گردش امور اجرایی در کردستان سرعت مطلوبی ندارد، انگار چند ده نفر مدیر اجرایی استان مبتلا به سستی و کند‌حرکتی و حتی بی‌اعتنایی به امور شده‌اند؛ بی‌تحرکی، فقدان هدف‌گذاری و بی‌تفاوتی مدیریت اجرایی کردستان، گردش امور را دچار رخوتی عمیق کرده است؛ بیراه نیست اگر کسی بگوید این مدیران دچار «آبلومویسم» شده‌اند!
به گزارش تابناک کردستان، «آبلوموف» نام رمان پرطرفدار روسی و به‌حق، شاهکار «ایوان گنچاروف»، یکی از بزرگترین نویسندگان قرن نوزدهم روسیه است که در سال 1859 منتشر شد.
«ایلیا ایلیچ آبلوموف»، شخصیت اصلی رمان است؛ او هر روز صبح قبل از ترک رختخواب، همه کارهایی را که بناست انجام دهد با خود مرور می‌کند؛ تنها در حد مرور کردن! و حتی با فراهم بودن شرایط ایده‌آل هیچ اقدامی نمی‌کند و فی‌الجمله تنها کاری که انجام می‌دهد رؤیاپردازی است.
«گنچاروف» در رمان بی‌بدیل «آبلوموف»، فردی را توصیف می‌کند که مدام حرف می‌زند، خیال می‌بافد و نقشه می‌کشد اما هرگز دست به عمل نمی‌زند! «آبلوموف» نماد رخوت و بی‌انگیزگی مفرط است و عمده‌ترین کارش پرگویی است، او استاد وقت‌کشی و هدردادن فرصت‌هاست.
با انتشار رمان «گنچاروف» در روسیه، افکار عمومی در این کشور و حتی اقصی نقاط جهان متوجه تیپ خاصی از افراد شد که شیوه عمل آنها تداعی‌گر شخصیت «آبلوموف» است؛ پس از آن بود که اصطلاح «آبلومویسم» هم باب شد که با بی‌تحرکی، فقدان هدف‌گذاری، بی‌تفاوتی و بی‌عملی مترادف است.
«آبلومویسم» حالا یک اصطلاح رایج روانکاوی است که دلالت بر سستی اراده و رخوت دارد که بر برخی افراد عارض می‌شود و آنها را از کنش و اراده انجام کار تهی می‌کند.
«آلکساندرویچ دابرولیوبوف»، فیلسوف و منتقد ادبی روس، در مقاله مفصل «آبلوموفیسم چیست؟» سؤال «ویژگی‌های مهم شخصیت آبلوموف چیست؟» را طرح می‌کند و در پاسخ می‌نویسد: «سکون و گران‌جُنبی فوق‌العاده که حاصل بی‌اعتنایی او نسبت به همه اموری است که در اجتماع در جریان است».
استان کردستان یکی از استان‌های کشور است که با وجود ظرفیت‌های مناسب با مشکلاتی عدیده دست به گریبان است و به نظر می‌رسد مدیران اجرایی استان در به وجود آمدن مشکلات نقش پررنگی دارند.
عملکرد غالب مدیران اجرایی استان تداعی‌گر شخصیت «ایلیا ایلیچ» در رمان «گنچاروف» است؛ نه اینکه نخواهند هیچ کاری انجام دهند؛ گاهی تصمیم می‌گیرند قدمی بردارند اما انگار نمی‌دانند از کجا و چگونه شروع کنند و در عین تکبر و خودستایی انتظار دارند دیگران دستوراتشان را اجرا کنند.
«آبلوموف»ها در کردستان عادت به انجام هیچ کاری ندارند به همین سبب به راستی نمی‌توانند با قاطعیت بدانند که چه می‌توانند بکنند و چه نمی‌توانند در نتیجه هرگز میلی جدی به انجام کاری ندارند! در بسیاری مواقع می‌کوشند که بار خود را بر دوش دیگری بگذارند؛ خواسته‌های آنها همیشه این شکل را دارند «خوب بود که این کار انجام شود» اما نمی‌دانند که این کار از چه راه ممکن خواهد بود به همین دلیل است که همیشه مشتاق خیال‌پردازی هستند.
بی‌حالی و بیزاری از حرکت، خصوصیت بنیادین آنهاست، «آبلوموف»ها در کردستان «آقا» هستند و حاضر نیستند تن به کار دهند، حرکت و تلاش آنها از حد دایره خیال تجاوز نمی‌کند!
امیدها برای تغییر در وضعیت مدیریت اجرایی در کردستان نزدیک به یک‌سال پس از روی کار آمدن استاندار جدید در حال رنگ باختن است... با وجود «آبلوموف»ها انگار قرار نیست هیچ اتفاق خوبی در حوزه مدیریت اجرایی کردستان بیافتد!
