ستادیار دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان گفت: مهمترین پیامد خشکسالی، تشدید پدیده بیابان زایی است.
غلام رضا نوری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار داشت: در بررسی شدت پتانسیل باد در 160 ایستگاه هواشناسی کشور، ایستگاه زابل بالاترین فراوانی و سرعت را به خود اختصاص داده است.
عضو هیات علمی دانشگاه سيستان وبلوچستان در ادامه افزود: سیستان به دلیل خشک بودن محیط آن با میانگین تعداد 100 روز طوفانی در سال، از مناطق شاخص وقوع طوفان های ماسه ای در قاره آسیا است.
به گفته وی دفتر تثبت شن و بیابان زائی بر اساس طرح شناسایی کانون های فرمایش بادی و تعیین اولویت های اجرایی مشخص کرد که 14 استان کشور تحت تاثیر فرمایش بادی قرار دارند كه از بین آنها استان سیستان و بلوچستان با 229174 هکتار بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است و سهم منطقه سیستان در این استان از نظر مناطق تحت سيطره فرسایش بادی و فراوانی و وقوع طوفان های غبارزا، نسبت به سایر مناطق بیشتر است.
نوری در ادامه بیان کرد: خشکسالی اولین فاکتور زاد و ولد یعنی زیستگاه حیات وحش را از بین برده و با کاهش منابع آبی، غذایی و پناهگاهی باعث افت شدید جمعیت آنها شده است.
وی اظهار کرد: از دست رفتن اماکن زمستان گذرانی و لانه گزینی صدها هزار قطعه پرنده مهاجر و آبزی و به تبع آن از بین رفتن امکان شکار برای آن دسته از بومیانی که از این طریق امرار معاش می کردند و کمرنگ شدن دامداری به صنعت حصير بافی از جمله پیامدهای بارز خشکسالی است.
عضو هیات علمی دانشگاه سيستان وبلوچستان گفت: قبل از خشکسالی مساحت کانونهای بحرانی مناطق میانگین، شیله و جزینک 252 هزار هکتار بود که طی دوران خشکسالی سطح دریاچه هامون هم به کانون های بحران زایی بیابانی اضافه شده و بدین ترتیب تعداد روزهای با طوفان گرد و خاک شدید افزایش یافته که خسارات جبران ناپذیری داشته است.