مرا به دعوتی از تو خوشست که احیایم کند+عکس

مرا به دعوتی ازتو خوشست که به تبسمی ، نگاهم کنی.
مرا به دعوتی از تو خوشست که از چاه جهالت به تاج و تخت رستگاری بنشانی...
میزبان که باشی، میهمان که داشته باشی، خواب به چشمانت نمی آید که پذیرایی شایسته ای از مهمانانت انجام دهی، آفتاب نزده برمی خیزی، وضو می گیری و نیت می کنی برای خدمت به زایران دلداده ای که پیاده از شهر و دیار خود روانه شدند تا به آستان بوسی خورشید هشتم نایل شوند و در عزای شهادت هشتمین خورشید بی افول گردهم نوحه سرایند و عزاداری کنند.
می رویم، کنارجاده می ایستیم و همه چشم می شویم تا پرچم های سبز و سرخ و مشکی منقش به نام علی بن موسی الرضا(ع) و هروله کاروانها را ببینیم.
دو قدم برمی داریم به قصد خوشامد و دعوتشان می کنیم تا از خدمات موکب برای التیام پاهای خسته شان بهره مند شوند.
وقتی چشم می اندازی و کاروانهای پیاده، خانوادگی، دوستانه ، گروهی را می بینی، از خودت می پرسی، اینهمه راه چگونه با کودک شیرخوارآمده است؟ به خودت رجوع می کنی تا جواب سوالت را بگیری که چگونه با پای مصنوعی سه شبانه روز را در راه بوده است؟ از کودکی می خواهی از سفر پیاده اش بگوید و او چنان غرق شوق می شود تا بگوید برای اینکه امام رضا(ع) شفای بیماران را بدهد، اینهمه راه آمده است.
وقتی به میان این دریای آرام می روی، میان امواج مثبت آدمهایی که سرچشمه خورشید را یافته اند و آفتاب در این سرمای تموز پاییز که با برف و طوفان آنها را و نیاتشان را به ورطه امتحان کشانده، که آیا در این چنین هوایی بازهم پیاده راهی مشهد می شوی؟ بلند و رسا می گویند، ما هر سال نذر داریم که پیاده بیاییم و امسال نیز اراده عاشقانه ما براین سرما، چیره می شود.
رشحات بی رمق آفتاب، کم کم به قلب آسمان می رسد، کاروانها می آیند، اگر نپرسی از زخم و تاول پاهایشان نمی گویند، اگر دعوتشان نکنی که آبی بنوشند و غذایی، دلگیر نمی شوند، به راهشان ادامه می دهند، اما وظیفه است بر مجاور که به استقبال زائر امام رضا(ع) برود و وی ر ا در آغوش بگیرد ، و به گرمای محبت ، گرمش کند و با هر آنچه که در طبق اخلاص دارد، پذیرایی کند که این چنین است رسم مهمان نوازی قبله هشتم این سرزمین.

هنوز موکب ها برقرارست و هنوز در آخرین شب، موج زایران به سمت دریای بی کرانه حرم علی بن موسی الرضا(ع) می آید....

همه نگاهها را به خاطر می سپارم و با دعا و سلام زایران، دلگرم از این خدمت بازمی گردم...خدایا عمر دوباره ای که باز میزبان زایران خورشید باشم...

خورشید بی افول گنبد و بارگاه امام رئوف درشب شام غریبان امام مهربانی ها می درخشد و عاشقانش گنبد و بارگاهش را به آغوش کشیده اند و دستها به ملکوت رفته برای دعایی...