(در نگارش این مطلب از متن رمان آبلوموف، نوشته ایوان گنچاروف، ترجمه سروش حبیبی، انتشارات فرهنگ معاصر و نیز مقاله آبلوموفیسم، نوشته آلکساندرویچ دابرولیوبوف، فیلسوف و منتقد ادبی روس استفاده شده است).
سلام به خودم که مى خوام امروز جدى باشم و حرف حساب بزنم گوش شیطان و مدیران ... اعضای لابى ...کر... بر ستادى که مدیریت ها را مثل گوشت قربانى تقسیم کردند،توان برنامه ریزى و تحول سیستم را ندارند،کسى هم نیست موتور محرکه باشد و همه را بحرکت در آورد ،پس بااجازه یا بى اجازه ، همه مدیران خوابند
با سلام و عرض پوزش با پاره ای از نظرات شما در ارتباط با عملکرد مدیران اجرایی استان موافق نیستم زیرا ا- هسته اصلی مدیریت اجرایی استان که تعداد آنها از مجموع انگشتان یک دست کمتر است هم می دانند و هم دانسته اند که از کجا شروع کنند که تشکیل حلقه مدیریتی بسته و طرد کلیه نیروهای توانای غیروابسته به محفل درون این حلقه از ابتدای شروع به کار دولت یازدهم در استان مصداق این دانستگی است
2- ترجیح مصالح و منافع گروهی و حفظ نیروهای درون حلقه و وابستگان اقماری آنها بر مصالح و منافع عامه مردم مصداق دوم این دانستگی است
3- دهن کجی به قوانین و مقررات در چینش نیروها در پست های مختلف اداری و اصرار بر این نکته که نظرات شخصی آنها در پیشبرد امور بر مقررات اداری رجحان دارد به جهت القای در اذهان زیر مجموعه اداری به هدف درهم شکستن هر مقاومت و مخالفتی مصداق سوم این دانستگی است
4- تکمیل حلقه مدیریتی استان بلافاصله پس از ورود جناب مرادنیا به استان و گرفتن فرصت تشخیص و انتخاب از ایشان از دیگر دانستگی آنهاست
5- مهندسی مدیریت استان بر روی همان پلاتفرم زاهدی میقانی آشناگر بسته شده و همکاران این مثلث در استان با فراغ خاطر بیشتر از گذشته به اعمال اراده شخصی می پردازند زیرا نتیجه کار و خروجی عملکرد به حساب مرادنیا و در نامه اعمال او درج و ثبت می شود بنابراین دغدغه ای بابت پاسخ گویی ندارند بازی برای آنها بازی دو سر برد است حالا باز بگو نمی دانند
6- با عرض پوزش از جناب مرادنیا باید این واقعیت تلخ را پذیرفت که شاید ایشان تنها استانداری باشدکه مجموعه مدیریتی تحت -به ظاهر- امرش منتخب اراده و نظر دیگران است که با لحاظ این واقعیت در قضاوت، امیدی به توفیق ایشان در پیشبرد امور وجود ندارد
7- و نکته آخر اینکه اهالی حلقه می دانند و دانسته اند اگر دیگران نمی دانند ربطی به آنها ندارد
موفق باشید
| درود | درود قلم ت توانا در استان ما ، این چند نفر بر ستادى ، 5 سال است ترکتازى مى کنند و هر کارى دلشان بخواهد مى کنند و مصلحت و منافع استان را فداى منفعت محفل و حلقه خودشان کردند وانگار دیگران منگولند و کسى متوجه یا نظاره گرشان نیست!! براستى سکوت و عدم برخورد سایرین با این چند نفر ،به چه علت است؟ درآینده خواهیم فهمید!!؟؟ واقعا عالی بوداز این سبک مطالب در حوزه رسانه کوردستان کم داریم که چنین جالب دو محتوا را به هم ربط داده و به صورت کاملا واضح مفهوم را رسانده اید
در طول دوران رسانه ایم از سیروان و حالا به هیز، چه از دوران خاتمی تا روحانی هیچ گاه تابحال به این اندازه مدیران اجرایی استان به این بی خیالی ندیده ام.
همین چندوقت پیش در مراسم روز خبرنگار!! معاون سیاسی استانداری چنان از امید و جایگاه رسانه و دفاع از عملکرد دولت روحانی سخنرانی میکردند که گویندگان که به واسطه شغلشان خود را از جامعه بیشتر آگاه می دانند، هم به جهت رعایت ادب و حفظ این روز عزیز به دور از واقعیت موجود و به خطر افتادن آب باریکه زندگیشان تشویق هم میکردند.
