توسعه ی انسان محور بهترین الگو برای مدیریت کلانشهر ها

نگاه خشک و مرده مهندسی !که تنها تمرکز اش توسعه تک بعدی ساخت و ساز است دیگر الگویی جوابگو برای کلانشهر ها حدالقل در این برهه از سبک مدیریتی شهرهای بزرگ نیست‌.امروز برای مدیریت شهر باید نگاه متوازن به قضایا و ابعاد و عناصر شهری داشته باشیم و از رشد نامتوازن عنصر های شهر خودداری کنیم که برای رسیدن به این مقاصد توسعه ی انسان محور بهترین راه حل میتواند باشد


توسعه انسان محور  یا به تعبیری رویکرد انسان محور پیرو دیدگاه آمارتیاسن است.در توسعه ی انسان محور ،دیگر نیروی و منابع انسانی زیر چرخ توسعه پایمال نمی گردد بلکه فلسفه ی ذاتی این پارادایم بیشتر ارج نهادن به مقام انسانی است و نوعی  توسعه پایدار در جهت به تعالی رساندن و ارزش مند تر کردن جهان و محیا کردن بستر  رشد به اشرف مخلوقات است

جای بسی خرسندی است که شهردار جوان شهرساز تبریز امروزه تاکید زیادی بر توسعه ی انسان محور دارد که رویکردی نو در دنیاست تا جایی که  قریب پانزده سال پیش این مقوله چنان درصدر دغدده مندی  مباحث مدیریتی قرار گرفت که این رویکرد توانست آمارتیاسن را با نگارش کتاب《توسعه به مثابه آزادی》صاحب برنده جایزه نوبل سال کند و امید است به مدد تمامی همکاری و کارگروهی متخصصان و دلسوزان شهر ،چندی از گره های کور تبریز گشوده شود

توسعه ی انسان محور معتقد است که تنها نهادها نيستند که مي توانند يک جامعه را متحول کنند، بلکه اين قابليت ها و ظرفيت هاي درون نهادي هستند که به انسان ها توان تغيير مي دهد. اين قابليت هاي انساني است كه امكان تحول نهادي را فراهم مي كند. اگر به نهادها اصالت دهيم، به تصلب نهادي منجر مي شود، در حالي که اگر اصالت با #توانايي ها و قابليت هاي انساني باشد، تغييراتي لازم مي شود که مشمول همه وجوه زندگی بشر از جمله نهاد ها میشود.
بنابراين براي نخستين بار «انسان» در کانون يک نظريه توسعه قرار گرفت و رويکرد انسان محور با ابعادي چندگانه وارد مباحث توسعه شد. در چنين رويکردي، اين پس زمينه وجود داشت که «انسان» هم «ابزار» توسعه و هم «هدف» توسعه خواهد بود.

در بستر توسعه ی انسان محور که دارای سه مولفه به شرح زیر است.
 نخست برخورداري انسان ها از عمر طولاني و سلامت فيزيکي ، دوم -توان دانش و معرفت اندوزي و سوم توان دسترسي به منابع و امکانات براي برخورداري از سطح مناسب زندگي که می توان معضلات شهری من جمله ترافیک و حاشیه نشینی  را که سالهای سال گره کور ناگشودنی محسوب برای کلانشهر محسوب میشود را باز کند.

این نگاه دیگر شهر را به مثابه نهضت آسفالت و یا شهر را به مثابه ی موجودی بی جان و بنای سیمانی نمی نگرد بلکه تمامی توان خود را بکار می گیرد شهر را تبدیل به محل تعالی و رشد انسان  قرار دهد که در این سیستم پر اهمیت ترین عضو و محور توسعه ی می باشد

از مصادیق نگاه بلندنظرانه شهردار تبریز از بعد الگوی انسان محوری است که توجه و تمرکز اش را نه به استخدام نیروی تازه بلکه به آموزش نیروهای موجود قرار داده و سعی در افزایش بهره وری سیستمیک با ارتقای سطح معلومات نیروی انسانی دارد

از سویی توجه به محیط زیست و تمرکز بر فضای سبز شهر تبریز نیز یکی از امید های مدیریت جدید شهری است که روند کاهش سرانه ی فضای سبز را پیگری  کند و تا حد امکان  با تعامل دولت تدبیر ،تدابیری اتخاذ شود که کمترین تغییر کاربری از فضای سبز به ساختن بنا و آپارتمانیزه کردن انجام گیرد.

نگارنده : یوسفی