به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، دکتر سیاوش نریمان ، شاعر،نویسنده و استادیار دانشگاه طی یادداشتی نوشت : با تقدیم مراتب سلام و ارادت به سلسله حکیمان و طبیبانِ جسم ها و جان ها.
در بادی کلام،روز پزشک و سالروز تولُّد حکیم، فیلسوف،ریاضیدان،شاعر، ادیب و موسیقیدان نامدار ایران و جهان، شیخ الرئیس ابوعلی سینا را پاس داشته و ارج می نهیم.
نکته قابل توجه اینکه بوعلی سینا،۴۵۸ اثر علمی نگاشته که کتاب "قانون "ایشان در طبّ،سالها منبع و مرجعِ اطبّا و حکیمان جهان در دستیابی به مداوی بیماران بوده است.در منزلت و مقام علمی این نابغه روزگاران همین بس که خیَّام نیشابوری از تمام همگنان و معاصران خود،فقط بدو اعتقاد جازم علمی در همه ساحت ها داشته و ارادت می ورزیده است.
در منظومه معرفتی دین ما،اعتقاد بر آن است که نخست طبیبِ بلامنازعِ جسم و جان عالم و آدم،حضرت ایزد دادار است که صد البته بدون اراده و مشیَّت او،هیچ مداوایی به فرجام نخواهد رسید. در تمثیل دلنشینِ یکی از عرفاءِ شاعر، آمده است که: طبیبی از مداوای کنیزِ پادشاه درمانده بود و مستاصل، پادشاه را گزیر و گریزی نبود مگر این که برای مداوای کنیزش،به مسبّب الاسباب یعنی خداوندِ حکیم پناه آوَرَد و راهیِ مسجد شود تا از ساحتِ قدس الهی،شفاء بیمارش را طلب کند. :/شَه چو عجز آن طبیبان را بدید/پابرهنه جانبِ مسجد دوید/ای همیشه حاجتِ ما را پناه/بار دیگر ما غلط کردیم راه/.
اینجاست که تدابیر و مساعیِ پزشکان در مداوای بیمار،بدون عنایت الهی،ابتر است و بلانتیجه؛ به تعبیر خواجه شیراز:/طبیبِ راه نشین،درد عشق نشناسد/برو به دست کُن ای مرده دل،مسیح دَمی/.
بنابرین زیبنده است که پزشکان گرانمایه،توجُّه به حکمت و قدرت الهی را در دستیابی به شفاء و التیام بیمار در این مسیر صعب و طاقت فرسا،مطمح نظر قرار داده و اعتقاد جازم بدین نکته کنند که:"بی عنایات خدا،هیچیم هیچ".
در بزرگداشتِ روز بوعلی و پزشک،به روان جاری و زلالِ پزشکانی که در صفِّ مقدَّم جبهه سلامت،ردای سپیدِ جهاد بر تن کرده تا رختِ سلامت بر تنِ خسته بیماران بپوشانند،دریا دریا سلام، اهداء می کنیم و یاد بلندشان را در صحیفه جان،می نگاریم.
در روزگارِ نه چندان دور، برخی از قبیله فداکارِ پزشکان در کسوتِ جهاد و دفاع مقدس،رسالت درمان بخشی را به دوش می کشیدند و امروز هم در پیشانی جبهه سلامت در کارزارِ با عارضه خبیث کرونا،عَلمِ ایثار و از خودگذشتگی را برافراشته اند و عده ای نیز در این آوردگاه مخاطره آمیز، آسمانی شده اند.
احیاءِ بیمارانِ چشم به راه و دمیدن نسیم امید در کالبد بی رمقِ برخی خانواده های منتظر با جانفشانی پزشکان و عوامل درمان، کاری ست که ارج و عظمتش در هیچ قاموس و دفتری نمی گنجد و چنین کاری،وراءِ حدِّ توصیف است.