جالب اینجاست که اندک عملکرد اجرایی خود را آنچنان بزرگنمایی میکنند و طوری از توسعه سخن می گویند گویی نوک پیکان شاخص های توسعه کوردستان از نمودار هم زده است بیرون
در کل در شرایط موجود با افزایش فشارهای بین المللی بر کل کشور و همچنین با وجود چنین مدیران اجرایی که برخی ها از آنها هم برچسب زیبای بومی را هم یدک میکشند ولی از هزار غیربومی آبلومویسم تر هم هستند، شاهد هیچ امید و تدبیری به توسعه کوردستان نخواهیم بود و قطعا با همین رویه کوردستان تا چند سال آینده در فقر مطلق یا به اصطلاح انگلیسی ها Extreme poverty می رسد و ساکنین این استان حتی برای اقلام ضروری برای ادامهٔ زندگی به‌کلی محروم و برای تداوم زندگی دچار مشکل خواهند شد.
کاش مدیران اجرایی این استان که خیلی از آنها از گردانندگان ستاد ... در کوردستان بودند و ریز و درشت بدعهدی ها و ... در این استان را از تریبون و رسانه های محتلف فریاد و سنگ تغییر و توسعه به سینه می زدند در این زمان خاص، اعتراف، استعفا و عذرخواهی کنند از مردم مظلوم این دیار به جهت آنچه قول دادند و رویاپردازی میکردند.
مردم کوردستان دیگر به هیچ مدیر اجرایی باور ندارند چه از جنس غیربومی و چه از جنس برچسب بومی. چه اصولگرا، چه اصلاح طلب و چه منفعت طلب.
مردم این استان از استاندار تا کارمند ساده یک اداره به کسی باور دارند که بداند روز قیامتی هست، بداند که وجدان ملاک عمل است، بداند که آنچه از یک دست بدهد از دست دیگر میگیرد، بداند که روزی خواهد رفت چه از پشت میزش و چه از دنیا
| جناب احمدی بزرگوار ضمن تایید فرمایشات جنابعالی آنچه که مسلم و برای همه مردم روشن است عدم شهامت پاسخگویی این چند نفر افراد معلوم الحال ... استاما سوال ما از بزرگواران قلم به دستی چون جنابعالی و نگارنده محترم است چطور می توان مطالبات به حق مردم را از مدیریت ارشد استان خواست و اینان را واداربه ارایه عملکرد در حوزه های اقتصادی ، برنامه و بودجه ، صنعت ، فرماندار و بخشداریها ، بحران فلک زده و ...نمود
با سلام . ممنون از نقد ادبی ارتباط آن با مشکلات استان.سیستم مدیریت استان کردستان خیلی جالبه و اعجاب انگیز هستش. ما مدیر داریم در سطح استان الان قریب به 20 سال است که مدیره و در همان پست مشغول فعالیت می باشد و با ساخت لابی های قدرت در سطح زیرمجموعه خود و دیگر ادارات کماکان در مصدر قدرت نشسته است . حال باید پرسید که این شخص بعد از 20 سال آیا دچار روزمرگی و زوال فکری و عملیاتی نگردیده است ؟ کشورهای توسعه یافته دنیا روز به روز کادر مدیریتی خود را جوانتر و مسلح به علم روز میکنند ولی متاسفانه برخی مدیران این استان شاید حتی قادر به ساخت یک new folder در کامپیوتر نیستند چه برسه به رقایت و اظهار نظر در مورد مسائل کلان مدیریتی که روز به روز با تکنولوژی جلو میرود .
یکی دیگر از مشکلات انتصاب مدیرانی هستند که فقط جایگاه میز و صندلی برای آنها مهم میباشد و بزرگترین ریسک زندگیشون شاید رد کردن یک چراغ قرمز در سر چهار راه بوده و همانطور که آقای جهانگیری معاون اول محترم رئیس جمهور اظهار داشتند که مدیران نباید از ریسک کردن هراسی داشته باشند متاسفانه به نظر می رسد در این استان نهایت ریسک مدیران در ادارات چک کردن کارتابل و نامه های اداری می باشد که این جای بس تاسف دارد.
یکی دیگر از مشکلات مدیریتی این استان به نظر بنده نداشتن بیان تکلم در جلسات هستش . تو جلسات که میری انگار اومدی سر کلاس درس و یه متکلم وحده هستش و همه شنونده و من تا حالا یک مدیری را ندیدم که به خاطر خواسته های اداری سر منافع دستگاه اجرایی زیر نظر خودش دادی بزنه ؟
خلاصه کلام سیستم مدیریت این استان احتیاج به تغییرات بزرگ و استفاده از مدیران بزرگ و ریسک پذیر دارد نه مدیری که به میز را خوب نگه دارد.