تفرجگاه دره گاهان که یکی از مصداق‌های این بی‌تدبیری، بی‌توجهی و بی‌مهری است، در ایام تعطیل میزبان خیل جمعیتی است که برای گذران اوقات فراغت خود وارد این منطقه می‌شوند.
تفت؛ شهرستانی با مختصات طبیعی منحصربه‌فرد و دارای جاذبه‌های اقلیمی، طبیعی و تفریحی متمایز نسبت به نقاط هم‌جوار خود است. هر شهر و منطقه‌ای برای تبیین سند توسعه و پیشرفت خود، ابتدا ظرفیت‌ها و نقاط قوت خود را شناخته، در جهت شکوفایی آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کند و در مقابل، نقاط ضعف و آسیب‌های خود را نیز شناخته، در جهت اصلاح و تغییر آن‌ها اقدام می‌کند.
برای نمونه، وقتی به شهرستان‌های هم‌جوار خود امثال میبد و اردکان نگاه می‌کنیم، شاهد هستیم که مسیر توسعه شهرستان دارای یک افق و مسیر مشخص و برنامه‌ریزی شده است. به عبارتی ظرفیت و استعداد شهرستان (از هر سنخی که می‌خواهد باشد) شناخته‌شده و تمام قوای موجود در راستای شکوفایی آن‌ها تجهیز و ساماندهی شده است.
توسعه شهرنشینی، صنعتی شدن، گسترش شغل‌های خدماتی، افزایش ساعات کار، ماشینی شدن زندگی و ... از جمله تحولاتی بوده‌اند که در چند دهه اخیر، همه ابعاد زندگی ما را در بر گرفته‌اند. طبع بشر هرچند تکامل طلب بوده، اما در خیل همه‌ی این امورات، تمایل خود به طبیعت و رها شدن از بند زندگی شهری و ماشینی را همواره در وجود خود نگه داشته است.
فرصتی که شهرستان تفت به لحاظ ظرفیت‌های موجود خود در منطقه دارد، بهترین فرصت برای یک جهش اقتصادی ـ اجتماعی را در اختیار شهرستان قرار می‌دهد.
البته تجربه‌های موجود نشان می‌دهد که تبیین سند توسعه و به عبارتی تمرکز روی پیشرفت خواهی، با تغییرات فرهنگی ای نیز همراه خواهد بود که پیش از هر چیز باید نقاط ضعف سندهای توسعه‌ی دیگر شهرستان‌ها را تبیین کرده و تجربه‌های پیشین را دوباره تجربه نکنیم.
دو جنبه از مهم‌ترین مشکلات شهرستان تفت، یکی مشکل اشتغال جوانان بوده و دیگری ظرفیت‌های طبیعی و تفریحی شهرستان است که انصافاً به تهدید فرهنگی ـ اجتماعی و زیست‌محیطی تبدیل شده است.
شرح مبسوط هر کدام از این دو معضل، فرصت جداگانه‌ای می‌طلبد؛ اما برای اشاره بد نیست به معضل تفرجگاه‌ها و نقاط تفریحی شهرستان قدری بپردازیم.
همان طور که اشاره شد، بی‌توجهی مسئولین امر به این ظرفیت، نه تنها نردبانی برای پیشرفت شهرستان نشده، بلکه مصداق واقعی تبدیل شدن نعمت به نقمت بوده است. در ایام تعطیل سیل عظیمی از جمعیت استان به سوی ییلاقات شهرستان تفت سرازیر شده و بدون اینکه کوچک‌ترین بازده اقتصادی و فرهنگی را برای شهرستان داشته باشند به سوی دیار خود باز می‌گردند.
تفرجگاه دره گاهان که یکی از مصداق‌های این بی‌تدبیری، بی‌توجهی و بی‌مهری است، در ایام تعطیل میزبان خیل جمعیتی است که برای گذران اوقات فراغت خود وارد این منطقه می‌شوند.
متأسفانه این منطقه، نه به لحاظ امکانات رفاهی به صورت دغدغه مند مورد توجه مسئولین امر قرار دارد، و نه به لحاظ نظارت فرهنگی.
گواه این قضیه، وضع نامطلوب و دور از شأن سرویس‌های بهداشتی و امکانات رفاهی منطقه است. از طرف دیگر عدم نظارت فرهنگی ـ اجتماعی بر این منطقه، سبب شده در ایام تعطیل عده‌ای سودجو و فرصت‌طلب با زمزمه این جمله که «دره گاهان منطقه آزاد یزد است» به دور از شئون اسلامی و بومی دست به اقداماتی بزنند که قلم عاجز از بیان آن‌هاست. اقداماتی که سبب شده، نه تنها این فرصت اقتصادی کاملاً از دست رفته تلقّی بشود بلکه هجمه‌ای از تهدیدهای فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی را نیز توسط فرهنگ مهاجم وارد شهرستان تفت بکند و جوانان تفتی را در معرض آسیب قرار بدهد.
در مقام ارائه راهکار، از مسئولین امر تقاضا داریم در اولین گام برای این منطقه یک متولی (اعم از شهرداری، محیط‌زیست یا بخش خصوصی) مشخص کنند تا از این بی متولی بودن و بلاتکلیفی (بخوانید بی‌صاحب بودن) بیرون بیاید. هرچند پیشنهاد اولی، واگذاری این منطقه به بخش خصوصی و در کنار آن نظارت دقیق بر فعالیت آن است؛ تا ضمن ارائه یک کیفیت خوب از خدمات، این منطقه از معضلات فرهنگی ـ اجتماعی هم در امان بماند.
از مسئولین امر تقاضا داریم در اولین گام برای این منطقه یک متولی مشخص کنند تا از این بی متولی بودن و بلاتکلیفی بیرون بیاید. هرچند پیشنهاد اولی، واگذاری این منطقه به بخش خصوصی و در کنار آن نظارت دقیق بر فعالیت آن است؛ تا ضمن ارائه یک کیفیت خوب از خدمات، این منطقه از معضلات فرهنگی ـ اجتماعی هم در امان بماند.