چیزی که بیشتر از همه ناراحت و مایوس مان می‌کند از دست رفتن پنالتی طارمی نیست بلکه این است که چرا تیمی با این همه ظرفیت و بازیکن خوب یک پنالتی زن قهار و شاخص ندارد.
تابناک رضوی به نقل از ایران ورزشی: چیزی که بیشتر از همه ناراحت و مایوس مان می‌کند از دست رفتن پنالتی طارمی نیست بلکه این است که چرا تیمی با این همه ظرفیت و بازیکن خوب یک پنالتی زن قهار و شاخص ندارد که در این مواقع حساس و حیاتی بعد از اعلام پنالتی خیال مان از جلو افتادن پرسپولیس راحت باشد؟
این مشکل پرسپولیس طی دو سه سال اخیر بارها مساله‌ساز شده و به نوعی یکی از دلایل عمده از دست رفتن قهرمانی فصل قبل بوده است. در واقع به نظر می‌رسد تکنیکی‌تر شدن تیم پرسپولیس و تعدد بازیکنان خلاق در این تیم رابطه معکوسی با داشتن بازیکنان پنالتی زن و زمخت دارد.
به هر حال همین امسال هم حسین ماهینی در اوایل فصل پنالتی زن اول تیم بود اما بعد از اینکه مقابل استقلال خوزستان پنالتی خراب کرد این ماموریت از او گرفته شد و به طارمی سپرده شد. بعد از چیپ عجیب مقابل الریان، برانکو گفت طارمی دیگر پنالتی نمی‌زند اما سیدجلال و بازیکنان در تبریز دوباره طارمی را تبدیل به پنالتی زن اول تیم‌شان کردند تا آقای گل شود. در همین بازی لخویا هم طارمی می‌خواست پنالتی را به سید جلال حسینی بدهد اما کاپیتان پرسپولیس با تعارف بیجا این ضربه را به طارمی سپرد و باز هم موقعیت برد از دست رفت. حالا سوال این است که تیمی با این ظرفیت فنی چرا پنالتی زن درجه یک ندارد که بیاید و توپ را از طارمی کم روحیه و سیدجلالی که از گل کردن ضربه‌اش اطمینان ندارد بگیرد؟
بحث دوم به گسترش نگاه فردی و اولویت آن به منافع تیمی برمی گردد که متاسفانه امسال در پرسپولس به کرات مشاهده شده. یکی از دلایل اصلی پنالتی دادن به طارمی آقای گل شدن او در لیگ قهرمانان و انتخابش به‌عنوان بازیکن برتر بود اما طارمی روحیه لازم را برای ضربه زدن نداشت. در واقع اگر بازیکنان پرسپولیس در آن لحظات تصمیم احساسی نمی‌گرفتند و بازیکن دیگری پشت توپ می‌ایستاد شاید الان با خیال راحت تری به دوحه می‌رفتند.
