« من از چون و چرای حادثه ای که در این بازی تلخ و شیرین رخ داده است اطلاع کامل ندارم زیرا نه شاهد و ناظر جریان بوده ام و نه تحقیق و بررسی کرده ام ولی این مقدار را به یقین می دانم و بالعیان مشاهده می کنم که اشک دوستداران ورزش را درآورده و صدایشان را بلند کرده و سیل اعتراضات شاهدان، تماشاگران بازی، هواداران تیم تراکتورسازی، مردم و جوانان غیور خطه آذربایجان، سرازیر و در گوش همگان طنین انداز است. صدایشان را می شنوم و پیامشان را درمی یابم . با دل مالامال از غم و اندوه زبان به اعتراض گشوده اند، سوالات قابل بررسی و توجهی را مطرح می سازند از نحوه قضاوت داوران، پخش اخبار کاذب و شایعه سازی های اثرگذار در سرنوشت بازی که بوی تبانی از آنها استشمام می کنند گله ها و شکوه ها سر می دهند و خواستار تحقیق و بررسی فوری و دقیق و رسیدگی سریع و قاطع به این امر مهم می باشند و بر وزیر و مسوولان ورزش کشور واجب و لازم است که به خواست ها و مطالبات مردم و جوانان فهیم و هوشمند خطه ولایی و انقلابی آذربایجان لبیک بگویند و به شعار همدلی و همزبانی ملت و مسوولین وفادار باشند و به این حادثه که کامهای شیرین را تلخ نموده با سرعت، دقت و قاطعیت و به طور عادلانه و منصفانه رسیدگی کنند و آن را شفاف سازی نمایند، پاسخگوی علاقمندان ورزش و هواداران تیم تراکتورسازی، مردم و جوانان پرشور آذربایجان باشند و حقوق تضییع شده شان را اعاده کنند و آنها را قانع و آرام سازند زیرا پاسخگویی و شفافیت یکی از حقوق اساسی و اولیه ملت و شهروندان و یکی از شاخصه ها و نشانه های برجسته حکمرانی خوب و شایسته است. شایسته نیست که از کنار این همه اعتراضات، شکوه ها و ناله ها و مطالبات عمومی با بی اعتنایی و خونسردی عبور شود و صورت مساله پاک گردد در این صورت خدای نکرده تبانیها، روشهای مافیایی و داوریهای ناعادلانه در فوتبال کشور رسوخ پیدا می کند سنت سیئه خواهد بود و آن را از شیرینی و اعتبار ساقط می کند و کامهای شیرین را تلخ می سازد آن روز باید فاتحه فوتبال را خواند که نبودش از بودش بهتر خواهد بود یاحق!!».