تابناک رضوی: خبر رد دادخواست تجدید نظر راتکو ملادیچ ، قصاب سربرنیتسا در بیش از یک ربع قرن و تایید حبس ابد او تیتر اصلی اخبار دنیا شد.
خبری که برای آنان که در این زمانه و در آغازین روزهای دهه ی نود میلادی و در آستانه ی فرو پاشی یوگسلاوی سابق با جنایت جنگی وحشیانه و نسل کشی مسلمانان از سوی صرب ها در بوسنی هرزگوین شاهد بزرگ‌ترین مخاصمه و جنایت جنگی علیه بشریت پس از جنگ جهانی دوم با حضور ژنرال صرب بوسنی ؛ راتکو ملادیج و حمایت فرمانده بی رحم و خون آشام اش ؛ رادوان کاراجیچ نخستین رهبر صرب بوسنی بودند یاد آور روزهای تلخ و غمگنانه و غرق ِخون و عرق در اواخر قرن ِپیشین بود.
زمان زود و به شتاب می گذرد تو گویی به سرعت ِباد ولی این گذر روزگار هرگز نتوانست بر خاطره ی تلخ قتل عام و نسل کشی بیش از ۸۰۰۰ مرد و کودک و زن در سربرنیتسا در بوسنی هرزگوین غبار فراموشی و نسیان بپاشد.
تنها راه گرفتن اخبار و اطلاعات ،خبرهای جسته و گریخته ی رسمی و از همه بهتر مستندهای خنجر و شقایق شهید سید مرتضی آوینی و عکس های رضا برجی و خبرنگاران مسلمان اعزام شده به بالکان و فیلم سینمایی خاکستر سبز ِحاتمی کیا برای پرده برداشتن از این جنایت ِعلیه بشریت بود.
راتکو ملادیچ؛ قصاب سربرنیتسا و اهریمن ِوحشتناکی بود. انسان های مظلوم و بی دفاع بی شماری را در بوسنی و بعضا در کرواسی قتل عام نمود صرفا برای این که نژاد و دین خویش را برتر از دیگران می دید و صد البته او و غرب، ایجاد کشوری مسلمان در اروپا را هرگز بر نمی تافتند.
دنیا جای کوچکی است بسیار خُرد و به اندازه یک گوی شاید گوی جم!
دنیا جای کوچکی است شاید شبیه یک روستای کوچک دور افتاده در دل صحرایی گرم و سوزان در دور دست ها ! جایی که هیچ سخن، عمل و فعلی در میان انعکاس این کوه جهان ،همچون ندا ها و افعال ما از دست نمی رود و به زوال نمی انجامد.
مولوی نیک اندیشیده بود که :
این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
آری از دستی دادن بی شک گرفتن از دست دیگری را به دنبال خواهد داشت این سنت و رسم معهودی است که همه آن را دانسته ، دیده و چشیده ایم!
راتکو ملادیچ ، در سکوت دستگاه های خبری و امنیتی بلگراد بیش از شانزده سال پس از اتهام نسل کشی خود را مخفی ساخت ولی هر چند سال بخشی از گورهای دسته جمعی نهان شده از سوی خونریزان صرب به رهبری این دو تن ؛ ملادیچ و کاراجیچ بر ملا و آشکار می شد و زخمی عمیق بر پیکره و روح بشریت می نهاد.
آن سال ها هیچ نشانه ای از سیطره دنیای مجازی و افسانه ای نوین بر عالم ِحقیقت مشهود نبود و خبر ها از دور دست ها در دل ِبالکان ،اندکْ اندک و قطره چکانی و در احاطه ی مطلق غرب و برای پنهان نمودن این جنایت ِدهشتناک علیه مسلمانان بوسنی و هرزگوین مخابره می شد.
دستگاه تبلیغاتی یوگسلاوی سابق و صرب ها اطلاعات را به گونه ای دیگر و واژگونه مخابره می نمود انگار که راتکو، مرد بسیار شریفی است که تو گویی در حال خدمت نجیبانه و شریفانه به مردم بوسنی هرزگوین و منطقه بالکان است !!
آنا، دختر بیست و سه ساله ی راتکو ملادیچ ، دانشجوی پزشکی بلگراد بود . دختر زیبای مهربانی که همچون دیگر مردم یوگسلاوی در این اندیشه بود که پدرش انسان شریف و محترمی است!!
ولی آفتاب ِحقیقت هیچ گاه در نهان و مستور نمی ماند و آنا روح لطیف و وجدان آگاهش بیدار گردید و به شدت از کشف حقیقت و دانستن راز جنایت های پدرش وقتی در مسکو با دانشجویان مسلمان بوسنیایی گفتگو می نمود آسیب دید، به طوری که به افسردگی شدید دچار شد و با تپانچه پدرش که در جشن فارغ التحصیلی راتکو در دانشگاه افسری و ارتش به او اهدا شده بود ، در ۱۹۹۴ میلادی به زندگی خود پایان داد. احتمالا آنا تنها فردی از خانواده ملادیچ باشد که با کشف اسرار و جنایات پدرش به بدنامی شهره نشد!
روح ِآنا ملادیچ و دکتر علی عزت بگوویچ رهبر ِمسلمانان بوسنی و هزاران شهید ِمظلوم و قربانیان کشتار وحشیانه در گورهای دسته جمعی شاد باد. بگوویچ مردی که هرگز اجازه نداد بوسنیایی ها مرتکب جنایت جنگی و اقدامات متقابل همچون قصاب سربرنیتسا علیه صرب ها شوند.
بگوویچ همواره به مردمان و یاران و سربازانش این چنین می گفت:
"ما زمانی جنگ را میبازیم که شبیه دشمنانمان شویم، نه هنگامی که بمیریم"
«علی عزت بگوویچ» در کنفرانس‌های اروپایی فریاد می‌زد: «من از بوسنی می‌آیم...کشوری که جوان‌ترین عضو سازمان ملل است... به سبب کارهایی که باید انجام می‌دادید و ندادید گلایه دارم... آقایان محترم! این یک جنگ معمولی نیست یا حتی یک اشغالگری معمولی توسط صربستان نیز نیست، یک جنگ با هدف نسل‌کشی برای نابودی مردمان غیرنظامی و از بین بردن ارزش‌های دینی، ملی و فرهنگی آن‌هاست».
خیلی دوست دارم روزی به سارایوو ، سربرنیتسا و گوراژده سفر کنم و روی مزار همه ی آن انسان های مظلوم و تنها و غریب خفته در گورهای دسته جمعی گلی نثار کنم . شاید مرهمی اندک بر زخم های تن و روح بشریت باشد.
ولی براستی که دنیا جای کوچکی است!
دکتر سید مجتبی احمدی
مدیرعامل جمعیت هلال احمر خراسان رضوی
