این ابزار آلات قرن شانزدهمی شامل بعضی لوازم ضروری یک جراح آن دوره می شود. مثل چاقوی دو لبه، پنس برای بیرون آوردن پیکان تیر و یک گلوله درد آور ترسناک.
یک جمجمه سوراخ کن قرن هجدهمی آلمانی
یک مدل تمرینی مربوط به دهه ی ۱۹۳۰ برای دانشجویان دندانپزشکی (رجوع شود به فیلم بیگانه !)
یک سرنگ تنقیه ژاپنی قرن نوزدهمی با پیستون و محفظه
البته این نقاب مشهور به «دهن بند بددهن ها» به طور دقیق یک وسیله ی پزشکی نبوده ولی به باور بلژیکی های قرن شانزدهمی تاثیرات مثبتی داشته . یعنی برای تحقیر زن هایی که زیادی جنجال به پا می کردند یا باعث آزار و اذیت می شدند یا دروغ می گفتند و یا کفر از دهانشان بیرون می آمد کاربردهای علمی و عملی ثابت شده ی فراوانی داشت.
این یک مدل پلاستیک مربوط به دهه ی شصت قرن پیش هست که برای شبیه سازی تاثیرات پرتو درمانی استفاده می شده
یک سرنگ برنجی قرن هفدهمی فرانسوی
یک سرنگ تنقیه سریلانکایی قرن هجدهمی که وسیله ی شخصی پادشاه سریلانکای آن دوران یعنی Keerthi Sri Rajasinghe برای وارد کردن روغن های طبی و گیاهان طبی و مایعات دیگر به بدن ایشان استفاده می شده که جدا از کاربردهای شفابخشش وسیله ای برای برقرار کردن تعادل محتویات بدن بوده.
این کلاهخودهای دهه ی هشتاد میلادی هنگام انجام ام.آر.آی استفاده می شدند و برای این که برای بچه ها به اندازه ی کافی دلربا باشند، «کلاهخود جدای» خوانده می شدند.
وسیله اصلاح کجی ستون مهره های دکتر کلارک در سال ۱۸۷۸، یکی از شیوه های عجیب برای درمان اسکولیوز بود.
سال ۱۹۵۰: ریه های «آهنی» که برای درمان کودکان مبتلا به فلج اطفال استفاده می شد.
سال ۱۹۲۰، وسیله ای عجیب برای فیزیوتراپی
یک دست مصنوعی استیل ( و کاملن استیم پانک) مربوط به ۱۸۹۰ با ساعد و پنجه هایی برنجی
ماسک آنفلونزایی مربوط به ۱۹۱۹ که در دوران شیوع مرگبار آنفلونزا استفاده می شد.
