دقايقي مانده به ساعت 7 صبح سه شنبه 10ذي القعده 1436؛ وارد صحن آزادي
حرم امام علي بن موسي الرضا (ع) مي شوم. به رسم هميشگي و ادب، دست بر سينه
مي گذارم و به آقا سلام مي دهم. هنوز رايحه روح نواز باراني که در هنگام
اذان صبح باريد، در حرم به مشام مي رسد. صحن آذين بندي شده و سبدهاي گل از
لوستر وسط صحن آويزان است.
امروز خبري در صحن است و همين خبر است که باعث شده برخلاف صبح اول وقت بعضي روزهاي ديگر، امروز صحن آزادي خلوت نباشد. آنچه زائران و مجاوران حرم رضوي را در اول صبح يک روز قبل از ميلاد هشتمين اختر تابناک آسمان امامت و ولايت به صحن آزادي حرم کشانده، مراسم تعويض پوشش ضريح مطهر و پرچم گنبد بارگاه ملکوتي امام رضا (ع) است.
حالا نيم ساعتي هست که پوشش ضريح مطهر و پرچم سبز گنبد را به صحن آورده اند تا طي آييني تعويض شود.
حال و هواي جشن ميلاد، در حرم حاکم است. در صحن جاي سوزن انداختن نيست. به هر گوشه و کنار صحن که مي نگرم، زائران و مجاوراني را با چشم هاي باراني مشغول نجوا با امام مهرباني ها مي بينم. قلم را ياراي توصيف اين لحظات عشق باران نيست... اما وقتي مداح به اين ابيات مي رسد که:
درد جان را طبيب کيست؟ تويي امام رضا(ع)
فقرا را حبيب کيست؟ تويي امام رضا(ع)
آشناي غريب کيست؟ تويي امام رضا(ع)
تو رئوف همه رئوفاني، هيچ کس را ز در نمي راني...
چشم ها باراني تر مي شود و زائران زير لب زمزمه مي کنند:
يا سيدي امام رضا، امام رضا، امام رضا
خوش آمدي امام رضا، امام رضا، امام رضا
درِ ايوان طلاي صحن آزادي باز مي شود و يکي از خادمان سيد و روحاني حرم رضوي به همراه تعداد ديگري از خادمان، پوشش سبز ضريح مطهر را طي تشريفات خاصي براي تعويض به روضه منوره منتقل مي کنند.
گروه ديگري از خدام هم پرچم سبز رنگي را که منقش به آيه شريفه «نصر من ا... و فتح قريب» و همچنين نام مبارک امام رضا (ع) و نشان آستان مقدس رضوي است، با تشريفات خاصي براي تعويض به سمت گنبد طلا مي برند.
مداح همچنان مديحه سرايي مي کند:
من سربه زيرم، تويي اميرم، ببين که آلوده و بدم
بدم وليکن جان جوادت، از درگه خود مکن ردم
اي عشق تو سرنوشت من، اي بارگاهت بهشت من
اي آرزويم، امام رضا، امام رضا، امام رضا
پرچم سبز به گنبد طلا مي رسد. حالا همه چشم هاي عاشق و باراني زائران در فضايي معنوي به گنبد طلا دوخته شده و هرکس در حال و هواي خويش است. دو نفر از خدام به بالاي گنبد مي روند و مشغول بازکردن پرچم قبلي مي شوند، چند دقيقه اي بيشتر نمي گذرد که پرچم قبلي به پايين منتقل مي شود و پرچم جديد به روي گنبد مي رود.
ياد اين ابيات زيبا مي افتم که:
اومدم نگات کنم، تو هم منو نگاه کني
اومدم صدات کنم، تو هم منو صدا کني
قربون صفات برم، از راه دوري اومدم
جاي دوري نميره، اگه منو نگاه کني
گروهي از خدام هم که در کنار گنبد حضور دارند با هم زمزمه مي کنند:
اي صفاي قلب زارم، هرچه دارم از تو دارم
تا قيامت اي رضاجان، سر ز خاکت برندارم
منم خاک رهت، غلام و نوکرت
مرانم از درت، به جان مادرت
رضا جانم رضا، رضا جانم رضا، رضا جانم رضا
عقربه هاي ساعت، زمان 8 و 25 دقيقه صبح را نشان مي دهد و پرچم سبز رنگ زيبا، دوباره بر فراز گنبد طلايي رنگ حرم ثامن الحجج (ع) برافراشته مي شود تا نشاني باشد و علامتي بين ما و آن حجت حق بر روي زمين، از همه ارادت و عشقي که هميشه به او ابراز کرده ايم و مي کنيم... .
دست بر روي سينه مي گذارم و صلوات خاصه امام علي بن موسي الرضا (ع) را زمزمه مي کنم و سلامي به آقاي خوبي ها و مهرباني ها مي دهم و از صحن و سرايش خارج مي شوم...
الهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی (ع)
محمد جواد رنجبر - خراسان رضوی
