نسل جوان امروز که معمار تاریخ فردای این سرزمین است در مسیر ساخت زندگی خویش و جامعه برای دستیابی به سعادت جاودانی پیش از پیش نیاز به آن دارد تا با ابعاد گوناگون شخصیت الهی و نورانی پیشوایان معصوم (ع) به ویژه امام حسین (ع) آشنا شود.
به گزارش ایرنا، لقب امام حسین (ع ) سیدالشهداء (ع) ، کنیه اباعبدالله (ع)،پدر و مادر: امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س)،وقت و محل تولد: سال 4 هجرت ،سوم شعبان، مدینه، وقت و محل شهادت: سال 61 هجری قمری ،روز عاشورا،کربلا، در سن 57 سالگی که مرقد شریف ایشان در کربلا است.
امام حسین (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشودند.
کارشناسان مذهبی فعال در البرز می گویند: زندگی نامه امام حسین (ع) سرشار از آموزه های دینی و اخلاقی است که هر مسلمانی به خصوص نوجوانان و جوانان ایرانی آن را مطالعه کنند تا از مکتب سالار شهیدان درس های مختلفی بیاموزند.
یکی از این کارشناسان مذهبی البرز در زمینه زندگینامه امام حسین (ع) گفت :وقتی که حضرت به دنیا آمدند رسول خدا (ص) به اسماء بنت عمیس فرمودند: اسماء فرزندم را بیاور،اسماء می گوید: امام حسین (ع) را در جامه سفیدی پیچیدم و خدمت پیامبر بردم .حضرت کودک را در آغوش گرفت پس در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند.
حجت الاسلام حسین میرزایی افزود: در همین هنگام جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل شد و گفت: خداوند سلام می رساند و می فرماید: چون مقام علی (ع) نسبت به تو ، همانند منزلت هارون نسبت به موسی (ع) است بنابراین نام این فرزندش را نیز به نام پسر کوچک هارون ، شبیر بگذار که در عربی معنای آن حسین (ع) می شود.
وی در ادامه به گوشه ای از مکارم اخلاقی و فضائل امام سوم شیعیان پرداختند و یادآور شدند: وقتی حضرت امام حسین (ع ) به دنیا آمدند، مادرشان حضرت فاطمه (س) بیمار شدند و نمی توانستند فرزند خود را شیر بدهند.به همین دلیل حضرت رسول خدا (ص) می آمدند و انگشت مبارک خود را به دهان فرزندشان می گذاشتند و او می مکید که چهل شبانه روز غذای فرزند فاطمه (س) چنین تامین می شد.
وی گفت : امام حسین (ع) نه از مادر و نه از هیچکس دیگر شیر نیاشامیدند و هر بار که انگشت پیامبر را می مکند تا سه روز احساس گرسنگی نمی کردند و به غذا نیازی نداشتندو اینگونه بود که گوشت و خون حسین (ع) از گوشت و خون مطهر رسول اکرم (ص) رویید.
میرزایی بیان کرد: در همین هنگام جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل شد و گفت: خداوند سلام می رساند و می فرماید : چون مقام علی (ع) نسبت به تو ، همانند منزلت هارون نسبت به موسی (ع) است بنابراین نام این فرزندش را نیز به نام پسر کوچک هارون ، شبیر بگذار که در عربی معنای آن حسین (ع) می شود.
این کارشناس مذهبی فعال در البرز خاطرنشان شد: حضرت امام حسین (ع) دیر زبان به سخن گفتن گشودند، یک روز حضرت رسول (ص) آن حضرت را با خود به مسجد بردند، موقع نماز وقتی پیامبر خواستند تکبیر نماز را بگویند ، امام حسین (ع ) نیز خواستند تکبیر را بگویند اما نتوانستند.
وی افزود: پیامبر (ص) دوباره تکبیر گفتند، اما باز حضرت امام حسین (ع) به خولی تکبیر را نتوانستند بگویند، پیامبر هفت بار تکبیر گفتند تا آنکه امام حسین (ع) توانستند درست تکبیر را به زبان آورند به همین دلیل مستحب است که برای شروع نماز هفت بار تکبیر گفته شود.
میرزایی در ادامه به فرمایشی از امام صادق (ع) اشاره کرد که فرموده اند: روزی امام حسین (ع) در آغوش پیامبر (ص) نشسته بود، حضرت با ایشان بازی می کردند و امام حسین (ع) را می خنداندند، عایشه که انجا بود گفت: ای رسول خدا (ص) چرا اینقدر این کودک را دوست داری؟
وی گفت : پیامبر (ص) در پاسخ او فرمودند: وای بر تو چگونه او را دوست نداشته باشم با آنکه حسین (ع) میوه دل و نور چشمان من است؟ اما بدون شک امت من او را خواهند کشت و هر کس بعد از شهادت حسین (ع) مرقد او را زیارت کند، خداوند در نامه اعمال او فضیلت یکی از جمهای من را ثبت خواهد کرد.
