پس از رد صلاحیت گسترده اصلاح طلبان در مجلس هفتم و رسیدن اصول گرایان رادیکال به مجلس هفتم، حداد عادل از چهره های نزدیک به جبهه پایداری به ریاست مجلس رسید و در ادامه این حرکت یکی از رادیکال ترین چهره های جبهه پایداری یعنی محمود احمدی نژاد در سال 84 بر کرسی ریاست جمهوری تکیه کرد.
اگر بخواهید چگونگی پیروزی احمدی نژاد را در سال 84 جویا شوید باید ریشه آن را در رد صلاحیت گسترده مجلس هفتم و ریاست حداد عادل در مجلس هفتم دنبال کنید.
ولی پس از آن جبهه پایداری بقیه اصول گرایان را در بازی قدرت شریک نکرد و حرکت های رادیکال جبهه پایداری با پرچم داری احمدی نژاد جامعه را به سوی آنومی پیش برد . در حوزه های مختلف نظام اجتماعی کل اعم از فرهنگی،اجتماعی، سیاسی و اقتصادی این آنومی را به وضوح دیدید.
در دور اول ریاست جمهوری احمدی نژاد و ریاست حداد عادل بر مجلس هفتم اتحاد اصول گرایان در آرمانی ترین شرایط خود بود. ولی با حرکت های رادیکال پایداری و خصوصا در دور دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد، شکافی عمیق و جدی در بین اصول گرایان بوجود آمد که یکی از نشانه های آن ریاست لاریجانی در مجلس بود و حدادعادل فقط یک دوره چهار ساله توانست ریاست مجلس را داشته باشد.
در هر روی این شکاف به حدی پیش رفت که در یکشنبه سیاه مجلس احمدی نژاد و لاریجانی رو در روی هم قرار گرفتند و حتی پس از آن نیز جلسه سخنرانی منتخب اول قم یعنی لاریجانی را به هم ریختند با این حال از آن زمان به بعد طیف لاریجانی به مرور زمان از جبهه پایداری و جریان رادیکال فاصله گرفت و به سمت اعتدال میل کرد و ثمره این حرکت تصویب برجام در مجلس با تمام هیاهوی جریان های رادیکال بود.
ولی حرکت مهم و مهمتر از حرکت های پیشین لاریجانی و طیفش در ائتلاف اصول گرایان بود که به این ائتلاف نپیوست و به صورت مستقل در انتخابات اسفند 94 لیست خواهند داد و حتی برخی از چهره های رادیکال مجلس را از خود دور کردند.
به نظر می رسد قسمت اعظمی از اصول گرایان از جمله لاریجانی ، باهنر و مطهری به وضوح فهمیده اند که تمامی وضعیت خطرناک جامعه از حرکت های رادیکال اصول گرایان بوده است و گفتاری نوین را می خواهند در صحنه سیاسی ایران رقم بزنند .
اولا با چنین رویکردی در مجلس آینده اصول گرایان تندرو یا اصلن به مجلس راه پیدا نمی کنند و یا اینکه تعداد نمایندگان این جریان کمتر از تعداد انگشتان دست خواهد شد.
دوما جریان اعتدال در مجلس و دولت تقویت خواهد شد و بهترین گزینه در جریان خطیر منطقه خاورمیانه حرکت ها و گفتار اعتدال گرایانه است. هر چه میزان حرکت های رادیکال را در جامعه تعدیل و گفتار اعتدال را تقویت کنیم بهتر می توانیم در منطقه تاثیر گذار باشیم.
سوما تولد جبهه اعتدال از دو طیف اصلاح طلب و اصول گرا در مجلس نشانگر نشاط سیاسی و به دنبال آن نشاط اقتصادی و اجتماعی در جامعه است. تولد جبهه اعتدال در مجلس آینده حرکت رادیکال را به کنار می زند و آرامش را به جامعه ما به ارمغان می آورد.
چهارما در دیپلماسی بین المللی طیف تازه متولد شده اعتدال در مجلس آینده با غرب و آمریکا از در دیپلماسی سخن می گوید و میزان پرخاشگری را به حداقل ممکن می رساند.
"لبخند ظریف" مهمترین ابزار دیپلماسی است در مذاکراه هر چه قدر هم اختلافات بر روی مسائل شدید باشد نباید لبخند به اخم تبدیل شود. با لبخند است که بسیاری از راهها با مذاکره حل و فصل می شود همچنانکه در مسئله هسته ای این را همگان شاهد بودند.
جبهه اعتدال همچنانکه از نامش پیداست با تمامی مسائل با آرامش و لبخند برخورد می کند تا بهترین گزینه را برای ملت ایران انتخاب کند. و این نشاط دیپلماتیک و دموکراتیک را در مجلس آینده مشاهده خواهیم کرد.
در هر روی حرکت طیف لاریجانی سنجیده ،حساب شده و راه گشاست و باید اصول گرایان معتدل از این حرکت حمایت کنندد. اصول گرایان معتدل بدون وقفه به سمت طیف لاریجانی حرکت کنند که محصول این حرکت آینده روشن و امیدبخش برای ایران اسلامی است.