قلم، «قرآن سر نیزه» نشود

قلم را حرمت آن قدر است که در قسم خداوندی می نشیند و حرف به حرفی را که مومنانه می نگارد را هم با خود به حصن حصین این قسم می برد. کرامتی چنین می طلبد تا در گام اول خود قلم دران حریم قلم را حفظ کنند و جز به حق ، قلم نگردانند و داورانی منصف باشند هرجا که کلمات را کنار هم نشاندند و در گام دوم دیگران و به ویژه مسئولان اند که باید رفتاری کرامندانه در برابر قلم داشته باشند. رفتاری چنین است که قلم ها را به نقد گویا و توانا می کند و فرصتی فراهم می آورد تا با آینه سان شدن فضای نخبگانی، مارگزاران نظام بتوانند بهترتصمیم بگیرند و نقاط ضعف را هم با همت افزون تر به نقاط قوت تبدیل کنند و قوت ها را هم چنان بیفزایند که بتوان به ستون استوار شان تکیه زد. یادمان هست و در خاطر آیندگان هم ثبت شود که حضرت خداوند، آدم نبی را به تعلیم کلمات مفتخر فرمود تا دروازه بازگشت به بهش را با این کلید بگشاید و باز یادمان بماند که در ادبیات دینی، قلم را چه شوکتی چشم نواز است و له خاطر داشته باشیم و جوانان هم در دفتر یاد خویش بنویسند این سخن ملهم از آموزه های دینی حضرت خمینی، امام انقلاب را که همه آرزویش را دعا خواند وکلماتش را از امید سرشار کرد که « امیدوارم بشر به رشدی برسد که مسلسل ها را به قلم تبدیل کند» این را هم زمانی گفت که دست ها به مسلسل و بوی باروت ، عشق می ورزیدند و جهان نیز در تب چریک بازی های چپ گرایانه می سوخت. امام یعنی همان مجتهد مجاهد و بلند نظر، به افق های پیش رو چنین نظر داشت که  مسلسل ها ، به قلم تبدیل شوند و جای خود را به واضعان کلمات بدهند و این یعنی در مکتب اسلام، اصالت و اولویت همواره با قلم است و مسلسل ها هم زمانی به ارجمندی می رسند که از قلم، حرمت بانی کنند. قلم هایی که در گلوی خود دوادی دارند که از خون شهدا افضل است و هزار البته که این شان قلم هایی است که شهید ساز و شهود پرورند و برمدار حق می نویسند. قلم هایی چنین را باید ستود چنانکه حضرت حق می ستاید و برای پاسداری از حرمت قلم باید در مقابل کسانی ایستاد که می خواهند از قلم ، قرآن های سر نیزه بسازنند و با حق در بیفتند. نه، قلم حرمت دارد تا جایی که حرام را حلال و حلال را حرام نکند بلکه حرمت دار قسم و حرمت کلام خداوند باشد. این طرفه نکته ای است که باید درنظر داشت و قلم هایی چنین را هم باید به جان، یار بود تا جهان را از تاریکی و واپس گرایی نجات دهد. حرمت قلم هایی چنین را هم باید به عنوان مطالبه از مسئولان خواست و نگذاشت برخی ها که به جای تعریف خود با معیار های حق، معیارها را می خواهند به نفع خود تعریف کنند، پا بر حلقوم قلم ها و قلمداران بگذارند و نفس« آزادی» را بگیرند. بدانیم و بدانند همه که جامعه ای را نی شود زنده و پویا شمرد که قلم منصفانه و وآگاهانه بنویسد و قلمدار هم دستش برای پیامد های بعدی نلرزد. بنویسد و بداند نقد منصفانه اش، در داوری نقد شونده هم صاحب حرمت است. باری روز قلم، فقط یک بهانه است تا از بهای قلم بنویسیم والا هر روز روز قلم است، هر روز آیه خدا و گاه تفسیر آیه خداست و هرکس به خدا ایمان دارد، به قلم و سوگند خداوندی نیز باور خواهد داشت و در میان مردمانی چنین_ که خدا کند به اندازه همه آدم ها و جوامع باشند_ قلم و قلم دار صاحب حرمت بایسته وشایسته خواهند بود. ان شا الله چنین باد و پرچم قلم در اهتزاز همیشه باشد وسر« نیزه ها » را هم در برابر قرآن خم کند...