کد خبر: ۸۲۰۰۷۳
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ - ۰۸:۱۳ 04 February 2020

تابناک رضوی: خدا به روزتان نیاورد اینکه تصمیم بگیرید دست زن و بچه را گرفته و به جای هواخوری یا پیتزا نوش جان کردن، ببریدشان سینما و آن‌هم فیلمی باصطلاح ارزشی و منتقدپسند!

(اکثر منتقدان به جز فراستی) این اتفاق را امسال تجربه کردم با فیلمی که از قضا در جشنواره فیلم فجر ۹۷ منتخب مردمی هم بود و قاب تصاویرش از سیستان و بلوچستان چرک و کثیف و عصر حجری نبود.

اما از اواسط فیلم و‌ با آغاز کُشت و کشتارهای گروهک ریگی به ناچار مجبور می‌شوی فرزند ۱۱ ساله‌ت را پی نخود سیاه به بیرون سینما هدایت کنی و دعا کنی که حال عیالات محترمه به هم نخورد و تاب بیاورد تماشای این‌همه شقاوت را!

به خدا سوگند برای سوگ ثارالله هم ‌روضه باز خواندن را روا نمی‌دانند و در اسلام حتی سربریدن حیوانات هم نکوهیده است و مشاغلی مانند قصابی و شکار کردن مکروه و باعث قساوت قلب برشمرده شدند؛ چه رسد به نمایش صحنه‌های شنیع سربریدن انسان توسط انسان‌نماهایی متوحش که "اولئک کالانعام بل هم اضل" هستند! 

آن هم روی پرده بزرگ و نقره‌ای سینما که کارکرد تفریح و سرگرمی هم دارد.

هیچکاک در فیلم مشهور روح یا بیمار روانی که در واقع پدر فیلم‌های خشونت بار و دلهره‌آور نیم قرن اخیر است صحنۀ معروف قتل زن در حمام و قتل در پاگرد پله‌ها را بدون آن که زخمی نشان دهد با قدرت تمام و ایجازی کم‌نظیر القا می‌کند و خشونت و دهشت قتل را در اوج نشان می‌دهند اما نه به سبک نرگس آبیار که به عنوان یک فیلمساز زن از پس روایت رنگی عشق و حرف‌های عاشقانه در نیمه نخست فیلم برآمده اما چشمه عواطفش در باب گروهک ریگی به بهانه مستندسازی و واقعی بودن می‌خُشکد!

تاکید بر نشان دادن تصاویر خشن مانند جنایت تاسوکی درحالیست که فیلمساز در پلان پایانی فیلم حاضر نمی‌شود برای خُنَک شدن دل بیننده هم که شده صحنه موش شدن ریگی را که دست بسته در هوا شکار شد را نشان بدهد که مبادا داستان درام و تراژیک فائزه ، امنیتی شود!

بازی‌ها خوبند در شبی که ماه کامل شد؛ صحنه‌ها زیبایند و نشاط زندگی جاریست با نور و نماهای بصری فاخر و آوای موسیقی محلی و حتی تکنیک‌های خوب تدوین و میزانسن که درخدمت کشش جذاب درام عاشقانه‌ حکایت هستند اما امان از آن زمان که فضای داستان به خارج از مرزهای امن ایران کشیده می‌شود و می‌شود جهنم!

به هرحال ساختن چنین فیلم خوش‌ساخت و دغدغه‌مندانه‌ای در اتمسفر سینمای ایران مغتنم است به خصوص در روزگاری که خیانت و مثلث عشق سوژه‌ اصلی اکثر فیلم‌هاست اما ای‌کاش خانوادگی‌ بود و نه مثبت ۱۴!

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار