تبناک فارس به نقل از هورگان: امسال اما در آغاز مهرماه هزار و چهارصد و یک، با حضوری شدن کلاسها، جنب و جوشی در بین دانشآموزان و والدین به وجود آمده است. جنب و جوشی که به گفتهی برخی از فروشندهها و والدین، به دلیل افزایش قیمت کالاها، مثل سالهای گذشته و پیش از کرونا نیست.
قیمت اجناس افزایش یافته و با بررسیهای انجام شده، هزینهی تقریبی یک دانشآموز ابتدایی برای شروع مدرسه که شامل وسایلی مانند کتاب، فرممدرسه، کیف، کفش و لوازمالتحریر معمولی است، چیزی نزدیک به دو میلیون تومان میشود. این در حالی است که شهریهی مدرسه از این قاعده مستثنی است.
جنسها گران است
خانم کرمی اهل روستای قاسمآباد تنگحناست و دارای دو فرزند محصل. به همراه پسرش محمد 15 ساله برای خرید لوازمالتحریر به نیریز آمده.
میگوید: لوازمالتحریرهایشان راخریدهام اما قیمت جنسها خیلی گران است. پسرم میتواند از لباسهای عیدش هم برای مدرسه استفاده کند ولی برای دخترم که امسال کلاس دوم ابتدایی میرود، باید لباس فرم بخرم. البته گفتهاند آن هم اجباری نیست ولی خب بچه است دیگر، میبیند دوستانش پوشیدهاند، دلش میخواهد. این در حالی است که هنوز کیف و کفش هم میخواهند.
حضوری شدن کلاسها بهتر است
عباس رزمخواه دو پسر 9 و 7 ساله دارد. برای پسرش کیفی خریده و میگوید: جنسها گران است. همین کیف را که یک کیف معمولی است، خریدهایم 300 هزار تومان. لباس فرم را دادهایم برایشان بدوزند که آن هم بالای 300 هزار تومان شده. کفش هم میخواهند. تازه اینها به جز لوازمالتحریری است که میگویند خیلی گران شده. البته باز هم با این شرایط، فکر میکنم حضوری شدن کلاسها خیلی بهتر است. هم بچهها به درسهایشان میرسند و هم پدر و مادرها نفسی میکشند.
کاش نظارت بیشتری بود
خانم آریانفر هم از کسانی است که از قیمت زیاد اجناس گلایهمند است. او که قرار است امسال پسرهایش در کلاسهای نهم و دوم ابتدایی تحصیل کنند، میگوید: کم و بیش خرید کردهایم اما قیمتها گران است و نمیشود آن طور که باید و شاید خرید کرد. بچههای زبانبسته دست روی هرچه میگذارند، قیمتها بالاست و منصرف میشوند. یک کیف را پرسیدهام میگویند 400 هزار تومان. قیمت یک جامدادی را میگویند 120 هزار تومان. به خاطر همین لوازمالتحریر را در حد نیاز خریدهام. در حد مداد و دفتر و وسایل ساده. شلوار هم برایشان خریدهام و هنوز پیراهن هم میخواهند. کاش در آغاز سال تحصیلی نظارت بیشتری بر قیمتها بود.
در مورد کلاسهای آنلاین میگوید: با کلاسهای آنلاین بچهها نابود شدند. البته من فکر میکنم بیشتر دانشآموزان از حضوری شدن کلاسها ناراحتند ولی خب والدین و خصوصاً مادرشان نه!
باید محدود خرید کرد
بچههای محبوبه خارستانی برای سال جدید، برخی وسایلشان را از سال قبل استفاده میکنند.
میگوید: کیفهای سال قبلشان را میتوانند استفاده کنند. فرم هم برایشان گرفتهام و لوازمالتحریر هم خریدهاند. قیمتها گران است و باید محدود خرید کرد. البته بچههایم ایرادگیر نیستند. خدا را شکر مدارس هم که دیگر حضوری شده و این وضعیت هم به نفع مادرها و هم بچههاست. کلاسهای آنلاین به گونهای بود که هرچه تلاش میکردی نمیشد بچهها رانشاند پای درس.
نمیشود مثل قبل خرید کرد
فاطمه هادی دخترش به کلاس هفتم میرود و پسرش پیشدبستانی.
میگوید: برای پسرم خرید کردهام و برای دخترم کم و بیش.
