سبک معماری خانههای روستا نیز بسیار جالب و دیدنی است بارزترین خصیصه معماری این روستا، بادگیرهای فراوان آن در اندازههای مختلف است.
بناهای روستا خیلی نزدیک به هم ساخته شده و کوچههای آن نیز بسیار تنگ و باریک هستند. بادگیرهای کوچک و بزرگ خانههای روستایی که در میان باغها و نخلستانها قرار گرفتهاند، شکوه و زیبایی خاصی به این روستای ساحلی بخشیدهاند.
تمام خانهها حیاط مرکزی و بادگیر دارند. خانهها هر چند سال یک بار به روشهای سنتی مرمت شده و بنابراین به شکل اولیه خود باقیماندهاند. ترکیب اتاقها و راهروها و ارتباط آنها با حیاط، تحت تأثیر معماری نواحی مرکزی و حاشیه کویری ایران است. مراکز محلهها، حول مساجد شکل گرفتهاند و از میدان به مفهوم رایج آن در معماری ایرانی خبری نیست. شاخصترین بناهای عمومی در سطح روستا مساجد آن است که در نقاط مختلف روستا کانونهای محلهای را ایجاد کردهاند.
سیستم تأمین آب روستای لافت براساس جمعآوری آبهای سطحی از تپههای میانی روستا است. آبهای سطحی ناشی از بارانهای ناگهانی و سیل آسایی که گاه بر جزیره میبارد، در مجراهای طبیعی و مصنوع تپهها، جاری میشود و با هدایت از مسیر احداثی کنار بافت بالایی روستا به طرف مجموعه چاههای تلا و آب انبار اصلی روستا جاری میشوند.
لافتیها با گویشی بسیار نزدیک به قشمی گفتگو میکنند که مانند فارسی بندر است. مردان لباسهای معمولی و برخی از آنها لباسهای سنتی (دشداشه و عمامه سفید) میپوشند.
زنان لباسهای سنتی میپوشند و روسریهای لیو (عربی) بر سر میکنند، آنها برقع (روبند) میگذارند اما دختران قبل از ازدواج مجبور به استفاده از آن نیستند.
این سنت نیز مانند رسوم دیگر رو به فراموشی است. این روستا علاوه بر زیباییهای تحسین برانگیز طبیعی خود، آثار ارزشمند تاریخ را نیز در خود جای دادهاست که اهم آنها عبارتاند از: قلعه نادری، قلعه پرتغالیها، دو آب انبار (برکه)، گنبدی مدور، گورستان تاریخی که سنگ نبشتههای مربوط به هزار سال پیش در آن مشهود است،زیارتگاههای سید حسن منصور و شیخ اندرآبی در این روستا واقع میباشند.