خبرنگار عزيز سلام بي مقدمه روزت را تبريك مي گويم امروز كه روز توست مي خواهم با اجازه خودت قلمي را كه شايسته دستان توست و خداي بزرگ به آن سوگند ياد كرده را بردارم و با بضاعت بسيار اندكم چند سطري را اين بار براي شما بنويسم ( هميشه شعبان يك بار هم رمضان ). همه روزهاي سال شما براي مردم مي نويسيد و مي گوييد چه مي شود يك بار هم من براي شما بنويسم.
با خود كمي فكر كردم راستي قشر واقعي خبرنگار چقدر مظلومند و مغفول و آنان شبيه به سنگر سازان بي سنگري هستند كه خود از دردهاي مردم مي گويند و با اين كار هم سعي دارند تا درد آنان درمان شود و هم سنگ صبورشان باشند اما ، اما كمتر كسي است كه از دردهاي بي شمار خودتان بگويد و البته عزت نفس و روح بزرگتان به شما اجازه نمي دهد ذره اي از آلام خود بگوييد.
با خود فكر كردم شما چه شغل حساس و مقدسي داريد . ببخشيد بايد بگويم خبرنگاري شغل نيست بلكه عشق است. نشان به آن نشان كه شما امنيت شغلي نداريد ، بيمه درست و درمان نداريد و يا اصلا نداريد ، فيش حقوقي نجومي كه نه خيلي هايتان حتي فيش حقوقي هم نداريد و از طرفي درآمد ماهانه بسياري از شما بخصوص در شهرستانها مانند كرمانشاه به 500 هزار تومان هم نمي رسد يعني كمتر از نصف حداقل حقوق وزارت كار ، خب اگر كلاهتان را قاضي كنيد با اين اوصاف آيا به خبرنگاري شغل مي گوييد؟ آنهم در شرايط اقتصادي و معيشتي كمرشكن امروز و جز عشق چه چيز مي توان ترا در مسير مقدست كه تعالي انقلاب است ثابت قدم نگه دارد .
خبرنگاري شغل نيست بلكه عشق است هيچ مي داني سختي كار و اضطراب بالاي خبر چه فشار روحي و جسمي را به خبرنگار و اهالي رسانه وارد مي كند ؟ هيچ مي داني كه بر اساس تحقيقات پزشكي امراض جسمي به مانند سكته ، ميگرن ، زخم معده ، سرطان و ... خبرنگاران را بطور جدي تهديد مي كند ؟ هيچ مي داني سنگيني كار و احساس مسئوليت خبرنگار به كشور و مردمش چه فشار روحي را به او وارد مي كند ؟ هيچ مي داني كه انتظار مردم و مسئولان از خبرنگار و رسانه ها چقدر بالاست و رسانه هاي ما با چه مشكلات سهمگين مالي ، كمبود امكانات ، كمبود منابع انساني و ... دست به گريبانند ؟ هيچ مي داني ما حداقل حق خبرنگاران را ، حداقل در زمينه مادي به خبرنگار نمي دهيم اما حداكثر حق را از آنان طلب مي كنيم ؟ اصلا آيا شما تاكنون از سوي مسئولي يا شخصي تحت فشار قرار گرفته ايد كه چرا فلان انتقاد را به من داشته ايد و از تو شكايت مي كنم ؟ و يا با خود فكر كرده اي اگر خبرنگار بودي و بر اساس وظيفه ذاتي و قانونيت سوژه اي را به حق دنبال كني و عده اي كه منافع شخصيشان تهديد مي شد ترا به حذف از رسانه تهديد كنند يا حذفت کنند چه حالي به تو دست مي دهد ؟
به اين مشكلات اضافه كنيد ورود خيلي از افراد غير خبرنگار كه با پوشش خبرنگار به كارهايي مانند ويزيتوري يا نوعي دلال بازي رو آورده اند و وجهه خبرنگاري و رسانه را زير سوال مي برند.
من رمانتيك سخن نمي گويم چون بلد نيستم بگويم اما سعي مي كنم كمي واقعي و جدي صحبت كنم و ببخشيد كه اگر اوقاتتان تلخ مي شود اما وظيفه ايجاب مي كند اين گونه بگويم و بنويسم چراكه بد نيست شما هم در روز خبرنگار كمي خودتان را جاي او بگذاريد.
حال بگوييد با اين شرح حال كه البته قطره اي از درياي پرتلاطم مشكلات زندگي خبرنگاران است اگر بگويند حاضري خبرنگار شويد اين حرفه را انتخاب مي كنيد ؟ به نظر شما جز عشق به انقلاب ، ولايت ، و خون شهدا چه چيز مي تواند يك خبرنگار را در اين مسير حساس و سخت با صلابت در عرصه نگه دارد ؟
با خود كمي فكر كردم اگر شهادت شهيد محمود صارمي عزيز در 17 مرداد نبود اصلا آيا در تقويم روزي را براي خبرنگار اختصاص مي دادند ؟ اين نامگذاري روز خبرنگار هم به بركت خون شهيدي است كه علاوه بر جوهر قلمش ، جوهر پرارزش درون رگهايش را هم نثار وطنش مي كند.
با خود كمي فكر كردم در روز خبرنگار ، راستي مراسم بزرگداشت اين روز چقدر نمادين است تا واقعي ! بزرگداشت به اين نيست كه فقط تجليل از خبرنگار لقلقه زبان شود ، يا به بيان خاطرات تلخ وشيرين خبرنگاري پرداخته بپردازند و فوقش شايد لحظاتي گوشه هاي از درد آنان را فقط بشنوند اما براي حلش قدمي برنداريم . حيا و عزت نفس خبرنگاران شريف اجازه نمي دهد كه آنگونه كه بايد حداقل به خاطر زن و بچه شان حقوق اوليه خود را مطالبه كنند اما اين وسط انصاف بعضي از ما چه مي شود ؟
با خود كمي فكر مي كردم چه كار سخت و پر خطري دارند خبرنگاران ، بطوريكه بر اساس آمارها سالانه دهها خبرنگار در جهان حين انجام وظيفه جان خود را از دست مي دهد . راستي چون سخن به اينجا كشيد يادي كنيم از همه شهداي عرصه خبر ، همين چند ماه پيش بود كه شهيد خزايي خبرنگار متعهد صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران هنگام خدمت با تير كينه نفاق و دشمنان اسلام در سوريه به فيض شهادت رسيد ياد خزايي و خزاييها و همه پيشكسوتان از دست رفته عرصه خبر و اطلاع رساني براي هميشه گرامي باد.
سخن را بيش از اين طولاني نكنم هدف تبريكي بود به مناسبت روز خبرنگار و گريزي به گوشه اي از دردها و زخم هاي فراوان جماعت عزيز خبرنگار . دوستان خبرنگار ببخشيد اگر بيانم و قلمم در وصف شما بسيار ضعيف بود اما برگ سبزي بود تحفه درويش ، شما هرچقدر هم محجور هم باشيد اما نزد مردم عزيزيد و دوست داشتني و اين مردم دوست داشتني دوست دارند و از مسئولان مربوطه مي خواهند تا حد امكان مشكلات قشر عاشق و فداكار جامعه يعني خبرنگاران را مرتفع كنند بد نيست كه مسئولان عزيز لحظه اي خود را جاي خبرنگار بگذارند آنوقت حقيقتا آنان از مسئولان چه انتظاري داشتند؟ بياييد قدر داشته ها و افراد خدوم را بدانيم آنهم در عمل . برادر و خواهر خبرنگار روزتان مبارك باد.
رسول مرادي