به گزارش تابناک : غفار قنبرپور در حاشیه نمایشگاه آستان قدس خورشید در نگارخانه رضوان، اظهار کرد: من از مدرسین سابق خوشنویسی انجمن خوشنویسان مشهد و حدود چهار سال ساکن تهران هستم و سه اثر نیز در نمایشگاه دارم.
وی در خصوص وضعیت نمایشگاه، گفت: آثار خوب در نمایشگاه وجود دارد و این برنامه بسیار خوب است. امیدوارم هر سال یا هر دوسال چنین اتفاقی بیفتد و نمایشگاهی از آثار اساتید مشهد و خراسان برگزار شود و معرفی خوبی صورت بگیرد. یکی از کمبودهای این نمایشگاه این است که کاتالوگ و بروشور ویژهای طراحی نشده تا مخاطب بداند که منظور اساتید چیست و توضیحی از رزومه اساتید و هنرمندان داده شود.
قنبرپور با بیان اینکه بزرگترین ویژگی خوشنویسی ارتباطی است که با چند هنر دیگر دارد، عناون کرد: خوشنویسی به ویژه با ادبیات ارتباط مستقیمی دارد. اصولا مردم ما علاقه فرهنگی دیرینهای در زمینه خوشنویسی دارند اما اینکه ما چقدر توانستیم این علاقه را در این دوره معاصر و دهه 90 و سال 97 ایجاد کنیم، بحث دیگری است که نسبت به 15 یا 20 سال پیش ضعیفتر عمل شده است.
این هنرمند خوشنویس ادامه داد: این ضعف ممکن است چند دلیل متفاوت داشته باشد، یک دلیل این است که شاید فضای خوشنویسی کلاسیک به قدری بیمناسبت دیده شده که فضا برای دیدن یک اثر، کارگاه و نمایشگاه خوب وجود نداشته، با این وجود این علاقه وجود دارد و همچنان خوشنویسی به عنوان یک فضای بکر و دست نخورده است که میتوان جوانان بیشتری را علاقهمند و از سنین پایین به این هنر وارد کرد.
وی در رابطه با آموزش خوشنویسی، عنوان کرد: بزرگترین مرجع آموزش در این هنر خاص، انجمن خوشنویسان ایران بوده که دوره درخشانی در دهه 60، 70 و 80 داشته اما در حال حاضر دچار تزلزل شده است به این دلیل که نوع، شیوه و متد آموزش منطبق با نیاز و نگاه امروز نیست.
قنبرپور بیان کرد: شاید بتوان یک بازبینی اساسی کرد و کارگروههای اساسی تشکیل داد تا در نوع آموزش تغییر داده شود و ارتقا یابد که در این صورت نوجوان امروز میتواند ارتباط برقرار کند و از دور برای او یک فضای سنگین عرفانی خاصی که نمیتوان به آن ورود پیدا کرد، تجسم پیدا نمیکند. میتوان تغییراتی در آن انجام داد تا به روزتر شود اما همواره سیستم خوشنویسی اینگونه بوده و مخاطب خاص خودش را داشته و خواهد داشت که میتواند باز هم درخشانتر باشد.
این هنرمند خوشنویس اضافه کرد: جدا از آموزش داخلی، میتوان یک فضای بکر دست نخورده برای خارج از کشور ایجاد کرد و برنامههای ویژهای برای این امر گذاشت.
وی با اشاره به اینکه خراسان بزرگ همواره یکی از قطبهای خوشنویسی بوده است، تصریح کرد: من همواره خراسان بزرگ در ذهنم بوده که خراسان بزرگ در رتبهبندی هنر خوشنویسی جزو شاخصها و برجستهترینها بوده است. یک ایرادی که وجود دارد، این است که مدیریت واحدی در مشهد وجود ندارد که بتواند آنها را به خوبی معرفی کند، البته برنامههای خوبی به صورت انفرادی وجود دارد. فضا بکر است و قابلیت ارائه و معرفی وجود دارد که میتوانیم این نگاه را انتقال داده و صادر کنیم.
قنبرپور گفت: افرادی که در این نمایشگاه حضور دارند، درجه و گواهینامه استادی دریافت کردند که معادل دکترای هنر است. برای مدرک دکترا، 8 تا 10 سال تحصیل لازم است اما یک استاد ممکن است 25 تا 30 سال کار کند و به این جایگاه برسد. این هنرمند راه سختی را در پیش گرفته تا به این نقطه رسیده و توقع و انتظار او از مسئول، سیستم و حکومت منطقی است.
این هنرمند خوشنویس خاطرنشان کرد: ما در استان خراسان رضوی کمتر از 40 نفر استاد داریم یعنی از 8 میلیون جمعیت، 40 نفر به این جایگاه رسیدند پس سازمانهای مختلف میتوانند برنامههای سالیانه و بستههای حمایتی داشته باشند. سازمانها میتوانند کار سفارش دهند و آن را به عنوان یک هدیه فاخر و ارزنده هنری به مهمانان خارجی خود اهدا کنند. زمانی که این اتفاق رخ نمیدهد، من هنرمند مخاطب خود را پیدا میکنم و فروش خودم را در نمایشگاههای داخلی و خارجی دارم. استانداری نیز میتواند همین کار را برای مهمانان خارجی خود انجام دهد.
وی افزود: ما خوشنویسان درجه یک و تراز اولی داریم که آثارشان میتواند به عنوان یک هدیه ویژه هنری باشد که هم قوت قلبی برای هنرمند و هم ارزش افزودهای برای آن سازمان و نهاد شود که به جایگاه هنر اهمیت میدهد. ما از این امر غافل هستیم و آن را انجام نمیدهیم که این موجب فاصله بیشتر میشود.