کوچ ادامه‌دار ستاره‌های ورزش ایران به کشورهای بیگانه

روند صعودی سفر برخی از ورزشکاران به خارج از کشور و گرفتن تابعیت از کشورهای خارجی زنگ خطر را به صدا درآورده و متاسفانه مدیران ورزشی نیز در این زمینه سکوت اختیار کرده‌اند.


هر چند مشکلات اقتصادی تا حد زیادی عرصه را بر فدراسیونهای ورزشی تنگ کرده است ولی باید چاره ای اندیشید .


در تازه ترین مورد ایمان جمالی ستاره هندبال و یکی از چهره ها شناخته شده و نامدار سال های اخیر این رشته به تابعیت تیم ملی مجارستان در آمد .


ابتدا وی به عنوان شاخص ترین لژیونر هندبال به باشگاه وسپرم مجارستان پیوست. ضمنا او به عنوان اولین لژیونر آسیایی در تاریخ فینال اروپا مقابل بارسلونا بازی کرد و گل هم زد. دو سال قبل هم پدیده تیم باشگاهی‌اش در مجارستان و آقای گل شد. امسال سه قهرمانی در لیگ مجارستان و جام حذفی و دومی و چهارمی لیگ اروپا را در کارنامه اش ثبت کرد....


تاسف بارتر این که یک سری از ورزشکاران رده پایه کشورمان که خیلی ها از آنها از فیزیک مناسبی برخوردارند به علت شرایط نامناسب اقتصادی سر از برخی کشورهای عربی در آورده اند و متاسفانه برای این کشورها افتخارآفرینی می کنند !؟


مسلم است اگر مسئولان امر به ورزشکاران خودمان بیشتر توجه کنند دیگر شاهد این کوچ تاسف بار نخواهیم بود. 
البته ورشکاران ما در آستانه المپیک و کمتر از یکسال مانده تا المپیک و پارالمپیک توقعاتی دارند که بجا و وارد است.


یک ورزشکار در واقع باید شبانه روز در اردو و مسابقه باشد بایستی خیالش از بابت خانه و خانواده آسوده باشد و دغدغه فکری نداشته باشد تا هم خوب تمرین کند و هم اینکه بتواند خود را به بالاترین و آرمانی ترین وضع جسمانی برساند تا در المپیک بهترین نتایج را بگیرد.


اگر تنها قسمتی از بودجه سلامت را به ورزش بدهند ، تا حدودی توجه به ورزش بیشتر می شود و مشکل ورزشکاران کمتر می شود و امراض و فساد و اعتیاد کمتر به سراغ جوانان ما خواهد آمد.


اینها راهها و برنامه هایی است که در سطح کلان باید برایش راه حل پیدا شود که اگر نیمی از آن هم عملیاتی شود وضع سلامت روحی و جسمانی مردم هم بهتر خواهد شد.


البته بازهم ما با نفس کار مشکل داریم ولی اگر مثل قوانین فیفا که بازیکنان باشگاهی باید در صورت انتخاب باشگاه جدید تمامی حق و حقوق باشگاه قبلی خود را بپردازند و یا بازیکنی که یکبار پیراهن ملی یک کشور را برتن کرد دیگر نتواند تغییر ملیت بدهد در تغییر تابعیت ملی پوشان رشته های مختلف نیز این قانون اعمال شود تا ورزشکار به همین راحتی پشت به مردمش و کشورش نکند ...

ناگفته نماند برخی ورزشکاران برای رفع مشکل مالی خود از این ترفند تهدید به پناهندگی می زنند تا توجه بیشتری به آنان شود!؟

هر چند علاوه بر مسائل مالی دلایل دیگری هم هستند که در پناهندگی ورزشکاران ایرانی بی تاثیر نبوده‌اند که می‌توان به اختلافات ورزشکاران با روسای فدراسیون‌ها و یا مسئولان ورزش کشور اشاره کرد. نمونه بارز این مورد پناهندگی سعید فضل اولی در رشته قایقرانی به آلمان است. این ورزشکار که یکی از امیدهای کسب سهمیه المپیک به شمار می‌رفت بعد از اختلافاتی که با رئیس فدراسیون داشت و به گفته خودش هیچ حمایتی از فدراسیون ندید ترجیح داد فرار را انتخاب کند.


چندی پیش محمد باقری معتمد ملی‌پوش المپیکی تکواندوی ایران که اختلافاتی را به پولادگر دارد حرف از رفتن زده است. معتمد مدعی شد با نامهربانی‌هایی که با او شده تصمیم خروج از کشور را مثل دیگر تکواندوکاران گرفته است.


همچنین آرزو معتمدی هم یکی دیگر از ورزشکاران ایران در رشته قایقرانی بود که بعد از کسب سهمیه المپیک لندن با صلاحدید فدراسیون نتوانست در المپیک شرکت کند و تصمیم به مهاجرت گرفت. این ورزشکار چندی بعد برای کشور آمریکا در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کرد....


به هر روی توقعات برآورده نشده مورد توجه ورزشکاران باعث شده تا این روزها شاهد گلایه‌های زیادی از سوی المپیکی‌ها باشیم. از گلایه‌های مربیان ملی ، از رسول خادم و محمد بنا گرفته تا دوومیدانی‌کاران و وزنه‌برداران. این روزها حالا همه مدعی هستند که مسئولان ورزش کشور آن طور که باید از ورزشکاران و ورزشی‌ها حمایت نمی‌کنند، بنابراین نباید انتظار نتیجه و مدال هم در المپیک داشته باشند...باید توجه داشت و تاکید کرد که مدال المپیک چقدر ارزش والایی برای هر کشور دارد ...

بلاغ