دعا کنیم باران بیاید یا بند بیاید!؟

پنجشنبه شب گذشته بارش شديد باران و تگرگ ابتدا شهروندان را خوشحال و بعد غافلگير و شگفت زده کرد.

بيشترين ميزان خسارت ناشي از اين بارندگي ها در استان، مربوط به شهرهاي مشهد و کلات بود. بر اثروزش باد و بارش هاي رگباري، جاري شدن سيلاب و آب گرفتگي معابر خساراتي به بخش هاي مختلف استان وارد شد که هنوز هم ظاهرا جمع بندي خسارات به انجام نرسيده است.

همچنين به گفته مديرکل مديريت بحران استانداري خراسان رضوي در مشهد سقوط ۵۳۹ اصله درخت ،وقوع ۱۴۲ مورد آبگرفتگي در سطح شهر و ۳۲۹ مورد آبگرفتگي منازل ،شش مورد سقوط داربست ،سه مورد ريزش آوار و ۱۱ مورد نشست منزل از جمله خسارات وارد شده بر اثر وزش باد و بارش رگباري بود که مسئولان مديريت شهري را نيز مثل مردم کاملا غافلگير کرد.

همچنين شش مورد خاموشي در بخش هاي مختلف شهربه دليل وارد آمدن خسارت به شبکه هاي برق رخ داد. هر چند خوشبختانه اين وزش باد و بارش رگباري خسارت جاني در پي نداشت و فقط تعدادي در مسيرها و جاده ها گرفتار سيلاب شدند که با تلاش ماموران امدادي نجات يافتند، ولي اين رخداد طبيعي آزمون خوبي براي مسئولان و متوليان مديريت بحران و شهر بود.

همانطور که همه شاهد بوديم بارش باراني اين چنيني بي سابقه نيست و سال هاي قبل نيز تجربه شده بود اما با وجود پيشرفت هاي خوب در عرصه شهرسازي و مديريت شهري باز هم بارش باران و توفاني به سرعت70 کيلومتر کافي است تا کلان شهري مثل مشهد عملا فلج شود. نکته قابل تامل اين که متوسط بارندگي پنجشنبه شب گذشته در مشهد ۱۵،۸ ميلي متر و در کلات ۲۵ ميلي متر بوده است. با اين وجود نيروهاي زحمتکش شرکت برق، آتش نشاني و . . . که با تمام وجود در حال رفع مشکلات به وجود آمده بودند باز هم نتوانستند در اسرع وقت و به نحو احسن وضعيت را تحت کنترل درآورند و پاسخگوي به موقع استمداد شهروندان باشند.

اکنون اين سوال مطرح مي شود که اگر زمان و ميزان اين بارندگي دو برابر بود چه فاجعه اي رخ مي داد؟ بدتر از آن، اگر خداي نکرده زلزله اي حادث مي شد مديريت بحران چه مي کرد؟ کاش مسئولان مديريت شهري و مديريت بحران اين واقعه را به فال نيک گرفته و از آن درس بگيرند. چه مانوري بهتر از اين براي نشان دادن نقاط ضعف يک سازمان؟

اين بهترين فرصت براي يک مدير مدبر است تا با شناخت چالش ها و کاستي ها در زير مجموعه تحت مديريتش درصدد اصلاح اين موارد و آمادگي کامل براي موارد مشابه برآيد که اگر جز اين باشد مديريت بحران را با مديريت يک اداره معمولي اشتباه گرفته است.

آيا اين عجيب نيست اگر در دوران خشکسالي به جاي مديريت بحران خشکسالي فقط دست به آسمان بلند کنيم و دعاي باران بخوانيم و در هنگام بارش رحمت الهي باز به جاي مديريت بحران، دعا کنيم که باران بند بيايد؟