نگارنده این نوشتار در آیین هفتمین و چهلمین روزِ عروجِ اولین شهید سلامت استان،پزشکِ متعهد و متخصص،دکتر محمد زارع در یاسوج به طور مستوفا به قداست و رسالت الهی و انسانیِ حرفه پزشکی پرداخته و متذکر شده است که تعلُّقِ خاطر عملی به توده های مردم،خدمت عاشقانه و جهادی در مداوای بیماران،تخلُّقِ به سلوک اسلامی و انسانی، بی مبالاتی به زخارفِ بیهوده دنیوی از ممیِّزاتِ برجسته در ترازِ پزشکان خدوم این آب و خاک است.
در کنار موهبتِ پزشکانِ کارآمد،جهادی،پاکدست و فروتن،اندک پزشکانی هم پای در این عرصه نهاده اند که آراسته به زیورِ شاخص های مذکور نبوده که صد البته وجودِ چنین عناصرِ نادری هرگز به وجاهت و اعتبار هنرِ این سلسله سخت کوش و منزَّه،خدشه ای وارد نمی کند.
در خاتمه این جستار،همگان بر این امیدند که در دولتِ مردمی و جهادیِ آیت الله دکتر رئیسی،اهتمام مضاعفِ وزیرِ متعهد و انقلابیِ دولت و تدابیر خادمانه پزشکانِ ایثارگرِ کشور از چالشِ اوَّل مملکت یعنی کرونایِ خبیث،که تاثیرات سوء آن در سایر بخش ها به وفور،بروز و ظهور یافته،عبور کرده تا بار دیگر،حلاوت زندگی به کامِ تلخِ مردم برگردد.
با تکریم و ارج نهادن به هنرِ بی بدیل پزشکان این آب و خاک و تسلیتِ عروج آسمانیِ متفکر و دانشمند متعهد، استاد محمدرضا حکیمی،به همین مختصر مقال تا مجالی دیگر،بسنده می کنیم.
والسلام.
/هرچه گویم عشق را شرح و بیان/چون به عشق آیم خجل باشم از آن/شرح این هجران و این خونِ جگر/این زمان بگذار تا وقتی دگر/
با ارادت تمام و اخلاص مدام:سیاوش نریمان.
۱۴۰۰/۶/۱
در بادی کلام،روز پزشک و سالروز تولُّد حکیم، فیلسوف،ریاضیدان،شاعر، ادیب و موسیقیدان نامدار ایران و جهان، شیخ الرئیس ابوعلی سینا را پاس داشته و ارج می نهیم.
نکته قابل توجه اینکه بوعلی سینا،۴۵۸ اثر علمی نگاشته که کتاب "قانون "ایشان در طبّ،سالها منبع و مرجعِ اطبّا و حکیمان جهان در دستیابی به مداوی بیماران بوده است.در منزلت و مقام علمی این نابغه روزگاران همین بس که خیَّام نیشابوری از تمام همگنان و معاصران خود،فقط بدو اعتقاد جازم علمی در همه ساحت ها داشته و ارادت می ورزیده است.
در منظومه معرفتی دین ما،اعتقاد بر آن است که نخست طبیبِ بلامنازعِ جسم و جان عالم و آدم،حضرت ایزد دادار است که صد البته بدون اراده و مشیَّت او،هیچ مداوایی به فرجام نخواهد رسید. در تمثیل دلنشینِ یکی از عرفاءِ شاعر، آمده است که: طبیبی از مداوای کنیزِ پادشاه درمانده بود و مستاصل، پادشاه را گزیر و گریزی نبود مگر این که برای مداوای کنیزش،به مسبّب الاسباب یعنی خداوندِ حکیم پناه آوَرَد و راهیِ مسجد شود تا از ساحتِ قدس الهی،شفاء بیمارش را طلب کند. :/شَه چو عجز آن طبیبان را بدید/پابرهنه جانبِ مسجد دوید/ای همیشه حاجتِ ما را پناه/بار دیگر ما غلط کردیم راه/.
