شب یلدا براساس تقویم های ایرانی بلندترین شب سال بوده که با آخرین شب پاییز مصادف شده است، بنابراین برای ما ایرانیان آداب و رسوم خاصی از پیشینیان به یادگار گذاشته شده است که یکی از آن ها دید و بازدید و دور هم جمع شدن است که البته میهمانی ها هم بدون آجیل، شیرینی و میوه تا حدودی امکانپذیر نیست.
با این حال نباید از این موضوع غافل شد، عده ای هستند که یلدا را طولانی ترین شب برای محرومیت خود می دانند.
حال و هوای شب چله، در بین اقشار کم درآمد جامعه گونه ای دیگر است، بعضا خانواده هایی را سراغ داریم که نمی دانند شب چله چیست و چه کارهایی را در آن انجام می دهند.
یک کارگر ساده در یکی از محله های فرودست زنجان می گوید: ما با این دستمزد کمی که می گیریم آن را صرف،کرایه خانه، پول قبض آب، برق و... می کنیم و از خوشی ها و رسومات شب یلدا به دوریم.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: فرزندان ما در طول سال رنگ میوه و آجیل را هم نمی بینند، و مجبورند در این زندگی قناعت بورزند.
در این رابطه یکی از هم محله ای های این کارگر زحمت کش، شب یلدا را رسمی برای قشر مرفه جامعه دانست و افزود: ما به حدی گرفتاری و کمبود داریم که لحظه ای مجال برای فکر کردن درباره این چیزها را نداریم، کسی که فکرش آزاد است، دغدغه ی این مراسمات و چگونه بر پا کردن آن را خواهد داشت.
محرومان شهر، شب یلدا را در قاب تلویزیون می بینند و صدا و سیما با برگزار کردن جشن ها و مراسمات تشریفاتی، تنها تصویری از خوشی های این شب را مهمان خانه ی بی بضاعتان می کند و دل رنجورشان را آزرده خاطر می سازد.
در این شب که اغنیاء دیوانه وار به خرید هندوانه، آجیل، انار و...مشغولند، عده ای هستند که از یلدا فقط اسمش را می دانند و خوردن میوه ها و تنقلات شب یلدا به مانند یک رویا برایشان می ماند.
علی حسنی یکی از خیرین شهر زنجان است که در رابطه با کمک به محرومان می گوید: این شب ها تنها برای اقشار مرفه جامعه نیست، هر یک از ما می توانیم با اهدای مبلغی ناچیز و کم کردن تشریفات سفره یلدایمان، شادی را به هم شهری های خود هدیه کنیم.
گزارشی از : فاطمه شامی