به گزارش تابناک قم، حجت الاسلام والمسملین مجتبی ذوالنوری در جمع مردم منطقه پردیسان در خصوص واقعه تاریخی غدیر خم اظهار کرد: حادثه بزرگ غدیر به قدری در تاریخ شیعه با عظمت است که دشمنان اسلام از حذف آن مایوس و ناتوانند بنا بر این سعی دارند در محتوای آن انحراف ایجاد کنند.
وی ادامه داد: تحریف کنندگان غدیر با تفسیر مولا در حدیث «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» به صرف «دوست» به درایت و فهم پیامبر(ص) جسارت می‌کنند و در حق کسانی که از برکت ولایت ائمه محروم گشتند، ظلم کرده‌اند، امتداد آن انحراف تاریخی هنوز هم وجود دارد.
نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی در ادامه به ذکر 20 دلیل در اثبات اینکه «ولایت و مولا» معنایی فراگیر تر از صرف دوستی و محبت دارد پرداخت و اظهار کرد: غدیر در حجه الوداع و سال آخر عمر نبی اکرم(ص) اتفاق افتاد پس حوادث این سفر اتفاقاتی معمولی نیست. رسول الله(ص) دستور داد تا در بلاد اسلامی تبلیغ کنند که هرکسی قدرت و تمکن حضور در حج دارد بیاید پس معلوم است ایشان پیش بینی و زمینه سازی اتفاقی مهم را می‌کنند. اگر تصمیم پیامبر(ص) صرفا توصیه‌ای اخلاقی مبنی بر دوست داشتن علی(ع) بوده است چرا در همان مکه که همه بودند اعلام نکردند و سه شبانه روز جمعیتی بالغ بر 120هزار نفر را در گرمای تابستان نگه داشتند؟ پیامبر(ص) دستور دادند سوارانی به دنبال کسانی که تندرو یا کندرو بودند یا غدیر را بلد نبودند بروند تا حداکثر مسلمین در آن تجمع بزرگ و سرنوشت ساز شرکت داشته باشند.
وی با اشاره به مطالعات شخصی خود در زمینه ی واقعه غدیر بیان کرد: من ندیدم رسول خدا(ص) در هیچ مراسم خاصی دستور به ایجاد جایگاه کنند جز در غدیر که مقداد، ابوذر و سلمان مسئول ساختن جایگاه شدند. پیامبر(ص) دستور دادند سمت راست و چپ جایگاه دو خیمه برپا کردند یکی برای خودشان و دیگری برای علی(ع) با اینکه آن‌هایی که خلیفه شدند هم در این سفر حضور داشتند. رسول خدا(ص) در یک سخنرانی معمولی نگفتند علی(ع) را دوست داشته باشید بلکه نطقی مفصل کردند.
ذوالنوری اضافه کرد: ۱۴ صفحه از کتاب بحارالانوار را خطبه غدیر در برگرفته است که پیامبر(ص) در آن به تبیین ریشه‌های توحیدی ولایت می‌پردازند و امامت را ادامه راه نبوت می‌دانند.
وی با اشاره به اینکه بعضی‌ها می‌گویند نبی اکرم(ص) از لفظ مولا استفاده کرده چون در آن معنی دوستی نهفته است، تصریح کرد: پیامبر(ص) چند بار از علی به عنوان وصی خودشان نام بردند و در خطبه غدیر علی(ع) را امره المومنین خواندند. امره یعنی حاکم و فرمانروا! چندبار از ایشان با عنوان امیرالمومنین یاد کردند. امیرالمومنین صفت مختص پیامبر (ص) است و برای هیچ یک از ائمه نیز، در لسان بزرگان و روایات ایشان لفظ امیرالمومنین استفاده نشده است. در صلح نامه امام حسن(ع) با معاویه، آمده که لفظ امیرالمومنین مختص علی(ع) است که خدا توسط نبی به او اعطا کرده و معاویه نیز آن را امضا کرد. پیامبر(ص) چه لفظ دیگری را باید بگویند که معنای حاکم بدهد!؟ رسول خدا(ص) دو یا سه بار در بین خطبه از مردم بیعت می‌گیرد و می‌گوید: خدایا شاهد باش من فرمان تورا ابلاغ کردم! این فرمان صرفا دوست داشتن است؟
وی ادامه داد: رسول خدا عمامه خود را با نام سحاب از سر برداشتند و بر سر علی گذاشتند این یعنی تنفیذ امامت بر علی(ع)، حتی رسول الله(ص) قبل از سخنرانی از مردم بیعت و اتمام حجت گرفتند که آیا صدای مرا دریافت می‌کنند یا نه تا راه فراری باقی نگذارند که فردا کسی بگوید نشنیدم. ابتکار ایشان این بود که افرادی با فاصله هایی که صدای‌شان به هم برسند میان جمعیت ایستادند، رسول خدا جمله‌ای می‌گفت و صبر می‌کرد تا به انتهای جمعیت برسد و از انتها پرچم تکان می‌دادند و رسول خدا (ص) جمله بعدی را می‌گفتند، رمز ماندگاری و ثبت تاریخی غدیر ابتکار است که روات و کاتبان توانستند علیرغم طولانی بودن آن خطبه آن را تمام و کمال بنویسند.