او هم از گرانیها شاکی است.
میگوید: قیمتها سرسامآور است. یک پَک کوچک را که شامل یک بسته مدادرنگی، یک بسته مداد شمعی، کلربوک، یک مداد سیاه، یک مداد قرمز و یک خمیر بازی بود، برای پسرم خریدهام 600 هزار تومان. یک دفتر دویست برگ برای دخترم را خریدهام 95 هزار تومان. الان با توجه به این قیمتها، وسایلی را که آن زمان من برای مهد دخترم میگرفتم، اصلاً نمیتوانم برای پسرم بخرم. خیلی گرانند.
اول مهر و گرفتن وام!
آقای الف دو تا بچه دارد و میگوید: باور کنید اول مدارس خیلی به والدین و خصوصاً پدرها فشار وارد میشود. من خودم حقوق ماهیانهام 7 میلیون تومان بیشتر نیست و دو تومان آن را کرایه خانه میدهم. چطور باید چیزی ته آن بماند که بشود خرید کرد؟ الان چند روز است خانمم با بچهها به خیابان میروند و هر روز دست از پا درازتر به خانه برمیگردند. الان فقط پول کتابهای هردویشان نزدیک به نهصد هزار تومان شده و بجز چند تا دفتر و مداد و خودکار ساده نتوانستهاندچیزی بخرند. بچه هم که دارم و ندارم نمیفهمد. یک کفش معمولی را میگویند 300 -400 هزار تومان. یک خودکار را میگویند 6-7 هزار تومان. والا کسانی مثل ما که دخلشان با خرجشان جور نیست، اول مهر باید به فکر یک وام 4-5 میلیونی باشند. دولت هم که به فکر مردم نیست. در این شرایط اقتصادی فقط میگوید بچه بیاورید!
مردم دقیقه نودی!
صفر شاهسونی هم فرممدرسه میفروشد و هم کیف.
میگوید: دو سال به خاطر کرونا تعطیل بودهایم و حالا هم آنطور که باید و شاید بازار شلوغی نداریم. البته برای فرم مدارس با چند مدرسه قرارداد بستهایم که فروشمان در این زمینه بد نیست. قیمت کیفها هم یک مقدار بالا رفته که این خود یکی از دلایل کاهش فروش ماست. البته مردمِ ما، مردم دقیقهی نود و وقت اضافهاند! طبق تجربهی ما فروش اصلی ما در هفتهی آخر است.
واریز یارانهها و تکان بازار
علیرضا ایراننژاد مغازهی لوازمالتحریری دارد و سرش خلوت است.
میگوید: هرچند امسال کلاسها حضوری و مدارس باز شده اما فکر میکنم اوضاع خرید مردم از سال پیش هم بدتر است. قیمتها نزدیک به 50 درصد افزایش داشته و مردم به چهار تا دفتر و خودکار ساده قناعت میکنند. وضعیت بازار الان که اصلاً خوب نیست، نمیدانم شاید با واریز یارانهها تکانی بخورد.
افزایش 50 درصدی قیمتها
رسول شاهسونی مغازهی کفش فروشی دارد.
میگوید: وضع بازار نسبت به دو سال پیش و روزهای کرونا بهتر شده اما نسبت به قبل از کرونا و سه چهار سال پیش نه! قیمتها نسبت به سال گذشته حدود 40 تا 50 درصد افزایش داشته و مردم از این وضع شاکیاند اما خب دستشان به جایی بند نیست و مجبورند خرید کنند. گاهی هم تعزیرات به مغازه سر میزند و میگوید باید قیمتها را کاهش دهید که ما میگوییم، نمیتوانیم، چون خودمان هم گران میخریم. امیدواریم از بیست و پنجم شهریور به بعد بازار بهتری داشته باشیم.
خرید لوازم ضروری
نعیم نظری از دیگر کسانی است که مغازه لوازمالتحریری دارد. از بازار راضی نیست و میگوید: خوب نیست! مردم دست و پا شکسته خرید میکنند و بیشتر وسایل ضروریاشان را میخرند تا جنسهای فانتزی. افزایش قیمتها نسبت به سال گذشته بین 30 تا 50درصد بوده و همین باعث شده به مردم فشار وارد شود. نمیدانم، امیدواریم در چند روز آینده وضعیت بهتر شود.