استاد پیشکسوت نقاشی قهوه‌خانه‌ای:
استاد پیشکسوت نقاشی قهوه‌خانه‌ای می‌گوید: « نقاشی‌هایم مثل بچه هایم هستند و حیفم می‌آید آن‌ها را بفروشم »
"هیچ حمایتی از هیچ ارگانی نشده ام" این جمله ای است که استاد محمدرضا حمیدی تنها یک ساعت پس از رونمایی جدیدترین اثرش با حضور شهردار مشهد، عنوان می کند.
شاید او بیشتر از هر کسی نگران نگاه مقطعی مسئولان بوده باشد؛ اما سید صولت مرتضوی، شهردار مشهد با جدیت از ادامه حمایت از هنرمندان سخن گفته است.
به گزارش تابناک رضوی، مرتضوی برای اثبات حرف هایش به مراسم رونمایی جدیدترین اثر استاد حمیدی آمده بود. ساعت 8:30 دقیقه شب.
بلندگوهای بازار فیروزه ای، با اعلام حضور آقای شهردار، از سایر هنرمندان و بازدیدکنندگان می خواهد که در مراسم رونمایی حضور داشته باشند.
در فضای کوچک ورودی طبقه همکف بازار، جمعیت زیادی جمع می شود. عده ای از طبقات بالا مشغول نظاره برنامه هستند. بر روی پله برقی بدون حرکت سالن نیز عده ای ایستاده اند. دقایقی کوتاه تا حضور شهردار، پهلوان رستم «مرشد کهنه سوار» مجلس گردانی می کند.
استاد با قد بلند و موهای سفید شده اش از گذر روزگار، بیش از هر کسی هیجانی در دلش بر پا بود. با اینکه به اندازه سال های زندگی اش تجربه نقاشی قهوه خانه ای را داشت، اما رونمایی اثری که شاید شش ماه برای به تصویر کشیدنش زمان گذاشته بود، شوق و هیجان غیرقابل وصفی در او ایجاد کرده بود.
با پایین آمدن پرده روی نقاشی، صدای کف زدن حاضرین، شبی به یاد ماندنی را برای او رقم می‌زند.
دومین شاهکار استاد محمدرضا حمیدی با موضوع "امام رضا (ع)" در ابعاد 2*3 متر، پس از تابلویی که در سال 88 به سفارش جشنواره بین المللی امام رضا (ع) نقاشی کرده بود، از این پس در معرض دید قرار گرفته است. او تنها با دو اثر دیگرش در این بازار 30 روزه حضور به هم رسانده که یکی عاشورایی است و دیگری هفت خان رستم. یکی از دیگری زیباتر!
استاد می گوید نقاشی قهوه خانه ای سبک خاصی دارد و طرح و رنگش متفاوت است. "سبک ما سبک کپی نیست و ذهنی است. یعنی هر کاری که ما انجام می دهیم ذهنی است. طوری نیست که از روی عکس یا صحنه ای بخوایم نقاشی کنیم."
حضور در بازار فیروزه ای چیز جدیدی برای او که در موزه معاصر تهران و فرهنگسرای نیاوران و موزه آرامگاه فردوسی آثارش دیده می شود، نیست. اما نگاهش به دنبال کسی است که به هنر بها دهد و از هنرمند حمایت کند. پرده هایش را با عشق و علاقه نقاشی می کند. می گوید: "تابلوها مثل بچه هایم هستند. حیفم می آید آن ها را بفروشم.." برای آثارش نمی توان قیمت گذاشت. اما گاهی مجبور می شود برای تهیه مخارجش، با خریداران کنار بیاید..
مانند محمدرضا حمیدی و برادرش محمد حمیدی این روزها دیگر کمتر پیدا می شود. آن ها زمانی شاگردی استاد حسین قولرآقاسی که به قول استاد حمیدی " ابداع کننده این سبک نقاشی قهوه خانه ای بوده است" را می کردند و از همانجا نقاشی "پرده های درویشی" را یاد گرفته بودند. اما امروز اگر شاگردی هم بخواهد این هنر را فرا بگیرد، شاید نتواند!
نقاشی هایی که زمانی استفاده کاربردی داشت و عده‌ای بودند که حرفه و کارشان نقالی آن‌ها در روستاها، قهوه خانه ها و بازارها بود، امروز تنها به صورت نمایشی است برای تماشا.
