تابناک خراسان جنوبی: دوشنبه هر هفته برای فوتبالیها یادآور ۹۰ فردوسیپور است اما اینبار به جای برنامه، تصویر میز مجری برنامه در گوشهای از بازار خاکی رباطکریم اشک مخاطبانش را درآورد درحالیکه اتفاقا جای اصلی چنین میزی همینجاست!
یکی از دلایل محبوبیت برنامه نود در انتخاب سوژهها از دل مردم بود و باصطلاح کف فوتبال! درحالی که هنوز هم کم نیستند رسانه و رسانهایهایی که از زیر پتو و پشت میز و زیر باد کولر خبر مخابره میکنند و با اندک هدیه روابط_عمومیها مجیزگو و تریبون آنها میشوند! اما ۹۰ فردوسیپور تشریفاتی و متملقانه نبود و همانا این جسارتش حلقه مفقوده برنامهسازی در رسانههای محافظهکار است.
نود فردوسیپور اگر موفق بود و مردم زیادی موافقش بودند سرّش صداقت بود و عادل بودن مجری آن که باوجود برخی نقدها، خودش یک رسانه بود زبان بدن را بلد بود و با تخصص و بهروز بودنش تبدیل به یک سلبریتی شده بود و به سبب سلامت شخصی و البته خلاقیت و هوشمندی بالا، سالها پرمخاطبترین تهیهکننده رسانه ملی و شاید ملیترین برنانه رسانه ملت(تودهها mass) شده بود.
حتی بدبینترین منتقدان و دشمنان ۹۰ هم نمیتوانند نقش سازنده و مصلحانه این برنامه را در ورزش کشور و بهصورت خاص در فوتبال منکر شوند و دغدغه شفافیت آن را بهعنوان یک معروف در مواجهه با منکر و ناپاکیهای فوتبال نادیده بگیرند.
اتفاق خوبی که ایکاش در همه عرصهها و پیشتر و بیشتر میافتاد و بیفتد کمااینکه نود فوتبالی فردوسیپور میتواند الگوی مناسبی برای نود اقتصادی و سیاسی و اجتماعی باشد.
از سوی دیگر اما نود فردوسیپور باوجود نقاط قوتش گاهی خاصیت تخدیرکنندگی بیحسی عمومی نسبت به اولویتهای اجتماعی را داشت و گاهی هم ضریب حساسیت جامعه را نسبت به فوتبال به نقطه جوش میرساند و با تهییج مخاطبان تب و تاب کاذبی نسبت به حواشی فوتبال ایجاد میکرد که ولو ناخواسته به غفلت از دیگر رشتههای ورزشی میانجامید.
اگر امروز میز عادل در عرصه بازار محل عرضه هندوانه برپا میشود جای تامل است و درد و دریغ از نَوَدی که جای خالیش محسوس است در فوتبال و از آن خالیتر فقدان نود مقتدر و پرمخاطب وارستهای است که در این نوسان سکه و فراتر از دلار و ارز از فراز و فرود یکباره بهای پیاز و ماکارونی و تن ماهی و خرما و شکر بنالد و کاوشگر این بحر متلاطم باشد!
و چه زیبا نوشتهاند بر روی میز عادل که "هندوانه بشرط چاقو!"
چرا که برقراری عدالت و میز عادل بدون عدالتخانه مستقل و در نبود ترازوی میزان ، ناقص است!
میز عادل امروز به جای اصلی خودش رسیده است در کف خیابان!
واینک کجاست آن مدیر رسانه زیرکی که به جای خودنمایی، نود بازار را بسازد و بساط روشنگری و افشاگری رانتخواران و دلالان دنیاپرست را فراهم آورد!
وعجل الله تعالی فرجه الشریف
مجتبی محمودی