حجت الاسلام محمد محمدی دیگر کارشناس مذهبی البرزی نیز در خصوص زندگینامه امام حسین (ع) به ورود حضرت به مکه و آمدن نامه های مردم کوفه برای ایشان پرداخت و گفت: امام حسین (ع) در شب جمعه ، سوم ماه شعبان وارد مکه معظم گردیدند، وقتی خبر مرگ معاویه به کوفه رسید و مردم آن شهر فهمیدندکه امام حسین (ع) بیعت با یزید را نپذیرفته اند و به مکه عزیمت نموده اند شیعیان کوفه در منزل شخصی به نام سلیمان بن صرد خزاعی گرد آمدند و به خاطر مرگ معاویه خدا را شکر کردند و در خصوص بیعت با یزید به مذاکره پرداختند.
وی افزود: زمانی که شیعیان در منزل سلیمان جمع شدند او گفت: ای جماعت شیعه بدانید که معاویه ستمکار مرد و یزید شرابخوار به جای او نشست و حضرت امام حسین (ع) نیز با یزید بیعت نفرموده و به سوی مکه عزیمت نموده اند.
وی در ادامه گفت سلیمان خطاب به جماعت گرد آمده در منزلش اشاره کرده شما اکنون شیعیان حضرت هستید در گذشته نیز شیعه پدر بزرگوار ایشان بوده اید، اگر مطمئن هستید که به یاری حضرت خواهید شتافت و با دشمنان امام (ع) جهاد خواهید کرد برای ایشان نامه ای بنویسید و خواهش کنید که به کوفه بیایند و اگر هم ضعف و ترس بر شما غالب است و می دانید که در یاری رساندن به حضرت سستی خواهید کرد و آنگونه که شایسته است اطاعت نخواهید نمود ، با فریب و دروغ زمینه کشته شدن امام (ع) را فراهم نسازید.
این کارشناس مذهبی ادامه داد : گروه حاضر در مجلس پس از شنیدن سخنان سلیمان همگی گفتند: چنانچه امام حسین (ع) به سوی ما و شهر ما بیایند همگی با ایشان بیعت خواهیم کرد و در یاری رساندن به حضرت و نبرد با دشمنانشان جان فشانی خواهیم کردو در یاری رساندن به حضرت و نبرد با دشمنانشان جان فشانی خواهیم کرد پس از این جلسه به نمایندگی از طرف شیعیان نامه ای برای حضرت نوشته شد.
محمدی گفت : وقتی که تعداد نامه های کوفیان بی وفا به دوازده هزار نامه رسید حضرت امام حسین (ع) نامه ای برای آنان نوشت.
وی ادامه داد : پس حضرت امام حسین (ع) مسلم بن عقیل ، پسر عموی خود را که شخصیتی عالم، اندیشمند ، شجاع و با تدبیر بود ماموریت دادند تا همراه قیس بن مسهر میداوی و عماره بن عبدالله سلولی و عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی به سوی کوفه برود و از مردم آن شهر بیعت بگیردکه حضرت به مسلم ابن عقیل و همراهانش فرمودند اگر مردم کوفه برای بیعت با من متحد بودند به من گزارش بده.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان شد : مسلم پس از خروج از مکه به مدینه ، نماز را در مسجد مدینه خواند و مرقد شریف رسول خدا (ص) را زیارت کرد و سپس به خانه خود رفت و با خانواده اش خداحافظی کرد و به سوی کوفه رهسپار شد.
به گفته وی مسلم وقتی به کوفه رسید در خانه مختاربن ابی عبیده ثقفی مستقرشد ، مردم کوفه با شنیدن خبر آمدن مسلم با خوشحالی دسته دسته خدمت ایشان می آمدند که سرانجام هجده هزار نفر از مردم کوفه به وسیله مسلم با امام حسین (ع) بیعت کردند.
وی افزود : مسلم در نامه ای به حضرت چنین نوشت: تا کنون هجده هزار نفر از کوفیان با شما بیعت کرده اند مناسب است که به کوفه تشریف بیاورید و وقتی یزید از اتفاقات کوفه خبردارشد، دستور قتل مسلم را داد و سرانجام مسلم بن عقیل به دست بکربن عمران به قتل رسید.
