خبر انصراف جناب آقای
حاج احمد جباری را از ادامه رقابت انتخاباتی پیش رو خواندم ، قبلا نیز در نوشته ای خاطر نشان کرده بودم که این عرصه
با حضور اندیشمندان، زیبا و بارور خواهد بود، آن موقع است که گلستان گفتگو گلهای صد رنگ می آورد و گرنه و در غیر اینصورت ، همسایه در جنگ می آورد ...
با حضور اندیشمندان در عرصه انتخابات است که گفتمان انتخاباتی با زبان بلیغ و علمی بارور می شود و نه با روشهای غیر متعارف که پوپولیسم ، آنرا هدف گرفته و متغیرهای دیگر را نیز به خدمت گرفته است . چرا که
تا نزاید بخت تو فرزند نو
خون نگردد شیر شیرین خوش شنو ...
متغیرهایی که استاد جباری عزیز در متن انصراف خود به آنها اشاره فرموده است جا دارد که همه آگاهان ، و اصحاب فکر و قلم را نگران سازد ، آنچه که گفته است سخنی است که از زبان یک قران پژوه ایراد شده است.
بعلاوه کسب مشاوره از بزرگواری را نیز در صراحت متن خود دارد ، که همگان به احاطه او به مسائل اذعان دارند و نگرانیهایش را شنيده اند . خدایا از ابر هدایت برسان بارانی .
گویی که اهمیت آنرا در نمی یابیم ، بهتر است بر آن نکات و خطابه ها تامل نماییم . گویی که بیخهای خوی بد محکم شده . نکند ، ما جهان را قدر دیده ، دیده ایم ؟ آخر ، کو جهان ؟ سبلت چرا مالیده ایم ؟
وقتی اندیشمندانی در تبیین فضا از واژه های نگران کننده استفاده می کند ، آیا نباید همه ما نگران باشیم ؟ مشقت بار تر اینکه تغییر آن فضا را نیز سخت می داند. درست گفته است ، سخت است ، سخت سخت .
مالک رضایی