کودکانی که بی‌نشاط بزرگ می‌شوند

به گزارش «تابناک یزد»؛روزگاری عمده بازی کودکان که غالباً نیز گروهی انجام می‎‎شد، خاله‌بازی، وسط‌بازی، طناب‎‎بازی و بازی‎‎هایی از این دست بود که عمدتاً نیز در کوچه‌پس‌کوچه‎‎های شهر با سرو‌صدا و شور‌وهیجانی خاص برگزار می‎‎شد.
کودکان دیروز در اوقات فراغت و تعطیلات خود در کنار بچه‎‎های همسایه، دوست و آشنا یا خواهر و برادران با شور و حرارتی خاص در هر مکانی که مناسب می‎‎دیدند با یکدیگر ساعت‎‎ها مشغول بازی‎‎های مختلف می‎‎شدند و اغلب این بازی‎‎ها نیز در درون خود ویژگی‎‎ها و آموزش‎‎هایی از مفهوم زندگی اجتماعی و یکدل بودن را به همراه داشتند.
اما به‌دنبال پیشرفت زندگی شهرنشینی و توسعه تکنولوژی و تبدیل خانه‎‎های بزرگ به آپارتمان‎‎‌های کوچک ، کم‌کم آن همه شور و نشاط رو به خاموشی رفته است و کودکان امروز به بازی‌های کامپیوتری و اینترنتی ترغیب شده‎‎اند، بازی‎‎هایی که عموماً انفرادی و به دور از جمع انجام می‎‎شود.
درحالی‌که بازی‎‎های گروهی گذشته تاثیر زیادی بر فضای فکری و اجتماعی و همچنین سلامت جسمانی کودکان داشت، بازی‎‎های امروزی که غالباً با کامپیوتر و تبلت انجام می‎‎شود، رهاوردی جز کم‌تحرکی و گوشه    گیری به دنبال ندارند.
بازی کردن با همسن‌و‌سال‌ها از گذشته‎‎های دور به معنای واقعی کلمه نخستین فضایی بوده است که کودکان را با مفهوم تعاملات و زندگی اجتماعی آشنا می‌کرده است، ولی امروزه خانواده‎‎ها با سپردن فرزندانشان به فضای مجازی، فضای واقعی بازی کردن را از کودکانشان سلب کرده‎‎اند و آنها را به سمت کم‌تحرکی، انزواطلبی و تنهایی هل می‎‎دهند.
این‌در‌حالیست که برخی خانواده‎‎ها حتی پا را فراتر از این نیز گذاشته‎‎اند و فرصت بازی کردن را نیز از کودکان خود با ثبت‎‎نام آنها در کلاس‎‎های متعدد آموزشی که بیشتر نیز از روی چشم‌و‌همچشمی است، گرفته‎‎ و با خسته‌کردن مفرط کودکان خود، سلامت جسمی و روحی آنها را به خطر انداخته‎‎اند.


دور شدن کودکان از بازی‌های گروهی
یکی از شهروندان یزدی می‌گوید: بیشتر کودکان با هدایت‎‎های ناصحیح والدین خود با مفهوم تحرک و جنب‌و‌جوش، بیگانه شده‎‎اند؛ به‌طوری‌که ساعت‎‎ها پای بازی‎‎های رایانه‎‎ای می    نشینند و همین موضوع باعث درون‎‎گرایی و فراری شدن آنها از اجتماع شده است.
«محمد عزیزی» ادامه می‎‎دهد: در گذشته، کودکان در کوچه و حیاط خانه با جنب و جوش زیادی گرم بازی می‎‎شدند، ولی والدین امروز با در دسترس قرار دادن انواع بازی‎‎های کامپیوتری و گوشی‌های هوشمند و تبلت، تحرک را از کودکان خود گرفته‌اند که حاصل آن کم‌تحرکی و چاقی و آسیب‎‎های جسمی و روحی برای کودکان است.
یک بانوی جوان یزدی که مادر کودکان 8 و 10 ساله است نیز عنوان می‎‎کند: برخی خانواده‎‎ها زودتر از سن آموزش کودکان خود را سرگرم فراگرفتن آموزش‎‎ها و کلاس‎‎هایی می‎‎کنند که مناسب سن و سال آن‌ها نیست.
«آزیتا زارعیان» ادامه می‌دهد: بسیاری از کودکان با مفهوم بازی و نشاط کودکانه غریبه شده‎‎اند و تنها تفریح آنها رفتن به پارک و سرگرم شدن با ست‌های ورزشی و بازی در پارک‌های شهر شده است.
به اعتقاد وی شاغل بودن والدین، زندگی    های آپارتمان‎‎نشینی و همچنین مرسوم شدن خرید انواع بازی‌های رایانه‎‎ای باعث شده تا کودکان فرصتی برای بازی‌های دسته‌جمعی نداشته باشند و به افرادی درون‎‎گرا و منزوی تبدیل شوند.
یک نوجوان یزدی نیز اظهار می‎‎کند: من تنها فرزند خانه هستم و والدینم نیز هر دو شاغل هستند؛ بنابراین بسیاری از ساعات غیردرسی خود را باید در کنار مادربزرگ و پدربزرگم بگذرانم که آنها نیز وقت بازی کردن با من را ندارند؛ در نتیجه خودم را با تبلت و انواع بازی‎‎های کامپیوتری مشغول می‎‎کنم.
«محمدطاها دهقانی» با بیان این‌که وقتی برای تفریح به پارک می‌روم، احساس نشاط و شادی بیشتری می‌کنم، می‌افزاید: هرچند والدینم برای من انواع وسایل بازی را فراهم کرده‎‎اند ولی متاسفانه غالباً همبازی خوبی ندارم.

