روزنامه‌های زنجیره‌ای مانند همیشه به صف شدند و این بار پرشورتر از گذشته به این ماجرا در صفحات نخست خود پرداختند. یکی از «صبح بدون تحریم» گفت و دیگری از «یک روز خوب برای دنیا»، یکی از «سپیده دمید» خبر داد و دیگری بشارت داد که «خلاص شدیم»!
اما واقعی‌ترین تصویر از حال و هوای صبح اولین روز برجام را نیویورک تایمز گزارش کرد و نوشت: مردم ایران استقبال چندانی از روزی که قرار است در آن تحریم‌ها به‌صورت عملی برداشته شوند، نکرده‌اند و دیگر خبری از جوانان پرچم به‌دستی که در خیابان‌ها به جشن پرداخته‌اند، نیست. ساعتی از نشست آقای روحانی نگذشته بود که خبرگزاری فرانسه در خبری فوری از اعمال تحریم‌های تازه علیه کشورمان به بهانه برنامه موشکی خبر داد. نکته قابل توجه در اعمال این تحریم‌ها آن بود که بلافاصله پس از خروج هواپیمای حامل جاسوسان آمریکایی در بند ایران از کشورمان، اتفاق افتاد!
وزارت خزانه داری آمریکا با صدور بیانیه‌ای از افزودن نام 11 شرکت و افراد جدید به فهرست تحریم‌های ایران به واسطه ارتباط با برنامه موشکی ایران خبر داد. نام این افراد و شرکت‌ها در فهرست تحریم‌های ثانویه آمریکا قرار گرفته و از این پس دارایی‌های آنها در آمریکا بلوکه شده و اتباع آمریکا قادر به مبادله اقتصادی با آنها نخواهند بود.
در بیانیه وزارت خزانه‌داری آمریکا عنوان شده است که این یازده فرد و شرکت به دلیل «ایفای نقش در انجام خرید به نمایندگی از برنامه موشک‌های بالستیک ایران» در فهرست تحریم‌ها قرار گرفته‌اند.
دولت آمریکا در حالی ایران را به بهانه داشتن برنامه موشکی تحریم کرد که در این زمینه خط قرمز صریحی وجود دارد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دومین شرط نامه تایید مشروط برجام تاکید کرده بودند: «در سراسر دوره هشت‌ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته تروریسم و حقوق بشر) توسّط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظّف است طبق بند ۳ مصوّبه مجلس، اقدامهای لازم را انجام دهد و فعّالیّتهای برجام را متوقّف کند.»
در سومین بند مصوبه مجلس درخصوص نحوه اجرای برجام نیز آمده بود؛ « دولت موظف است هرگونه عدم‌پایبندی طرف مقابل در زمینه لغو مؤثر تحریم‌ها یا بازگرداندن تحریم‌های لغوشده و یا وضع تحریم تحت هرعنوان دیگر را به‌دقت رصد کند و اقدامات متقابل در جهت احقاق حقوق ملت ایران انجام دهد و همکاری داوطلبانه را متوقف نماید و توسعه سریع برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران را سامان دهد به‌طوری‌که ظرف مدت دو سال ظرفیت غنی‌سازی کشور به یکصد و نودهزار سو افزایش یابد. شورای‌عالی امنیت ملی مرجع رسیدگی به این موضوع می‌باشد. دولت باید ظرف مدت 4 ماه برنامه خود را برای این منظور جهت تصویب به شورا ارائه نماید.»
اگر چه ایران کلیه تعهدات خود در برجام را انجام داده و از این پس تنها در زمینه بازرسی‌ها باید با آژانس همکاری کند اما وضعیت جدید باید دید آیا دولت به این الزامات قانونی عمل خواهد کرد. بدون شک بی‌توجهی به خطوط قرمز تعیین شده درخصوص نحوه اجرای برجام، دورنمای مبهمی درباره آینده آن بوجود خواهد آورد و راه را برای زیاده خواهی و اقدامات خصمانه واشنگتن هموار می‌کند.»