سینمای ایران با مسکن درمان نمی شود!
سینمای ایران دچارانواع آفت،بحران وبیماری است وبه دلیل ندانم کاری ها و غفلت ها و اشتباه ها،بیماری سراپای سینمارافراگرفته است.
رواج تولیدات بدونازل سینمایی،سلطه فاشیست های مافیا،قدرت گیری پولشویان، درگیری برسر منافع واستقلال میان تهیه کنندگان،اختلافات سینمادارهاباانضباطی ها، گسترش فعالیت باندهای فاسد،رشد ابتذال گرایی، حکومت سلیقه مداری و سانسور، رفیق وگروه مداری،تداوم بازیهای سیاسی، حیف ومیل بیت المال،کشمکش ارگانی هاو دولتیهادرامورفرهنگ،معضلات تولیدواکران و مشکلات فیلمنامه نویسی،فیلمسازی وصدها مساله دیگرازجمله آلودگی های سینما است.
خوب است که عده ای ازدوستان منقدورسانه ای و سینماگرهمچنان به نقدوتحلیل فیلم ها، افشای کاستی ها وروشنگری درسینما می پردازند،بااین همه،بایدتوجه داشته باشند که دراین محدوده نمانند،باجزییات سرگرم و از مسایل مهم تر واساسی غافل نشوندوفریب کسانی که هدفشان،سرگرم سازی و بازی دادن است رانخورند.
پرداختن به مباحثی مانند انتشارفهرست مالی ویا فیلم های توقیفی ، محفل های دوپاره موسوم به جشنواره وبود ونبودبهمان مسوول سینمایی،بدون توجه به ریشه ها وعلت ها،سرگرم شدن بامعلول ها است.
ضروری است،تمام کسانی که خواهان سلامت و اصلاحات اساسی درسینماهستند، افزون بر توجه به مسائل کوچک وجزیی و نقدفیلم ها وکاستی ها،به علت های ایجاد و وجود بیماری های سینمابپردازند.
سینمای ایران ازمنظر قانون،تعریف وجایگاه فرهنگی وسینمایی ندارد.ایران،فاقدصنعت سینمااست وبه جای آن،بازارمکاره سینمایی دارد.
سازمان اشتباهی ودرحال فروپاشی موسوم به سینمایی، علت العلل و خانه فرمایشی سینماوبنیادفارابی،ساختارفرسوده اداری و اجرایی برخی تشکل های سینمایی وتضاد های فرهنگی سازمانهاوارگان های فرهنگی ،معلولیت ذهنی وبی سوادی بعضی مدیران، ازدیگر علل اصلی نابسامانی های سینمای کشوراند.
چنانچه قرارباشدسینمااصلاح،سالم و پاک سازی شود،باید عوامل بیماری ها با جراحی وکارکارشناسی،ازبین برود.ازهمین روسرگرم شدن بامعلول ها، کاری ازپیش نخواهد برد.لازم است که به جای بسنده کردن به نقدهای رایج فیلم ها و کاستی ها به نقدساختاری وبنیادی سینماهم توجه شود!
