ربیع؛ فرصت بهار جان است اما بدون تبریک!

تابناک رضوی: شاید شما هم از جمله کسانی باشید که با پیام های تبریک پایان صفر مواجه شده باشید. همان پیام هایی که در آرزوی گرفتن پیغام بهشت، حروف‌نگاری و ارسال می شود. آن را هم مستند می کنند به روایتی از حضرت رسول اکرم(ص) به این بیان که؛ "من بشّرنی بخروج صفر بشّرته بالجنّة؛ هرکس به من مژده خارج شدن از ماه صفر بدهد، من به او بشارت بهشت می دهم." گاه پیغام ها به این کلمات هم همراه است اما آنچه باید گفت این است که در اصل این که حدیثی چنین وجود داشته باشد تردید است.
مرحوم علامه محمدتقی جعفری رحمةالله‌علیه نیز در شرح بر مثنوی معنوی، آن‌جایی که مولوی به این مضمون اشاره دارد، می‌نویسد: "روایت فوق مأخذ معتبری ندارد، از میرداماد نقل شده است که روایت مجعول است. هم‌چنین با نظر به این‌که بشارت به پایان یافتن یک ماه، مانند پایان یافتن روز، برای همه معلوم می‌شود، پاداش بشارت پایان یافتن یک ماه را بهشت قرار دادن فوق‌العاده بعید به نظر می‌رسد." مرحوم آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی رحمةالله‌علیه در کتاب المراقبات، به مناسبت ماه صفر، به این نقل اشاره و آن را دور از عقل معرفی می‌کند. اما در ادامه به این تبیین به ماه ربیع می پردازد که؛ "این ماه همان‌گونه که از اسم آن پیداست بهار ماه‌ها است، به‌جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست.
در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در این ماه است و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت‌های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است." در این کلام، عارف بلند آوازه، می خواهد نگاه ما را به پاره ای از زمان که متمایز و ممتاز شده است، توجه دهد. توجه دهد تا با درک ظرافت های زمان، زمینه را برای رشد و تعالی خویش فراهم کنیم. در بهار باید به رویش توجه داشت. زمینی که در این فصل نشکفد به خشکسالی دچار است. سخت بیماری‌ای که باید چاره کرد. آدمی هم چنین است. باید بشکفد. باید آیات الهی را زندگی کند. باید به مکارم اخلاق،- که اکمال آن، فلسفه بعثتِ مولود این ماه است- جان را فربهی بخشد. درک درست آیات و پیغام هاست که ما را به مقصد می رساند.
ربیع را همان پیغامی بدانیم که می‌خواهد ما را به بهشت خدا دعوت کند. بپذیریم و خود را در ترازی چنین نظم دهیم تا زندگی ما نسقی مومنانه بگیرد. ان شاالله

غلامرضا بنی اسدی