پنجشنبه هفته گذشته، خانه مطبوعات خراسان و بسیج رسانه در اقدامی ارزشمند، عکاسان و خبرنگاران را برای دلجویی از مردمان روستای زلزله زده طی یک سفر کوتاه به مناطق زلزله برد.انچه می خوانید روایتی کوتاه از دغدغه ای بزرگ برای آبادانی روستاست.
به گزارش تابناک رضوی،در سفری به مناطق زلزله زده خراسان رضوی ؛ در ایستگاه آخر و در کانون زمین لرزه "الغور " پیاده می شویم؛ اینجا وقتی زمین لرزید؛ دلهای بسیاری فرو ریخت و هنوز هم بنای سست و ترک خورده دلهای فرو ریخته شان را در میان جملاتی که بر زبان می رانند می توانی به چشم ببینی ؛می گویند" می ترسیم ؛ در روز چند بار پس لرزه می آید و ما با اینکه در چادر هستیم و از آوار خبری نیست در چادر می ایستیم."در کوچه پس کوچه های روستای الغور به راه می افتم؛ بوی نان محلی به مشام می رسد؛ می روم تا نانوای روستایی را بیایم؛ را درب خانه باز است و روی صاحب خانه گشاده؛ خانه اش فرو ریخته اما تنور سنگی اش گرم و چشمانش از نور امید درخشان است.
معصومه فیروزی مادر 7 فرزند است، 5 دختر و 2 پسر .
معصومه فیروزی می گوید: " زندگی در اینجا سخت است؛ 40 راس گوسفند داریم و معیشتمان را می گذرانیم."
اما مهم ترین دغدغه معصومه این است که دخترانش را برای تحصیل به خانه خواهرش " تربت جام" می فرستد و با اینکه خواهرش خوب از آنها میزبانی می کند، او یک در میان دخترها را برای تحصیل روانه خانه خاله شان می کند.
در ادامه این مادر روستایی می گوید: "دخترم "سمیرا " ترک تحصیل کرد و غمگین بود، هنوز هم افسرده است، "حمیرا" را فرستادم درس بخواند و امسال "کوثر "که کلاس ششم است باید ترک تحصیل کند ."
او در حالی که گرم گفتگو شده و نان سوخته ای را از تنور بیرون می آورد ؛ از دلسوخته دختران و زنان آبادی می گوید: "عروسم هم لیسانس گرفته ؛ چه فایده! رفت درس خواند تا معلم روستا شود اما معلم غیر بومی فرستادند و او بیکار است؛ اینجوری انگیزه ای ندارم دختران را بفرستم ادامه تحصیل بدهند."
در ادامه گفتگو خانم فیروزی که سفره دلش را با صمیمت پهن کرده است، نانی تعارف می کند و می گوید: "دختربزرگم" توران" فوق دیپلم دارد و دهیار روستاست"
"معصومه" در این زلزله "خانه خراب شده" اما او به حمایت مسئولان نیازمند است تا همزمان با بازسازی خانه اش ، خانه امیدش هم نوسازی شود .
قصه معصومه و دخترهایش قصه توانمندی زنان و دختران روستاست که شور دانش اندوزی دارند تا روستایشان را با تکیه بر پایه های محکم علم بسازند و غصه آنها نبود امکانات و بیکاری و سپردن فرصت های شغلی به غیر بومی ها..."
این قصه ؛ قصه تکراری زنان این سرزمین است که شایسته و توانمندند....
معصومه و 5 دخترش سرمایه های انسانی این روستا هستند که اگر آموزش را از آنها دریغ نکنیم دیگر هیچ زلزله ای این روستا را ویران نخواهد کرد.
زهره رنگ آمیز طوسی/ تابناک رضوی