آموزش زندگی اجتماعی در بازی‌های گروهی
یک روانشناس کودک می‌گوید: بازی‎‎ها در گذشته در حین سادگی مفاهیم بزرگ و مهمی مانند همکاری و کارهای گروهی را در ناخودآگاه کودکان آموزش می‎‎داد و به نوعی تمرین زندگی اجتماعی آینده آن‌ها بود.
«سیدرضا موسوی» با اشاره به بازی‎‎هایی مانند الاکلنگ، گرگم به هوا، طناب‌بازی و دیگر بازی‎‎های محلی، ادامه می‎‎دهد: این بازی    ها نه‌تنها سلامت جسمی و روحی کودکان را تضمین می‎‎کرد، بلکه مفهوم اجتماعی بودن را به آنها یاد می    داد.
وی بیان می‌کند: با توسعه تکنولوژی‎‎های رایانه‎‎ای، کودکان بیشتر راغب به استفاده از بازی    های کامپیوتری شده‎‎اند؛ این‌درحالیست که اغلب این بازی    ها انفرادی هستند و کودکان را انزواطلب می    کنند.
به گفته موسوی، این بازی‎‎ها به مرور زمان کودکان را از بازی‎‎های اجتماعی دور می    کنند و آنها را به سوی کم    تحرکی و درون‌گرایی سوق می    دهند.
وی می‌افزاید: کودکان دیروز با انجام بازی‎‎های گروهی، خصلت‎‎هایی مانند مهربانی و صمیمیت را با هم تقسیم می‎‎کردند و همین مشارکت آن‌ها را از انزوا دور می‌کرد، ضمن این‌که از طریق این بازی‎‎ها، خیلی از آموزه‎‎ها و مهارت‎‎های زندگی را فرا می‎‎گرفتند، اما بازی تک نفری کودکان امروز آنها را به دوری از جمع برمی‎‎انگیزد.

   فضای مجازی و تک‌فرزندی؛ دشمن نشاط کودک
مدیرکل بهزیستی استان می‌گوید: تک‌فرزند بودن و رشد فضای مجازی، فرصت بازی‎‎ را از کودکان گرفته است. علاوه‌بر آن آپارتمان‎های کوچک نیز فضای نشاط اجتماعی و بازی را که از کودکان می‎‎رباید.
«جلیل عفتی» ادامه می‌دهد: رقابت خانواده ها برای ثبت    نام کودکان در کلاس‌های آمادگی درسی و مهدکودک    ها و مراکز پیش‌دبستانی غیرانتفاعی، عمدتاً به قصد چشم‌و‌همچشمی برای کسب رتبه های بالاتر ، آسیب    هایی جدی به کودکان وارد کرده است.
وی می‎‎افزاید: با وجود مشخص بودن شروع سن آموزش کودکان، برخی خانواده‎ها اقدام به ثبت‎‎نام کودکان خود قبل از رسیدن به سن آموزش در انواع کلاس‎‎ها می‎‎کنند تا کودکانی نخبه تربیت کنند، غافل از این‌که صدمات جسمی و روحی زیادی به کودکان خود وارد می‎‎کنند.