کد خبر: ۸۲۰۱۶۳
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۱:۵۴ 04 February 2020

تابناک رضوی: درباره انقلاب و خدمات اش و سنجش آن نسبت به دوران شاه، باید رویکردی بررسی کرد قبل از فهرست کارها و تحریر کارنامه ها. این رویکرد هاست که جهان بینی و راهبرد سازی ها را نشان می دهد. آنچه در زمین اتفاق می افتد، بخشی از ظهور عملی آن راهبرد است.

با همین نگاه است که بدون چشم بستن بر برنامه ها و آنچه در دوران قبل از انقلاب در مسیر توسعه اتفاق افتاد، معتقدم نظامِ برآمده از انقلاب را باید موفق تر دانست. من نمی خواهم به سنجه های غیر قابل ارزیابی دست یازم.

نمی خواهم حتی به چشم متهم به رژیم سابق نگاه کنم بلکه فکر می کنم با کنار هم نهادن دو رویکرد، می توان ذهن مخاطب را به دو نگاه که زاینده دو کار و کارنامه است فعال کرد تا خود با برسی، به نتیجه ای درست و داوریی دقیق برسد. برای این نیز یک جامعه کوچک را من مورد بررسی قرار داده ام.

روستای پدری و روستاهای همجوار آن که دقیقا به همه شئون و داشته ها و نداشته ها و اتفاق هایش آشنایم با در دیروز و امروزش زندگی کرده ام و دیروزهای دور را هم به پرسیدن برای خود روشن کرده ام و چون تاریخی مکتوب ندارد روستها ماجراهای پیشین را از بزرگان هم بسیار پرسیده ام.

از زمان قبل از انقلاب و نحوه تعامل حاکمیت با مردم و خط و مشیی که در رابطه با روستا داشتند. پرسیده ام از رویکردی که برآن اساس مأموریت های خود را تعریف می کردند و جواب این بوده است که چشمی بر این مناطق باز نبود. حداکثر برنامه حکومت، اعزام سپاه دانش بود و مبارزه با بیماری و تمام. کشاورزی دیده نمی شد. قنات ها به چشم نمی آمد. مردم هم چندان که باید در حساب نمی گنجیدند.

در سال های خشکسالی هم آمدند یک مقدار گندم بوداده به مردم دادند و سال بعد گندم سالم مردم را گرفتند و همین! یعنی در کتاب برنامه های رژیم، سهم روستاهایی از قبیل منطقه ما همین قدر بود حتی تا واپسین سال و ماه های حکومت که به لحاظ درآمدی، کشور وضع خوبی داشت و به خیلی از شرکت های ورشکسته بین المللی و برخی کشور ها وام می داد و چراغ رونق آن سامان را روشن می کرد اما خانه روستایی تاریک بود. و بهره ای از روزگار رونق نداشت اما بعد از انقلاب، یعنی با فاصله چندماه، روستا به چشم آمد.

در همان اوایل که جنگ هم همخانه مان شده بود، رسیدگی به قنات ها و ساخت استخر ها و… در برنامه قرار گرفت و با بودجه اختصاصی رونق را احساس کرد. در سال های بعد هم آب شرب بهداشتی به خانه مردم آمد و در سال های بعد، برق هم خانه ها را روشن کرد و مخابرات هم راه ها را نزدیک کرد و زنگ تلفن در منازل مردم، خوش آهنگ تر از همیشه، طنین انداخت و امسال هم شعله های گاز، زمستان منطقه را دلپذیرتر می کند. یعنی همه ظرفیت های رفاهی که شهر از آن برخوردار است در روستا هم در دسترس است. جاده آسفالته و امن هم آمد و شد به روستا را راحت کرده است و در کنار این مواهب، نظام در دولت های مختلف، به شیوه های گوناگون مردم را چنان حمایت کرده است که در خشکسالی 20 ساله هم کسی سفره خانه اش از نان گرم خالی نماند. کسی به ازای گندم داده، به طلبکاری نیامد که با دیگر کالاها، سختی این سال های کم باران را به مِهر، جبران کردند.

خانه ها ساخته شد برای روستائیان 60 سال به بالا. یارانه های متعدد، دست مردم را گرفت و این همه فهرست شد تا بدانیم رویکرد نظام برخاسته از انقلاب، توسعه عدالت و تحقق آرمان های انسان محور بود.

چیزی که در زمان شاه، اراده ای برایش نبود. تفاوت هم در همین رویکردهاست بیش از این که در نتایج باشد. با توجه به این نگاه می توان گفت اگر خسارات جنگ و تحریم ها و فشارهای اقتصادی نبود، قطعا روزگار شهر و روستا چندین و چند برابر از امروز بهتر بود چون ریل گذاری به سمت عدالت اجتماعی تعیین شد. این درست که مشکلات هست، تحریم ها هر روز سنگین تر می شود و دشمن از همه ظرفیت های خود برای مشکل آفرینی استفاده می کند اما چون رویکرد عدالت است، می توانیم به فرداهای بهتر امید داشته باشیم.

اقتضای امید هم حرکت است و تلاش برای رسیدن به هدف. با ایمان، قوت بدهیم به زانوها مان و برخیزیم. قوت بدهیم به بازو ها مان و بیشتر تلاش کنیم که خداوند سعیِ هیچ کوشنده ای را بی جواب نمی گذارد و بی کوشش هم به هیچ بنده ای انعام نمی دهد که لیس للانسان الا ماسعی، نقشه راه پیشرفت بر مسیر عدالت است. بکوشیم برای فردای بهتر...

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار