شرف المکان بالمکین، این ضرب المثل برای ما خیلی معنا پیدا می کند وقتی می خواهیم از فرزند دلاور خراسان ، از محمود کاوه سخن بگوئیم.
از شجره طیبه ای که ریشه در این خاک داشت و سرشاخه هایش در افلاک نفس به نفس ملائک می داد.
از مردی که معنای تام و تمام مردانگی شد تا وقتی می خواهیم یک "مرد تمام" را تعریف کنیم، اگر نه خود او، عکس او را نشان دهیم و نام او را به میان بیاوریم تا فرزندان ما بدانند میدان از اسوه های خدایی و بزرگ خالی نیست که به خواهند برای یافتن مرد میدان ، نگاه به سرزمین های دور و کور و قهرمانان بدلی داشته باشند.
خراسان و ایران عزیز قهرمانان پهلوانی دارد که آدمی باید با شناخت آن ، تمرین بزرگی کند و آنان را درس واجب التعلیم خویش بداند.
قهرمانانی چون سرلشکر شهید سپاه آخرالزمانی خدا، محمود کاوه که تا بود، دشمن از هراس نامش برخود می لرزید و چون هست، دشمنان باز هم از تکرار تجربه کاوه شدن فرزندان این مرز و بوم برخد می لرزند و چون می ماند باید زلزله مدام را در ارکان باطل خود داشته باشند و این حقیقتی است که با شهادت مردان بزرگ، به واقعیت هم تبدیل می شود و حتی دشمن هم این را درک می کند منتهی گاه خود ما از فهم آن عاجز می مانیم و به فراموشی دچار می شویم.
تازه اگر هم بادی در اوراق تقویم بپیچد و یادشان را برای مان به ارمغان آورد باز در اندازه یک یادگاری از گذشته نگاه می کنیم و به افسوس ، نفسی برمی کشیم و آهی سر می دهیم و تمام. برخی مان اگر اهل گفتن باشند ، داستانی روایت خواهند کرد و باز تمام.
دفتر خاطرات را دوباره، فراموشی از دست ما خواهد گرفت و به پستوی غفلت خواهد برد تا دوباره روز ها مان نه تنهی با درس گرفتن از شهدا، نو نشود که بر همان مدار کهنه غفلت ، زنگار بیخبری هم بگیرد حال آنکه ما همواره محتاج یادآوری هستیم و بازخوانی سلوک و سبک زندگی شهدایی که راه جاودانگی را نشان می دهند و خود ، تضمین سعادت یک ملت و چراغ راه یک تاریخند.
این اصلا خوب نیست که ما الگوهای خوبی مثل کاوه داشته باشیم اما در دفتر ذهن فرزندان‌مان را پوشالی قهرمانان تخیلی بیگانه امضا کشیده باشند و این خط کج هم برای بچه‌های سرزمین غیرت، سند تشخص حساب شود.
من خیلی دلخور می شوم وقتی ما کاوه را داریم ناصری را داریم رحیمی را داریم فاضل و شهاب را داریم آن وقت کاسه گدایی الگو را برخی ها جلوی بیگانه دراز می کنند.
به جایی و کسی برنخورد اما من معتقدم ما حتی در خراسان بزرگ ، باید با نوسازی تمدن در تراز انقلاب اسلامی، بار اصلی را به دوش توانمند شهدایی چون کاوه بگذاریم و باور کنیم اینان را توان و غیرتی است که بار را به زمین نمی گذارند و ما را در برهوت پرفریب جهان رها نمی‌کنند.
ما با بازگشت به رسم شهدا، درهای فردا را به روی خود گشوده خواهیم دید و استان خود را و کشور خود را به شرافتی خواهیم رساند که در باز تعریف ضرب المثل، شرف المکین بالمکان هم معنای درست داشته باشد.
غلامرضا بنی اسدی - تابناک خراسان رضوی
