فضای رقت انگیزی که امسال ایجاد شد، به ما می گوید که گویا ما اساساً «جایزه بگیریم»
چرا فيلم ميسازيم؟ آيا فيلم ميسازيم چون اين كاره ايم و صداهـائى براي شنيدن و تصاويري براي ديدن و فضائي براي سر گرم شدن و احيانا گاهـي هـم حرفي، چيزي براي گفتن داريم يا فيلم ميسازيم چون مسابقه گذاشته ايم و أصلا جايزه بگيريم؟
به گزارش تابناک یزد، فرزاد موتمن کارگردان پرسابقه سینمای ایران، از جو به
وجود آمده برای سینمای ایران به واسطه اهدا یا عدم اهدا و کاندیداتوری یا
عدم کاندیداتوری برخی فیلم سینمایی انتقاد کرد و تاکید نموده و با نگاهی
فراتر از طرفین درگیر و از بالا، به تحلیل آنچه رخ داد، پرداخته است.
کارگردان فیلم شب های روشن که سهمی در این دعوا نداشته و
ذینفع نیست، از بالا به ماجرا نگاه کرده و نوشته است: «چرا فيلم ميسازيم؟
آيا فيلم ميسازيم چون اين كاره ايم و صداهـائى براي شنيدن و تصاويري براي
ديدن و فضائي براي سر گرم شدن و احيانا گاهـي هـم حرفي، چيزي براي گفتن
داريم يا فيلم ميسازيم چون مسابقه گذاشته ايم و أصلا جايزه بگيريم؟ فضاي پر
تنش و رقت انگيزي كه امسال به خصوص پس از إعلام كانديداهـا، در حاشيه
جشنواره سي و پنجم، إيجاد شد به ما ميگويد كه گويا ما أساسا جايزه بگيريم.»
موتمن
در ادامه به ادبیات نامه محمد حسین مهدویان پس از کاندیداتوری فیلمش در
اکثر بخش ها، نوشت: «واقعا اين سيمرغ هـا، اينقدر مهمند كه فيلمسازي كه
فيلمش در نه رشته كانديد شده، حمايت دولتي دارد، حمايت منتقدين را هـم دارد
و هـمه ميدانيم كه سيمرغش را هـم خواهـد گرفت، به دليل اينكه فيلمش در دو
سه رشته اي كه فكر ميكرده آنجا هـم بايد كانديد باشد، كانديد نيست، تنهـا
جشنواره كشور را به "در طويله" تشبيه كند و بيانيه بدهـد كه "سيمرغ كيلوئى
چند؟"؟»
این
کارگردان پیشکسوت سینمای ایران سپس به موضع گیری منیر قیدی پرداخت و ادامه
داد: «يا فيلمسازي كه فيلم اولش (باز هـم با مضموني دولتي) در چند رشته
كانديد شده، چون در بعضي رشته هـا كانديد نشده، علاوه بر ترك فضاي رقابت،
به خود اجازه ميدهـد (عده اي را؟) (هـمه را؟) (هـيئت داوران را؟) با صفت
هـائى مثل "حسادت" و "جهـالت" كاراكتريزه كند و يا در يك اقدام بي سابقه
فيلمبردار و طراحي، هـیئت داوران را مورد مواخذه قرار بدهـند كه چرا براي
فيلم ديگري كانديدا نشده اند!»
موتمن سپس به نقد رویه افخمی در هفت پرداخت و نوشت: «از هـمه بدتر،
گردانندگان برنامه هـفت، پاي زندگي خصوصي بعضي از داوران را به برنامه اي
كه زنده آنتن ميشود باز كنند و طَي يك داستان سرائي عجيب و ماليخوليائى،
مدعي شوند كه چون بعضي از داوران تابعيت دو گانه دارند، نميتًوانند از
قيلمي كه عليه "منافقين" ساخته شده، حمايت كنند، زيرا با تهـديدات "سازمان
مجاهـدين خلق" روبرو ميشوند، حال آن كه فيلم مورد بحث در نه رشته كانديدا
است و اصلا بحث گردانندگان اين برنامه، كمترين محلي از إعراب ندارد.»
این سینماگر برجسته تاکید کرد: «واقعا اين ميزان تندي، بد اخلاقي، بي
مسئوليتي، بي ادبي، اين حجم از ادبيات لومپني و اين مقدار آماتوريسم آزار
دهـنده براي چيست؟ اين يادداشت را در لحظاتي پست ميكنم كه اختتاميه جشنواره
در حال برگزاريست. عده اي از هـمكارانمان سيمرغ هـائى را با خود به خانه
ميبرند، مباركشان باشد؛ عده اي هـم دست خالي بر ميگردند. نه خودشان را اذيت
كنند و نه ديگران را عصبي؛ أنشالله فيلمي ديگر، جشنواره اي ديگر ولي
بيائىم و يك بار ديگر از خودمان بپرسيم، چرا فيلم ميسازيم؟»