فرزین پورمحبی

به دو دلیل:

1-  ما چیزی برای از دست دادن نداشتیم.

2- ما درایت و مدیریت توام با تدبیر مدیران را داشتیم.

 گزینه اول برمی‌گردد به ضرب المثل «خر ما از کرگی دم نداشت» یعنی ما خیلی قبل‌تر از کرونا  اوضاع‌مان شده بود کیشمیشی؛ خب کرونا هم روش !

خداوکیلی صنعت گردشگری ما نسبت به صنایع گردشگری سایر کشورها چقدر ضرر کرد؟ صادرات‌مان مثلا چی بود و چی شد؟ صنعت حمل و نقل‌مان هم به خصوص از نوع هوایی‌اش؛ چند ماهی قبل از کرونا هوایی شده بود و یک پایش در هوا مانده بود(به همان دلائلی که خودتان بهتر می‌دانید!) شرکت‌های هوایی اگر کلاه‌شان هم در آسمان ما می‌افتاد گذارشان به کریدورهای هوایی ما نمی‌افتاد!
گرانی اجناس؛ دلار؛ طلا و خودرو هم که سیر منظم و همیشگی خودشان را با شیب ملایم و تصاعدی طی کردند؛ فقط این وسط کرونای مادر مرده بهانه شد. احتکار و اختلاس هم فقط شکل‌شان عوض شد و سلاطین شکر و پوشک شدند سلاطین ماسک و ژل؛ بخور بخورها هم این بار، بنام کمک به افراد آسیب دیده از کرونا و به کام همان از ما بهتران نوش جان شد! فاصله اجتماعی و قرنطینه خانگی هم؛ همان اسامی حقوق بشری تفکیک جنسیتی و حبس خانگی هستند؛ مراکز فسق و فجور هم که به دلیل نزدیکی‌های بیش از حد؛ باعث پاره شدن زنجیره انتقال ویروس کرونا می‌شد؛ گوش شیطان کر؛ خیلی قبل‌تر؛ دم‌شان قیچی و کلک‌شان کنده شد. بیکاری هم که همان بیکاری خودمان است و ملالی به جز دوریش نیست. پس با این اوصاف باید هم، کمترین جانباخته؛ مال مایی که سخت جانیم، باشد و بیشترش مال فرنگی‌های سوسول و قرتی ....

2- اما انصافا درایت مدیران را هم نباید در کاهش نرخ مرگ و میر کرونایی نادیده گرفت.

آنها مدبرانه «هشتگ در -خانه- بمانیم» را راه انداختند و مرتبا از مردم خواستند که دست های‌شان را بشویند حتی ویروس‌یاب از راه دور و کلی واکسن و داروی شیمیایی؛گیاهی وحیوانی را از پس و پیش کشف و یا خنثی کردند و کلی اقدامات دیگری که برای جلوگیری از ریا؛ اعلام نکردند. چون مسئولین ما از ریا خیلی بیشتر از ترامپ بدشان میاید... بگذریم؛ در همین شرائطی که مسئولین کشورهای دیگر بشدت وا داده بودند و به همین دلیل یا زارزار گریه می‌کردند و یا رابراه خودکشی؛ مسئولین دلسوز ما مصممانه رکوردها را به شرح زیر جابجا می‌کردند:

- اولین درایون سینمای کشور

- اولین تراکتور سینمای جهان

- اولین درایون عزاداری جهان

- اولین درایون تظاهرات جهان

و...

خلاصه چه کارها که این عزیران نکردند و یا بهتر است بگوییم: کردند! به نظر من که مسئول خوب را هم باید مانند دوست خوب در سختی ها شناخت و بس!