درخت در فرهنگ ایرانی اسلامی مردم این سرزمین همواره از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. درخت به عنوان نمادی از زندگی در میان مردم ارج نهاده می‌شده است و بزرگان دین به کاشت و نگهداشت آن سفارش کرده‌اند. با تغییر سبک زندگی مردم و روند رو به رشد زندگی شهری، باغ‌ها، خانه‌باغ‌ها و پیاده راه‌ها جای خود را به برج‌ها، خیابان‌ها و اتومبیل‌ها داده‌اند اما در این میان آخرین منافذ تنفسی شهر وجود درختان در حاشیه معابر شهری است که ایجاد و حفظ آن‌ها وظیفه‌ای همگانی است.
