به گزارش تابناک قم، تئاتر و سینما از ارکان هنر و فرهنگ هر جامعه‌ای محسوب می‌شود اما این هنر با تمام ظرافتی که دارد و قرار است بازتابی از جامعه باشد از بی مهری‌هایی که می‌بیند رنجور است.
این گلایه بحث امروز و دیروز نیست سال‌هاست که با اهالی فرهنگ و هنر دست به گریبان است؛ هرچند قم در زمینه تئاتر اصالتی دیرینه دارد و با نمایش‌های روحوضی و تعزیه شناخته می‌شود و هنرمندان قمی در طول سال‌ها اصالت این هنر را به رخ همگان کشاندند، اما بی مهری‌ها در قم هنرمندان سینما و تئاتر را آزار می‌دهد.
اغراق نکرده‌ایم اگر بگوییم که قم در فیلم کوتاه نیز حرفهای بسیاری برای گفتن دارد و در جشنواره‌های مختلف نام‌آور شده است. همچنین هنرمندان بسیاری از قم برای حضور در فیلم‌های سینمایی و سریال‌های پر بیننده دعوت شدند و ایفای نقش کردند که در این راستا می‌شود به حضور جواد طاهری و اصغر نوبخت در سریال یوسف پیامبر اشاره کرد.
اینها مشتی از خروار است و باید اذعان داشت که هنرمندان بسیاری در زمینه سینما و تئاتر از خاک قم برخاستند و با ایفای نقش‌های خاص توانستند هنر تئاتر و سینمای قم را در جهان معرفی کنند.
هرچند در طول سال‌های بعد از انقلاب نام‌آورانی که سال‌ها خاک صحنه در قم خوردند و در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی خوش درخشیدند و توانستند به نام و نشانی دست یابند، حالا ترجیح می‌دهند بار هجرت ببندند و راهی پایتخت شوند؛ شاید بی مهری‌ها به اندازه‌ای بود که برخی هنرمندان قمی حتی نخواستند هیچ اسمی از سرزمینی که در آن رشد کردند بیاورند و اصالتشان را...
راه دوری نمی‌رویم و از هنرمندانی سخن به میان می‌آوریم که سال‌ها در هوای کویری این شهر نفس کشیدند و آب نمکین قم را چاشنی هنرشان کردند تا نام هنر و فرهنگ این شهر را بر سر زبان‌ها بیاورند.
مرتضی جلالی یکی از هنرمندان تئاتر همین شهر است که از دوران نوجوانی روح و جسمش را با هنر تئاتر عجین کرده اما پس از اینکه با نمایش گامی در دوزخ و گامی در بهشت کسب امتیاز کرد و خوش درخشید برای ادامه فعالیت‌هایش موانعی تراشیده شد که ترجیح داد راهی پایتخت شود.
سعید نجاتی هم از نام‌آوران فیلم کوتاه در قم است و چنان در این هنر رشد کرد که یکی از آثارش در جشنواره فیلم فجر سال گذشته نام‌آور شد و حالا آوازه هنرش از مرزهای کشور پا فراتر گذاشته دیگر از او برای داوری جشنواره‌های بین‌المللی دعوت می‌کنند.
نجاتی با وجود اینکه همیشه می‌گفت قم شهری است که در آن رشد کردم و همیشه خود را یک قمی می‌دانم اما در طول چند سال گذشته ترجیح می‌دهد برای ادامه فعالیت‌هایش راهی پایتخت شود؛ آنجا دیگر آثارش با اقبال بالایی مواجه شد؛ هم از سوی مردم و هم از سوی مسئولان فرهنگی هنری!
پای صحبت هنرمندان قمی که می‌نشینی از دردهای نهان سخن می‌گویند که هیچ گاه اداره کل فرهنگ و ارشاد را همراه خود ندیدند. این نهاد که باید حامی هنرمندان باشد در طول سال‌ها خاطره ناخوشایندی را از خود برای هنرمندان به یادگار گذاشته است تا جایی که برخی هنرمندان از روزگاری سخن به میان می‌آورند که برای حضور در جشنواره‌هایی که در قم برگزار می‌شد از سوی این نهاد با فضای غیر حرفهای مواجه می‌شدند.
شاید دست‌های پشت پرده‌ای وجود دارد که نمی‌خواهند هنرمندان قمی در این شهر به رشد برسند و در دنیا عرض اندام کنند که اگر چراغ هنر در قم خاموش شود حتی نگرانی را برای مسئولان بوجود نیاورد.
هنرمندان قمی خواسته زیادی نداشته و ندارند و انتظار دارند که مسئولان فرهنگی این شهر آنان را یاری کنند و نگذارند چراغ هنر قم خاموش شود اما مانع تراشی‌های پشت میزی از جنس غیر هنری و فرهنگی که با تعصب همراه است این هنرمندان را از قم گریزان کرده است تا زخمی عمیق بر پیکر هنر قم باقی بماند.
