در عناوین خبرهای روز پنجشنبه 14/12/93، مراسم بزرگداشت سرداران شهید مهدی باکری و حمید باکری در تهران و تبریز خود نمایی میکرد.در تقویمی که روی میز بود اثری از سالروز شهادت این بزرگواران دیده نمیشد.حساس تر شده به مطالبی که پیرامون این شهدا نوشته شده مراجعه کردم .با دو تاریخ شهادت متفاوت برای مهدی باکری مواجه شدم.در جایی تاریخ شهادت 25/11/63نوشته شده بود. در جایی دیگر تاریخ 25/12/63 قید گردیده بود.مجددا به تقویم نگاه کردم تعجبم بیشتر شد در هیچ کدام از این دو تاریخ تقویم، نوشته ایی از این شهداءوجود نداشت.
در ماه بهمن در کنار چند روز مهم ،روز فناوری فضایی و روز نیروی هوایی به چشم میخورد.در صفحه زیر تقویم اسفند ماه هم روز مهندسی،روز درختکاری و روز ملی شدن صنعت نفت به چاپ رسیده است.اما باز دریغ از اشاره ایی به شهادت این مرددلاور .
اهمیت موضوع زمانی بیشتر میشود که ارومیه بعنوان زادگاه و محل مادری شهید مهدی باکری در این دو روز مراسمی برگزار نمیکند .اما در تبریز و تهران در 14 اسفند ماه مراسم باشکوهی به همین منظور برگزار میشود.
علیرغم وجود مغایرتهایی در تاریخ شهادت این شهید گرامی،در بیوگرافی ایشان ،محل ولادت ،تحصیل،محل زندگی ایشان استان آذربایجان غربی و شهر ارومیه بصراحت آمده است.
مردم آذربایجان غربی این شهید بزرگوار به همراه برادرش حمید را اهل همین استان میدانند .اما بنابه دلایلی شهر بزرگ تبریز با آن مردمان خون گرمش ،شهید مهدی باکری را تبریزی میدانند و مال خود کرده اند.البته باید گفت :
شهداء در هر مقام و پستی که بودند ،در هر مکان و زمانی که زندگی میکردند،به هر زبان و لهجه ایی که صحبت میکردند ،به هر قوم و تباری که وابسته بودند،شخصیتی ملی داشته و متعلق به هیچ زمان و مکان و قوم و تباری نیستند بلکه برای یک ملت ،یک کشور و یک سرزمین تعلق دارند و برای همه عزیزند و چون نیات و راه شهداء خدایی بود پس اینان به خدا وصل بودند و خداییند.حضرت امام خمینی(ره) در سخنی فرمودند :شهید نظر میکند به وجه اله .یعنی شهید با خدا معامله کرده و برای خداست و هرکسی برای خدا باشد برای بندگان خدا هم عزیز و هم گرامیست .
اما برای ما خاکیان،وصل شدن به این افلاکیان و آنها را از خود دانستن و خود را با آنها دیدن افتخاریست بس عظیم.حال چرا مسئولین محترم تبریز سعی دارند این افتخار و این سعادت را از مردم ارومیه و آذربایجان غربی بگیرند.؟چرا مسئولین محترم آذربایجان غربی آنگونه که شایسته مقام این شهیدان والا مقام است رفتار نمیکنند و آنگونه عزیزشان نمیدارند؟تابلویی کنار خیابان در تبریز تاثیر عمیقی داشت.عکسی زیبا از حمید باکری ،با قابی بسیار خوب،با عبارتی درشت نوشته شده بود "اینجا تبریز است ،شهر سرداران عاشورایی" و زیر آن نام حمید باکری حک شده بود.
قدر شناسی مردم تبریز تحسین برانگیز است.اما ایکاش بدون دخل و تصرف تصاویر این عزیزان نصب میشد.همه در این موضوع متفقند که افراد به زادگاهشان تعلق دارند و کجایی بودن را با زادگاهشان یاد میکنند.صرفا اقامت کوتاه در یک شهر نمیتواند زادگاه مادری فردی را تغییر دهد.حتی فرمان تشکیل لشگر با غیرت و غرور آفرین و در عین حال تاثیر گذار -در جنگ - 31 عاشورا نیز توسط محسن رضایی فرمانده وقت سپاه پاسداران به مهدی باکری داده شد .هرچند در تقسیمات نظامی و سیستماتیک مقر این لشگر در تبریز واقع شد اما باز موسس و بنیان گذار این لشگر با افتخار نیز با مهدی باکری و به قائم مقامی برادر شهیدش حمید باکری بود.
حال باید از مسئولین استان آذربایجان غربی گلمند بود که چرا نمیشود افتخارات این استان برای مردمانش باقی بماند و دیگران بهتر از ما اسطوره های استان ما را گرامی میدارند و عزیز میشمارند؟