استاد می‌گوید: "شرایط به مرور زمان فرق کرده است" اما چه کسی می تواند با اطمینان بگوید که اگر دوباره این هنر رونق پیدا کند، مورد استقبال قرار نخواهد گرفت؟ حتی از طرف همین جوان‌های امروزی...
به گزارش تابناک رضوی، مرتضوی برای اثبات حرف هایش به مراسم رونمایی جدیدترین اثر استاد حمیدی آمده بود. ساعت 8:30 دقیقه شب.
بلندگوهای بازار فیروزه ای، با اعلام حضور آقای شهردار، از سایر هنرمندان و بازدیدکنندگان می خواهد که در مراسم رونمایی حضور داشته باشند.
در فضای کوچک ورودی طبقه همکف بازار، جمعیت زیادی جمع می شود. عده ای از طبقات بالا مشغول نظاره برنامه هستند. بر روی پله برقی بدون حرکت سالن نیز عده ای ایستاده اند. دقایقی کوتاه تا حضور شهردار، پهلوان رستم «مرشد کهنه سوار» مجلس گردانی می کند.
استاد با قد بلند و موهای سفید شده اش از گذر روزگار، بیش از هر کسی هیجانی در دلش بر پا بود. با اینکه به اندازه سال های زندگی اش تجربه نقاشی قهوه خانه ای را داشت، اما رونمایی اثری که شاید شش ماه برای به تصویر کشیدنش زمان گذاشته بود، شوق و هیجان غیرقابل وصفی در او ایجاد کرده بود.
با پایین آمدن پرده روی نقاشی، صدای کف زدن حاضرین، شبی به یاد ماندنی را برای او رقم می‌زند.
دومین شاهکار استاد محمدرضا حمیدی با موضوع "امام رضا (ع)" در ابعاد 2*3 متر، پس از تابلویی که در سال 88 به سفارش جشنواره بین المللی امام رضا (ع) نقاشی کرده بود، از این پس در معرض دید قرار گرفته است. او تنها با دو اثر دیگرش در این بازار 30 روزه حضور به هم رسانده که یکی عاشورایی است و دیگری هفت خان رستم. یکی از دیگری زیباتر!
استاد می گوید نقاشی قهوه خانه ای سبک خاصی دارد و طرح و رنگش متفاوت است. "سبک ما سبک کپی نیست و ذهنی است. یعنی هر کاری که ما انجام می دهیم ذهنی است. طوری نیست که از روی عکس یا صحنه ای بخوایم نقاشی کنیم."
حضور در بازار فیروزه ای چیز جدیدی برای او که در موزه معاصر تهران و فرهنگسرای نیاوران و موزه آرامگاه فردوسی آثارش دیده می شود، نیست. اما نگاهش به دنبال کسی است که به هنر بها دهد و از هنرمند حمایت کند. پرده هایش را با عشق و علاقه نقاشی می کند. می گوید: "تابلوها مثل بچه هایم هستند. حیفم می آید آن ها را بفروشم.." برای آثارش نمی توان قیمت گذاشت. اما گاهی مجبور می شود برای تهیه مخارجش، با خریداران کنار بیاید..
مانند محمدرضا حمیدی و برادرش محمد حمیدی این روزها دیگر کمتر پیدا می شود. آن ها زمانی شاگردی استاد حسین قولرآقاسی که به قول استاد حمیدی " ابداع کننده این سبک نقاشی قهوه خانه ای بوده است" را می کردند و از همانجا نقاشی "پرده های درویشی" را یاد گرفته بودند. اما امروز اگر شاگردی هم بخواهد این هنر را فرا بگیرد، شاید نتواند!
نقاشی هایی که زمانی استفاده کاربردی داشت و عده‌ای بودند که حرفه و کارشان نقالی آن‌ها در روستاها، قهوه خانه ها و بازارها بود، امروز تنها به صورت نمایشی است برای تماشا.
استاد می‌گوید: "شرایط به مرور زمان فرق کرده است" اما چه کسی می تواند با اطمینان بگوید که اگر دوباره این هنر رونق پیدا کند، مورد استقبال قرار نخواهد گرفت؟ حتی از طرف همین جوان‌های امروزی...