حجت الاسلام ثابت حاتمی دیگر کارشناس مذهبی البرز در زمینه حرکت حضرت سیدالشهدا (ع) به سوی کربلا سخن گفت و اظهار کرد: امام حسین (ع) که در سوم ماه شعبان سال شصت هجری بیعت نکردند و با یزید از مدینه به مکه عزیمت فرمودند، ماههای شعبان، رمضان ، شوال و ذی القعده را نیز در مکه حضور داشتند.
وی گفت : هشتم ذی الحجه شخصی به نام عمروبن سعیدبن العاص به همراه افراد زیادی به بهانه حج وارد مکه شدند که از طرف یزید ماموریت داشتند که امام را دستگیر کرده یا به شهادت برسانند، وقتی که امام از این موضوع با خبر شدند به جای حج اعمال عمره را انجام دادند و در همان روز به سوی عراق حرکت کردند.
حاتمی بیان کرد: امام حسین (ع) در روز دوم محرم سال شصت و یک هجری بود که وارد عراق شدند و کاروان حضرت در سرزمینی به نام کربلا استقرار یافت که به دستور شمر شخصی به نام عمربن حجاج به همراه پانصد سوار آب رودخانه ی فرات را بر روی حضرت قطع کردند.
این کارشناس مذهبی در ادامه به شهادت رسیدن اهل بیت امام حسین (ع) پرداختند و یادآور شدند:
روز دهم محرم یعنی همان روز عاشورا وقتی که همه یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند ، پسر امام حسین (ع) حضرت علی اکبر (ع) که شباهت زیادی به پیامبر اسلام (ص) داشت از پدر خود اجازه گرفت تا به میدان جنگ برود و امام نیز اجازه دادن وقتی که علی اکبر (ع) وارد میدان شد و 120 نفر از لشکریان کوفه را به هلاکت رساندند اما ناگهان یکی از لشکریان کوفی به نام مره بن منقذ عبدی ضربه شمشیری را به فرق مبارک ایشان زد و او را به شهادت رساند و بعد از ایشان چند تن دیگر از اهل بیت وارد میدان کارزار شدند که همگی به شهادت رسیدند.
حاتمی خاطرنشان شد: سپس نوبت به حضرت قاسم پسر امام حسین (ع) رسید که از امام (ع) اجازه ورود به میدان را خواستار شدند و امام نیز قبول کرد از ایشان خداحافظی کردند و پا به میدان نبرد گذاشتند و مبارزه را آغاز کردند و 35 نفر را به هلاکت رساندند اما فردی سنگدل به نام عمربن سعد ازدی شمشیر خود را بر فرق نازنین ایشان فرئد آوردند و سر حضرت را شکافت و ایشان با صورت به زمین افتادند و به شهادت رسیدند.
وی بیان کرد : وقتی حضرت عباس (ع) دیدند که تمام یاران امام (ع) کشته شده اند از امام (ع) اجازه ورود به نبرد را خواستار شدند اما امام (ع) وقتی که دیدند تمام اهل بیتش کشته شده اند و فقط علمدارش یعنی برادرش باقی مانده که او هم می خواهد وارد میدان نبرد شود به شدت گریستند و اجازه ورود به میدان را دادند.
این کارشناس مذهبی گفت : حضرت ابوالفضل که با دلیری و شهامت به سوی دشمن حمله می کردند و پس از کشته شدن 80 نفر توانستند خود را به آب فرات برسانند و مشک ها را پر از آب کردند و به سوی خیمه های خود به حرکت درآمدند که در بین راه لشکریان عمرسعد به ایشان حمله کردند و دست راست و چپ این بزرگوار را قطع کردند و در حالی که حضرت از روی اسب بر روی زمین می افتادند یکی دیگر از لشکریان عمر سعد عمود آهنین را در فرق مبارک حضرت فرود آوردند و حضرت عباس (ع) به شهادت رسیدند.
حجت الاسلام علی اکبر وثوقی امام جمعه کماشهر کرج نیز به شهادت سالار شهیدان اشاره کردنو گفت : امام حسین (ع) وقتی مشاهده کردند که همه یاران و اهل بیت باوفایش به شهادت رسیده اند و پیکرهایشان روی زمین افتاده است تصمیم گرفتند که وارد میدان جهاد و کارزار شوند.
وی بیان کردک امام (ع ) از همه خانواده خود خداحافظی کردند و در این هنگام از خواهر گرامیشان حضرت زینب (س) خواستند که فرزند شیر خوار خود یعنی علی اصغر را بیاورند و که برای آخرین بار از ایشان خداحافظی کند.
وثوقی یاد آور شد: وقتی که حضرت زینب (س) طفل را آوردند یکی از خبیث ترین افراد لشکر عمر سعد به نام حرمله بن کامل اسدی گلوی آن طفل شیر خواره و مظلوم را مورد هدف نیزه قرار داد و او را به شهادت رساند.