اینجاست که تدابیر و مساعیِ پزشکان در مداوای بیمار،بدون عنایت الهی،ابتر است و بلانتیجه؛ به تعبیر خواجه شیراز:/طبیبِ راه نشین،درد عشق نشناسد/برو به دست کُن ای مرده دل،مسیح دَمی/.
بنابرین زیبنده است که پزشکان گرانمایه،توجُّه به حکمت و قدرت الهی را در دستیابی به شفاء و التیام بیمار در این مسیر صعب و طاقت فرسا،مطمح نظر قرار داده و اعتقاد جازم بدین نکته کنند که:"بی عنایات خدا،هیچیم هیچ".
در بزرگداشتِ روز بوعلی و پزشک،به روان جاری و زلالِ پزشکانی که در صفِّ مقدَّم جبهه سلامت،ردای سپیدِ جهاد بر تن کرده تا رختِ سلامت بر تنِ خسته بیماران بپوشانند،دریا دریا سلام، اهداء می کنیم و یاد بلندشان را در صحیفه جان،می نگاریم.
در روزگارِ نه چندان دور، برخی از قبیله فداکارِ پزشکان در کسوتِ جهاد و دفاع مقدس،رسالت درمان بخشی را به دوش می کشیدند و امروز هم در پیشانی جبهه سلامت در کارزارِ با عارضه خبیث کرونا،عَلمِ ایثار و از خودگذشتگی را برافراشته اند و عده ای نیز در این آوردگاه مخاطره آمیز، آسمانی شده اند.
احیاءِ بیمارانِ چشم به راه و دمیدن نسیم امید در کالبد بی رمقِ برخی خانواده های منتظر با جانفشانی پزشکان و عوامل درمان، کاری ست که ارج و عظمتش در هیچ قاموس و دفتری نمی گنجد و چنین کاری،وراءِ حدِّ توصیف است.
نگارنده این نوشتار در آیین هفتمین و چهلمین روزِ عروجِ اولین شهید سلامت استان،پزشکِ متعهد و متخصص،دکتر محمد زارع در یاسوج به طور مستوفا به قداست و رسالت الهی و انسانیِ حرفه پزشکی پرداخته و متذکر شده است که تعلُّقِ خاطر عملی به توده های مردم،خدمت عاشقانه و جهادی در مداوای بیماران،تخلُّقِ به سلوک اسلامی و انسانی، بی مبالاتی به زخارفِ بیهوده دنیوی از ممیِّزاتِ برجسته در ترازِ پزشکان خدوم این آب و خاک است.
در کنار موهبتِ پزشکانِ کارآمد،جهادی،پاکدست و فروتن،اندک پزشکانی هم پای در این عرصه نهاده اند که آراسته به زیورِ شاخص های مذکور نبوده که صد البته وجودِ چنین عناصرِ نادری هرگز به وجاهت و اعتبار هنرِ این سلسله سخت کوش و منزَّه،خدشه ای وارد نمی کند.
در خاتمه این جستار،همگان بر این امیدند که در دولتِ مردمی و جهادیِ آیت الله دکتر رئیسی،اهتمام مضاعفِ وزیرِ متعهد و انقلابیِ دولت و تدابیر خادمانه پزشکانِ ایثارگرِ کشور از چالشِ اوَّل مملکت یعنی کرونایِ خبیث،که تاثیرات سوء آن در سایر بخش ها به وفور،بروز و ظهور یافته،عبور کرده تا بار دیگر،حلاوت زندگی به کامِ تلخِ مردم برگردد.
با تکریم و ارج نهادن به هنرِ بی بدیل پزشکان این آب و خاک و تسلیتِ عروج آسمانیِ متفکر و دانشمند متعهد، استاد محمدرضا حکیمی،به همین مختصر مقال تا مجالی دیگر،بسنده می کنیم.
والسلام.
/هرچه گویم عشق را شرح و بیان/چون به عشق آیم خجل باشم از آن/شرح این هجران و این خونِ جگر/این زمان بگذار تا وقتی دگر/
با ارادت تمام و اخلاص مدام:سیاوش نریمان.
۱۴۰۰/۶/۱
