پیشگیری از وقوع سیل کار یکی دو روز نیست. چرا که این پدیده ، پدیده ای تک عاملی، تک سطحی و آنی نبوده که بتوان بشکل دفعی و فوری به مقابله آن رفت. رئیس جمهور دستور دادند مسٶلین ضمن رسیدگی به سیل زدگان گیلان و مازندران اقدامات لازم برای پیشگیری از وقوع سیل را هم انجام بدهند. کانال کشی، لایروبی رودخانهها ، ضابطه مند کردن برداشت شن و ماسه از کف رودخانه ها و غیره کمک میکند تا به میزان کمتری از این پدیده مخرب،متاثر شویم. ولی چقدر میتواند کمک کند؟ وقتی مانع اصلی وقوع سیل، یعنی درختان از بین رفتهاند و جایش بدون نظارت و غیر قانونی ویلا پشت ویلا ساخته شده، چطور میتوان جلوی وقوع سیل را گرفت؟ چطور میتوان از طغیان رودخانهها جلوگیری کرد وقتی پاک تراشی جنگل ها و برداشت بی ضابطه از منابع طبیعی ،مطرح است. سیلی که در عرض دو روز ، این همه خسارت به بار آورده، چندین پل را نابود کرده، جان چند نفر را گرفت و کلی از شهروندان را هراسان ساخت، نتیجه ساخت و ساز بی حد و مرز ویلاهاست.نتیجه برداشت بی ضابطه از جنگل و مرتع و کم توجهی به آبخیزداری و آبخوان است. نتیجه غارت رودخانه ها و برداشت بی حد و اندازه شن و ماسه است و ..... . پس باید بپذیریم که طبیعتی که به دست خودمان تبر به درختانش زدیم ، حالا بلای جانمان بشود. تحلیل یکی از ساکنان محلی شهر تنکابن در رابطه با علل خیزش سیل در بستر رودخانههای شهرستان تنکابن، بر اساس تجربیات و مشاهدات عینی چند دههایاش!(۱۳مهرماه 1397)