امام جمعه کمالشهر کرج در ادامه به نبرد امام حسین (ع) با لشکریان و به شهادت رساندن ایشان اشاره و اظهار کرد: امام حسین (ع) پیکر فرزند کوچک و غرق در خون خویش را به حضرت زینب دادند و سپس رو به آسمان کردند و فرمودند: چون خداوند ناظر و شاهد است هر مصیبتی که بر من وارد شود نزد من سهل و آسان است.
وی گفت : پس امام (ع) به سوی میدان حرکت کردند که هر کس از منافقان به سوی آن حضرت حمله ور می شد در کمترین زمان به ضربه شمشیر آن حضرت به هلاکت می رسید، تعداد کشته شدگان به حدی رسید که هیچ کس جرئت آن را نداشت که برای جنگ تن به تن با امام (ع) وارد میدان شود.
وثوقی ادامه داد : حضرت در همه لحظاتی که یک تنه خود با لشکریان عمر سعد مبارزه می کرد این ذکر را تلاوت می فرمودند: ' لا حول و لا قصوه الا بالله'
به گفته وی : امام حسین (ع) بدون یار و یاور، نزدیک به دو هزار نفر از لشکریان عمرسعد را به ضرب شمشیر و در یک نبرد بی امان به هلاکت رساندند.
امام جمعه کمالشهر کرج بیان کرد: گذشته از این تعداد زیادی نیز زخمی و مجروح شدند و با مشاهده قدرت و شهامت حضرت ، عمر سعد فهمید که کسی توانایی نبرد با امام حسین (ع) نیست و اگر وضعیت به همین شکل پیش برود ، حضرت همه لشکریان او را از دم شمشیر می گذرانند ، به ناچار لشکریان خود را صدا زد و به آنان گفت: وای برشما آیا می دانید با چه کسی می جنگید؟ آیا می دانید با چه انسان شجاعی پیکار می کنید؟
وی ادامه داد : عمر سعد به لشکریانش گفت این فرزند مرد شکست ناپذیر علی بن ابی طالب (ع) است. این مرد، فرزند پدری است که پشت شجاعان عرب و دلیران روزگار را به خاک هلاکت رسانده است و شما توان مقابله با او را ندارید پس همگی هم دست بشوید و از همه طرف به او حمله کنید که با این فرمان لشکریان عمر سعد از همه طرف به سوی حضرت هجوم آوردند.
وثوقی افزود : در یک لحظه چهار هزار تیر انداز امام حسین (ع) را هدف تیر باران بی امان خود قرار دادند و شدت تیر باران به حدی بود که سینه مبارک حضرت سوراخ سوراخ گردید.
وی به فرمایش امام باقر (ع) اشاره کرد که ایشان فرمودند: بیش از سیصد و بیست زخم در بدن شریف و مبارک امام حسین (ع) ایجاد شد.
وی گفت : تشنگی فراوان، خستگی و زخم های بسیار باعث شد تا حضرت به ناچار برای تجدید نیرو دست از مبارزه بردارند و کمی استراحت کنند.
امام جمعه کماشهر کرج یاد آور شد: در همین حال ناگهان یکی از لشکریان عمر سعد با سنگ صورت ملکوتی فرزند پیامبر(ص) را هدف قرار داد و خون از صورت امام حسین (ع) جاری شد ، وقتی حضرت خواستند تا با جامه شان خون را از چشم و صورت خود پاک کنند، ناگهان تیری زهر آلود بر قلب مبارک ایشان نشست و از پشت بیرون آمد.
وثوقی افزود : حضرت سید الشهدا (ع) در همین حال فرمودند: پروردگارا تو می دانی که این جماعت کسی را می کشند که بر روی زمین فرزند پیامبری جز او وجود ندارد.
وی ادامه داد : امام حسین (ع ) با دست تیر را از پشت خود بیرون کشیدند، از جای زخم تیر، خون به شدت جاری شد و حضرت دست های مبارکشان را به زیر زخم می گرفتند و وقتی پر از خون می شد به طرف آسمان می پاشیدند که قطره ای از آن خون به زمین باز نمی گشت ، بار دیگر دستهایشان پر از خون شد، سر و صورت را به خون آغشته کردند و فرمودند: با سر و روی خون آلوده به ملاقات جدم رسول خدا (ص) خواهم رفت و نام قاتلان را حضورشان خواهم گفت.
وی گفت : امام حسین (ع) در میدان مبارزه تا آخرین لحظه با جسمی پاره پاره و غرق در خون به مبارزه پرداخت و به دیدار محبوب و معبود خویش شتافتند.
