در سالگردان باز آمدن غواصان با دست های بسته؛
دو سال پیش بود که آمدند با دست‌های بسته تا دیده‌های ما را، دل ما را باز کنند. آمدند و معجزه را تعریفی نو بخشیدند. آمدند و جامعه را به عطر شهادت بهاری کردند. آمدند تا دوباره یک ملت را سر خط بیاورند. سر خط حق خواهی و حق گویی. سر خط استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی.
آمدند و ما به استقبال‌شان رفتیم و هر کدام به زبانی شرح حال کردیم و به تشریح باور خود پرداختیم در هم‌کلامی با امام‌زاده های عشق.
یادم هست حرف های آن روز را که در زیارت شهدا ، مثل زیارت نامه خواندم. خواندم و گریستم. هر قطره اشک اما به سخن برخاست، کلام در کلام غواصان شهید؛ دست هایت را بسته اند تا بگویند «یدا... مغلوله» غافل از این که «مبسوطتان» شأن همیشه یدا... است و تو با دست بسته، ثابت کردی، دست باز و مقتدر خداوند را ثابت کردی، «یدا... فوق ایدیهم» را و چنین است که تو با دست بسته درهای آسمان را باز می کنی با سلام «قول من رب رحیم» که دروازه های بهشت را به رویت می گشاید و آنان، نوادگان معنوی ابوسفیانیسم و صهیونیزم و بازوان امپریالیزم با دست های باز در زمین نفرین خدا فرو رفتند تا درهای جهنم را به روی خویش باز ببینند.
تو دست باز خدایی غواص شهید، کربلا از دایره فهم ما می رفت اگر تو شهید نمی شدی. تو با همه مظلومیتت با دست های بسته کربلا را فریاد کردی تا باور کنیم کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را، باور کنیم در نگاه سرشار از یقین تو حسینی رفتن، تکلیف آن روز بود تا امروز و فردا و همه فرداها بر مدار حسین بچرخد و سربرگ همه روزهای تقویم، عاشورا باشد.
نازنین برادر! دست های بسته تو راه را باز می کند راهی که تا قیامت روشن است و هر کس خواستن را به توانستن گره بزند می تواند خود را به راه برساند و به مقصد نیز هم. نازنین برادر! بزرگ مظلوم من برخلاف پندار آنانی که می پرسند چرا رفتی به یقین باور دارم، تو باید می رفتی، مگر می شود فریاد هل من ناصرینصرنی حسین را شنید و برنخاست؟ مگر می شود عاشورا را دید و نرفت؟ تو را نمی شناسند آنانی که به افسوس، قامت رشید تو را با دستان بسته نگاه می کنند و در نمی یابند این دست های بسته، دست باز استقلال خواهی و خدا محوری را پیامد دارد.
نازنین! تو همین دستان بسته را به عشق وضو دادی و برخلاف باور آنانی که می پنداشتند زنده به گورت کردند؛ گور را زندگی بخشیدی و امروز آمده ای تا سرمه بکشی چشمان‌مان را به کربلاهای امروز. تا بسیج کنی همه ما را برای یاری حسین، برای درهم شکستن یزید و عمر سعد و شمر و ...
نازنین، تو نه بی دلیل رفتی و نه بی دلیل آمدی. رفتنت فلش بود که به سوی شهادت و سعادت فلاش می زد و باز آمدنت، پیغام آور ماندگاری سعادت و شهادت است. من باز آمدنت را سفر چهارم عشق می بینم. سیر سفر فی الخلق بالحق و تو خلق را با آمدنت به سوی خدا می بری...
غلامرضا بنی اسدی/تابناک رضوی
