اين روزها، آمارهاي نگران کننده اي از ميزان ابتلاي جوانان به موادمخدر وروان گردان ها منتشر مي شود. آماري که نياز به تامل دارد. آنچه دراين آمارها ديده مي شود، کاهش سن اعتياداست.تا به امروز تلاش هاي بسياري انجام شده تا از گسترش اين پديده شوم جلوگيري شود. مبارزه با اين پديده، نيازمند عزم ملي است.
متاسفانه مصرف روان گردان ها ومخدرهايي مانند شيشه، حشيش وکراک درچند سال اخير سيرصعودي داشته است. پيامدهاي مصرف اين موادآنقدر دردآور است که کانون خانواده ها وجامعه را تهديد مي کند. امروزدر کنار مصرف اين مواد سرگرمي بسياري از جوانان ما مصرف قليان است.امروز مصرف اين مواد دخاني درسطوح ولايه هاي مختلف جامعه درحال افزايش است. محال است يک پارتي و يا يک مهماني برپاشده باشد و خبري از بساط قليان نباشد. سيگار که جاي خود دارد. دربسياري از سفره خانه ها ورستوران هاي سنتي کشور قليان جايگاه ويژه اي نزد مشتريان دارد.
اکثر جوانان از رستوران هاي سنتي به عنوان پاتوقي براي مصرف قليان ياد مي کنند. متاسفانه عليرغم تاکيد زياد دستگاه هاي متولي بهداشت وسلامت براي جلوگيري از عرضه قليان دراماکن عمومي، مراکز عرضه قليان روبه افزايش است.
درهمين بندرعباس هم عرضه ومصرف قليان رونق دارد. درحاشيه ساحل بندرعباس،درجايي که مردم دوست دارند فارغ از همه چيز،لحظاتي را با دريا به گفت وگو بنشينند،بوي تند توتون، حال آدم را دگرگون مي کند. آيا واقعاً جمع آوري قليان از اماکن عمومي کارسختي است که اين افراد آزادانه به عرضه آن اقدام مي کنند.
از سويي ديگر درکنارمصرف قليان،مصرف ديگر مخدرها ورودان گردان ها هم روبه افزايش نهاده است.نقطه آغاز مصرف اين موادمخدر، بيشتر در جمع دوستانه ومهماني ها به عنوان يک ماده انرژي زا است. مواد مخدري که از آن نام برديم، حال مصرف کنندگان را آنچنان دگرگون مي سازند،گويي انرژي مضاعفي به آنان تزريق شده است.
دراين حالت مصرف کنندگان مي توانند ساعت ها بدون استراحت بيدار بمانند واز انرژي نهفته يا ذخيره شده دربدن خود درحدبالايي بهره برداري کنند، اما پس از مدتي شديداً با کمبود انرژي مواجه مي شدند که از ظاهرشان پيداست. اين مصرف کنندگان نمي دانند،عوارضي چون تهوع، تاري ديد، افزايش ضربان قلب وفشارخون و ... آنان را تهديد مي کند. اين را فراموش نکنيم که بسياري از مصرف کنندگان موادمخدر توانايي ذهن خود را از دست داده واقدام به خودکشي مي کند.مبارزه با اعتياد،امري امکان ناپذيراست.
براي تحقق اين رويکرد لازم است مواد يادشده درقالب مهارت هاي زندگي در محيط هاي آموزشي،فرهنگي واجتماعي به مردم آموزش داده شده و اطلاع رساني شود تا اقدام به پيشگيري اوليه از اعتيادکنند.
متاسفانه درصدبالايي از کساني که به اين راه کشيده مي شوند،هيچگونه اطلاعي از عوارض جسمي ورواني اين موادمخدر ندارند.
بايد مبارزه با اين پديده شوم خانمانسوز را از محيط کوچک خانواده ومراکز آموزشي آغاز کرد. بايد با ايجاداشتغال،ايجاد مراکز فرهنگي،هنري،و ورزشي نرخ بيکاري را از بين برد تا جوانان، اوقات فراغت خود را درمراکز فرهنگي،هنري و ورزشي سپري کنند وزماني براي فکر کردن به موادمخدر نداشته باشند.
به راستي که آموزش،نخستين قدم در اجتماعي کردن مبارزه با موادمخدر است. راستي يادمان باشد ديروز روز مبارزه با دخانيات بود