تلنگر
پروفسور رشید بن عیسای الجزایری - فرانسوی ، روز یکشنبه 24 خرداد 94 میهمان شهر طرقبه بود... و چه تلنگری داشت برایم ، شنیدن برداشتی که او از آرامش داشت یا درواقع آرامشی که نداشت!
رشید بن عیسی دکترای فلسفه سیاسی از پاریس و درجات متعدد علمی دیگر مانند فوق لیسانس علوم سیاسی، فوق لیسانس تاریخ و ... را کسب نموده است اما به دلیل یک اتفاق بزرگ و گرفتن حاجت خود از امام رضا(ع) دل در گرو مشهد و آستان مقدس علی بن موسی الرضا (ع) دارد. اتفاقی که معجزه بایدش گفت. معجزه ای که باعث شد پروفسور الجزایری- فرانسوی برای بار دوم که به مشهد می آید به قصد برآورده شدن نذر خود، به دنبال شست و شوی سرویس های بهداشتی حرم مطهر باشد و بفهمد که برای رسیدن به این افتخار باید در نوبت چند ماهه قرار بگیرد. بگذریم...
بعد از چند ساعت هم کلامی و بازدید از مناطق تفریحی و حضور در دریاچه چالیدره طرقبه و شنیدن صحبت های شیرین وی که گاهی به زبان فارسی و گاهی عربی و انگلیسی و گاهی ترکیبی از این سه بود، نکات مهمی را برای من در بر داشت.
پروفسور تأکید می کرد من در خارج از ایران همیشه حامی و مدافع ایران هستم اما به ایران که می آیم به دنبال نقد کردن برخی کارهای اشتباه و تأکید برای اصلاح آنها هستم.
اما هدف از نگارش این متن به آخرین سوال من در این بازید و حضور ایشان بر می گرد وقتی از وی در خصوص محل سکونت ایشان در فرانسه سوال پرسیدم گفت : سکونت یعنی جایی که انسان در آن آرامش داشته باشد و من این روزها در هیچ کجای کره خاکی آرامش نخواهم داشت الا در یمن!
هر شب که سر بر بالش می گذارم یاد مصیبت‌های بچه های مظلوم و مادران مصیبت دیده یمنی می افتم که در قبال وحشی گری های عربستان چه می کشند!! من هیچ کجا ساکن نیستم وقتی این روزها هیچ کجا آرامش ندارم.
این جملات کوتاه اما تأمل برانگیز از یک پروفسور روشنفکر فرانسوی، مرا غرق در خود کرد که آیا به مقدار حساسیت ایشان در قبال موضوعات یمن، من نیز دغدغه دارم؟ و آیا شبها را با آرامش سپری می کنم یا در فکر مردم مظلوم یمن، چشم به سپیدی صبح می دوزم؟!
سید احمد پورموسوی - تابناک خراسان رضوی
بعد از چند ساعت هم کلامی و بازدید از مناطق تفریحی و حضور در دریاچه چالیدره طرقبه و شنیدن صحبت های شیرین وی که گاهی به زبان فارسی و گاهی عربی و انگلیسی و گاهی ترکیبی از این سه بود، نکات مهمی را برای من در بر داشت.
پروفسور تأکید می کرد من در خارج از ایران همیشه حامی و مدافع ایران هستم اما به ایران که می آیم به دنبال نقد کردن برخی کارهای اشتباه و تأکید برای اصلاح آنها هستم.
اما هدف از نگارش این متن به آخرین سوال من در این بازید و حضور ایشان بر می گرد وقتی از وی در خصوص محل سکونت ایشان در فرانسه سوال پرسیدم گفت : سکونت یعنی جایی که انسان در آن آرامش داشته باشد و من این روزها در هیچ کجای کره خاکی آرامش نخواهم داشت الا در یمن!
هر شب که سر بر بالش می گذارم یاد مصیبت‌های بچه های مظلوم و مادران مصیبت دیده یمنی می افتم که در قبال وحشی گری های عربستان چه می کشند!! من هیچ کجا ساکن نیستم وقتی این روزها هیچ کجا آرامش ندارم.
این جملات کوتاه اما تأمل برانگیز از یک پروفسور روشنفکر فرانسوی، مرا غرق در خود کرد که آیا به مقدار حساسیت ایشان در قبال موضوعات یمن، من نیز دغدغه دارم؟ و آیا شبها را با آرامش سپری می کنم یا در فکر مردم مظلوم یمن، چشم به سپیدی صبح می دوزم؟!
سید احمد پورموسوی - تابناک خراسان رضوی
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
چی جالبواقعا کاش مردم ما هم اینطور فکر می کردن