سناریوی انتخابات سال 72 است یعنی مشارکت حداقلی ، روحانی به عنوان کاندیدای بلامنازع عرصه با حضور یک یا چند کاندیدای غیر جدی و با ظرفیت رای آوری بسیار محدود در مقابل رئیس دولت مستقر، اگر بر اساس این مدل ، روحانی سال 96 جایگزین مرحوم هاشمی سال 72 شود ، سئوال این است که " احمد توکلی" سال 96 چه کسی خواهد بود؟
سناریو دوم ، تکرار سناریوی سال 92 با یک تفاوت است یعنی کاندیداهای متکثر اصولگراها با کاندیدای واحد اصلاح طلبان (روحانی ) رقابت کنند و با پراکنده شدن آرا نتیجه انتخابات بین روحانی و یکی از کاندیداهای اصولگرا به دور دوم کشیده شود.
سناریوی سوم رقابت کاندیدای واحد جبهه اصولگرای با کاندیدای واحد جبهه اصلاحات(روحانی ) است بر اساس این مدل با توجه به اینکه کل آراء سبد سیاسی و تشکیلاتی دو جریان کمتر از 20 درصد کل آرا می باشد آراء خاکستری نقش تعیین کننده دارد. با توجه به اینکه قشر خاکستری به دلیل برآورده نشدن مطالبات خود در بخش معیشت در انتخاب مجدد روحانی تا اندازه ای مردد شده است ، ویژگیهای فردی و کاریزمای کاندیدای اصولگراها برای جلب آرای خاکستری که در همان دو هفته و ایام منتهی به روز انتخابات تصمیم می گیرند بسیار حائز اهمیت است.
سناریوی چهارم تکرار سناریوی انتخابات سال 84 است. مفروض این سناریو این است که افکار عمومی نسبت به عملکرد و کارآمدی هر دو جریان سیاسی به یک اندازه بدبین باشند و نفر سوم که نسبت به نماینده دو قطب اصلی رقابت گمنام تر و ناشناخته تر باشد ولی به لحاظ ظرفیت فردی و فرصت شناسی قدرت مانور زیرکانه ای داشته باشد و نقطه ضعف بارزی برای کوبیده شدن و تخریب نداشته باشد و از پایین و وسط این دو بازیگر ظهور و صعود کرده و گوی بازی را برباید.
البته قطعا در بین کسانی که خود را کاندیدای انتخابات خواهند نمود ، چنین شخصیت هایی با ویژگی مورد نظر وجود خواهند داشت اما سئوال این است که آیا اینگونه عناصر مجوز شورای محترم نگهبان را به عنوان رجل سیاسی ، برای حضور در صحنه خواهند یافت؟
عباس زاده مشکینی